Elsene, een tweetalige gemeente uit het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en de geboorteplaats van filmactrice, stijlicoon en humanitarian Audrey Hepburn (1929-1993), heeft op 4 mei jl. met de inhuldiging van de Audrey Hepburn Tuin haar bekendste inwoner in de bloemen gezet. Een bronzen beeld van de actrice heeft er een vaste plek gekregen.

Tot op de dag van vandaag wordt Audrey Hepburn als actrice herinnerd vanwege filmklassiekers als “Roman Holiday” (1953), “Sabrina” (1954), “The Nun’s Story” (1959), “Breakfast at Tiffany’s” (1961) en “My Fair Lady” (1964). Nadien werd ze internationaal geprezen voor haar humanitair werk toen ze in 1988 als Goodwill Ambassadrice voor UNICEF aan de slag ging en de wereld rondreisde om geld in te zamelen en aandacht te vragen voor de hongersnood van kinderen in o.m. Afrika. Als erkenning voor haar inzet ontving ze in 1992 de U.S. Presidential Medal of Freedom en tijdens de Oscaruitreiking van 1993 de Jean Hersholt Humanitarian Award, kort nadat ze was overleden. Haar oudste zoon Sean Hepburn Ferrer (geb. 1960) nam toen namens haar het beeldje in ontvangst.

De Audrey Hepburn Tuin is gelegen in Elsene, vlakbij haar geboortehuis aan de Keienveldstraat 48, waar ze werd geboren op 4 mei 1929. Toepasselijk vond de inhuldiging van de Tuin dan ook plaats op 4 juni 2022, haar verjaardag; ze zou die dag 93 geworden zijn. Sean Hepburn Ferrer was aanwezig bij de plechtigheid en de onthulling van het standbeeld.

In onderstaand Zoomgesprek met hem praatte hij over het evenement, zijn moeder, en ook zijn werk; met verschillende non-profitorganisaties die haar naam dragen besteedt hij veel van zijn tijd en energie aan haar oeuvre en haar liefdadigheidswerk. Hij is ook de auteur van de bestseller “Audrey Hepburn: An Elegant Spirit” (2003).

De inauguratie van de Audrey Hepburn Tuin, zoals gebracht door Euronews

Kun je iets vertellen over de historiek van het bronzen beeld van je moeder in de Audrey Hepburn Tuin?

Het werd ontworpen door Kees Verkade [1941-2020], een zeer bekende beeldhouwer die in Monaco woonde. Hij maakte heel wat kunstwerken voor de koninklijke familie van Monaco en hield tal van tentoonstellingen in heel Europa. Ik had hem leren kennen; hij was van Nederlandse afkomst en wilde iets doen ter nagedachtenis van mijn moeder. Dus hij belde me op en we ontmoetten mekaar. Hij vroeg me, ‘Je moeder heeft zoveel gedaan voor anderen dat ik graag een werk wil maken om haar te herdenken.’ We spraken erover en uiteindelijk vroeg hij, ‘Als je zou kunnen kiezen, wat zou je willen dat het beeld voorstelt?’ Ik antwoordde, ‘Ik zou het onmogelijke willen vragen: als je ernaar kijkt, zou ik graag willen dat je de drie vrouwen ziet die ze door de jaren heen is geweest. Eerst was ze de jonge vrouw die actrice werd, nadien werd ze moeder en echtgenote, en tot slot investeerde ze als Goodwill Ambassadrice van UNICEF al haar tijd om de hongersnood die veel slachtoffers maakte onder jonge kinderen onder de aandacht te brengen—en daarbij ook duidelijk maken dat er bij haar teleurstelling overheerste omdat we te weinig aandacht besteden aan de toekomstige generaties. Het beeld zou een kunstwerk moeten zijn waarvoor je even gaat zitten, je kijkt ernaar en je laat deze drie persoonlijkheden in golven op je afkomen.’ Oorspronkelijk stond het aan het Audrey Hepburn Pavilion, een oud schoolgebouw dat leegstond in Tolochenaz, Zwitserland [de plaats waar ze woonde van 1963-1993], en dat later werd omgevormd tot een museum met twee kleine kamers. Dat was de eerste tentoonstelling die ik organiseerde met foto’s, filmposters, en de focus op haar carrière en de UNICEF-jaren. De hele tentoonstelling was met tweehonderd vierkante meter misschien niet erg groot, maar wel heel interessant. Het gebouw gaf een mooie indruk, het was omringd door een tuin en lag op een steenworp van het kerkhof waar ze begraven ligt. Dus het beeld stond lange tijd voor het Paviljoen. Toen werd mijn broer [Luca Dotti] benaderd door een Ierse beeldhouwer die een ander beeld maakte—dat naar mijn smaak iets te Disney-achtig is—en dat nu op het plein van Tolochenaz staat. Haar huis in Tolochenaz hadden we intussen verkocht en in de kleine tentoonstellingsruimte hadden we alles afgebroken omdat we niet genoeg materiaal hadden om dat samen met andere tentoonstellingen te combineren. Het werd dan bijeengebracht voor een tentoonstelling die we planden voor haar 80ste verjaardag [2009], maar het zou uiteindelijk nog tien jaar duren voordat de tentoonstelling er uiteindelijk kwam [“Intimite Audrey” in Brussel, 2019]. In onze zoektocht naar een geschikte locatie contacteerden we toen ook Elsene en mogelijke sponsors. Al heel vroeg zeiden ze in Elsene dat ze iets wilden doen om haar te eren door het aanbrengen van een gedenkplaat [aan de voorgevel van haar geboortehuis in Elsene]. Die werd intussen al een paar keer vervangen omdat mensen ermee aan de haal gingen, en het idee was ontstaan om iets verderop in de straat een park aan te leggen. Dat heette oorspronkelijk Le Parc Solvay. Solvay was aan het eind van de negentiende eeuw niet alleen een briljant chemicus en industrieel, hij was ook een echte visionair. Hij deed dingen voor zijn medewerkers die hun tijd bijna een eeuw vooruit waren. Hij bezorgde hen allerlei ondersteuning en sociale voorzieningen—wat in die tijd haast ongezien was. Dus toen ze hierover spraken, was mijn eerste reactie, ‘Dat is een eer.’

Heb je een speech geschreven voor de inauguratie van de tuin?

Ik schrijf geen speeches meer; ik doe dit al meer dan dertig jaar. Maar ik bedankte iedereen en zei dat het voor haar heel belangrijk zou zijn geweest, niet zozeer om op die manier te worden herdacht of herinnerd—iets waar ze heel verlegen over zou zijn geweest—maar het feit dat kinderen de kans zouden krijgen om in het park te kunnen spelen. Dat zou voor haar heel belangrijk zijn geweest.

Was je moeder een verlegen vrouw?

Ik denk dat ze altijd verlegen was wanneer ze over zichzelf moest praten, of wanneer ze veel aandacht kreeg. Mijn moeder vond nooit dat ze beter of meer was dan anderen. Ze dacht dat mensen daar vlug achter zouden komen. Bij sommigen gaat het zelfs nog verder; buiten het zicht van de camera’s was Johnny Carson bijna asociaal. Het afgelopen jaar heb ik met Rooney Mara samengewerkt; ze nam contact met me op omdat ze een film over mijn moeder gaat maken en we hebben erover gepraat. Zij is ook enorm verlegen; ze gebruikt geen sociale media en doet geen interviews, wat interessant is als je weet dat ze ervoor gekozen heeft om actrice te worden. Maar veel acteurs hebben zo’n terughoudendheid. Dat heeft wel een zekere charme, vind ik. Het betekent dat ze oprecht en legitiem zijn wanneer ze zich willen bewijzen; ze doen het uit liefde voor het vak, en niet zozeer om zichzelf te profileren.

Toen je in Elsene was, ben je toen ook naar het geboortehuis van je moeder geweest?

Ik ben daar in het verleden geweest. Ik heb ook de eigenaar ontmoet; hij wilde er zelfs een museum van maken en was daar heel enthousiast over. Maar helaas, zoals in tal van steden gebeurt, ook in New York City, nemen ze zulke mooie appartementen onderhanden en gaan ze die opsplitsen. Dus nu is het erg smal; het is bijna zoals die herenhuizen in Londen. Eens je het bed in de slaapkamer hebt gezet, raak je met je hoofd en je voeten bijna de muren. Er is nog de lange trap naar boven, maar het is niet langer het appartement waarin ze opgroeide. Vroeger was het ongeveer de volledige breedte van het gebouw; nu is het precies in twee geknipt. Ik weet niet precies waarom ze zoiets doen. Maar het is nog altijd mooi, het heeft een prachtig uitzicht op de achterkant en de straat is mooi aangelegd. Ze hebben er een voetgangerszone van gemaakt en de bewoners hebben planten op het voetpad geplaatst.

Praatte je moeder wel eens over haar kindertijd in België?

Nee, want ze verhuisden daar al heel vroeg, toen ze vijf of zes jaar oud was, en ze trokken naar een huis op het platteland. Dat was in de tijd dat haar vader wegtrok, toen ze acht of negen jaar oud was.

Je hebt het nu over de woning in Linkebeek?

Ja. Dat huis maakte deel uit van een boerderij en de eigenaar kent de geschiedenis ervan. Nu is er veel bijgebouwd. Ik ben er geweest; het is een mooie straat met veel groen en eenrichtingsverkeer. Heel mooi. Maar ik ben er nooit binnen geweest.

Je hebt het de laatste jaren erg druk gehad met de veiling bij Christie’s [2017], de tentoonstelling “Intimate Audrey” [2019-2020, website], de documentaire “Audrey: More Than An Icon” [2020] en het kinderboek “Little Audrey’s Daydream” [2020]. Heb je nog tijd of plannen om iets te doen voor film of televisie?

Ik ben bezig met een paar dingen die voor mij belangrijk zijn, en ik beheer mee de Estate om de licenties en de toestemming om haar afbeeldingen te gebruiken zorgvuldig te selecteren, en ook om haar beeltenis te beschermen. Dat vereist veel juridisch werk, en soms ook rechtszaken. Maar ik werk aan een paar projecten. En voor al de projecten die je net noemde, die zijn allemaal non-profit omdat de opbrengst naar goede doelen gaat. Er is de Audrey Hepburn Society in Zwitserland, dat is zowat het moederschip; er is de Foundation in Amerika, en ik heb ook een vzw opgericht, Born in Bruxelles; daar gaat de opbrengst van de tentoonstelling en het boek naartoe.

De tentoonstelling “Intimate Audrey” werd gehouden in Brussel [2019], nadien in Amsterdam [2019-2020], en toen kwam Covid.

Ik heb veel geluk gehad, want ik had een contract met de Beurs van Berlage [Amsterdam] voor drie maanden [november 2019-januari 2020] met een optie voor nog eens drie maanden. Hoe mooi die plek ook is, er zijn een paar dingen die het erg moeilijk maken om een ​​vlotte instroom van bezoekers te garanderen. Ten eerste is het vlak bij het station; de welgestelde Amsterdammers komen daar niet. Er wordt op straat veel wiet gerookt en er zijn seksshows in de buurt, dus het is een allegaartje terwijl de Beurs van Berlage zo’n prachtig historisch gebouw is. Het andere probleem is dat je in dit historisch gebouw beperkt bent qua reclame die je aan de buitenkant mag aanbrengen. Dus een gezin van vier—mijnheer, mevrouw en hun twee kinderen—kan er gemakkelijk twee keer per dag passeren zonder er iets van te merken; ze weten niet dat er een tentoonstelling is, want je hebt één poster bij de ingang en een banner heel hoog aan het gebouw. Dat maakt het moeilijker, maar we hebben het best goed gedaan, ofschoon een paar eerdere tentoonstellingen daar minder succes kenden, zoals we achteraf hoorden. Maar we deden het nog redelijk goed omdat we veel hadden uitgegeven aan reclame op trams en in de stad. En begin januari 2020 dacht ik bij mezelf, ‘Ik denk niet dat het de moeite loont om te blijven, want een tentoonstelling heeft zijn onkosten, je hebt medewerkers…’ Uiteindelijk wilde ik geen extra drie maanden blijven, dus toen de eerste termijn erop zat, hebben we alles ingepakt. En toen ineens—Covid. Enkele dagen later kwam het nieuws dat China te maken had met het virus en dat het onze streken uitkwam. Stel je voor dat ik de stekker er toen niet had uitgetrokken, dan zat ik daar vast. Ik had er waarschijnlijk een jaar met al de spullen moeten blijven, en geen bezoekers, terwijl je het personeel blijft doorbetalen.

Overweeg je om “Intimate Audrey” nog in een andere stad te openen?

Ja. Het doel van “Intimate Audrey” was om haar jeugd in kaart te brengen; ze is geboren in Brussel en verhuisde voor de oorlog naar Nederland, en dan naar Londen. Dat wordt dan weer een prachtig nieuw verhaal. We zijn er nu een locatie aan het zoeken. De tentoonstelling is dus zeker nog ready to go. We zijn in gesprek geweest met BAFTA; ze hebben net hun kantoren grondig verbouwd. Tijdens de werken vonden ze tijdelijk onderdak in het gebouw ernaast en nu zijn ze terug verhuisd. Maar het gebouw ernaast is heel interessant en heeft heel wat voordelen. Ze kunnen hulp en ondersteuning bieden—jonge filmstudenten zouden ons bijvoorbeeld kunnen helpen bij het openen en sluiten. Het gebouw is eigendom van het Hof; dat kan ons misschien ook helpen. Als je zoiets in Londen wil laten renderen, moet je wel de hoge huurprijzen vermijden. Om je een idee te geven, Saatchi Gallery verhuurt voor ongeveer £ 125.000 per week. Het komt er dus op aan een ​​locatie te vinden die met ons als non-profit samenwerkt.

“Intimate Audrey” (2019, teaser voor de tentoonstelling in Brussel)

Het geboortehuis van je moeder zal altijd een belangrijke plek in Brussel zijn. Is dat ook zo met het geboortehuis van je vader [Mel Ferrer, 1917-2008] in Elberon, New Jersey?

Nee. Hij was zeer getalenteerd; hij had een geweldige literaire achtergrond, hij was een geweldige schrijver, een zeer goede producer, en hij kon paardrijden en schermen, dus hij maakte heel wat films, vooral actiefilms of zeg maar de Rambo-films van de jaren vijftig. Maar hij wordt niet op dezelfde manier herinnerd zoals zij. Mijn moeder is uniek; ze heeft de tand des tijds beter doorstaan dan de meesten in Hollywood. En ik denk niet dat ik pretentieus ben door dat te zeggen. Ze was veel meer dan enkel actrice. Ze was de derde en bekendste humanitaire hulpverleenster uit de filmwereld. De combinatie van alles, de keuzes die ze maakte en het feit dat ze die tijdloze uitstraling had, maakte haar uniek. Ik denk dat mijn vader, na mijn grootmoeder, de belangrijkste rol heeft gespeeld in haar carrière; hij was bijna haar manager. De meeste films die ze maakte waren zeer goed, behalve misschien “Paris When It Sizzles” [1964]. Ik ben daar geen grote fan van, maar films over de filmwereld zijn altijd erg moeilijk om aan de man te brengen. Dus los daarvan vind ik al haar films goed.

Eén van haar laatste films was “They All Laughed” [1981] van Peter Bogdanovich die in januari overleed. Je was zijn assistant director en je speelde in de film ook de vriend van Dorothy Stratten. Hoe herinner je je Peter Bogdanovich?

Ik was nog heel jong en had net voordien een jaar in Korea gewerkt aan de oorlogsfilm “Inchon” [1981], geregisseerd door Terence Young, die in mijn jeugd als een oom voor me was. Ik studeerde internationaal recht in Genève en begon te twijfelen of ik dat wel wilde doen. Het leek me interessant om te weten hoe je entertainment creëert en beschermt, maar na zes maanden wist ik dat internationaal recht niets voor mij was. Dus Terence vroeg, ‘Waarom neem je geen hiatus en kom je voor mij werken? Ik ben bezig met een oorlogsfilm in Korea.’ Ik kende hem al mijn hele leven, en dus ben ik hem gevolgd. Het was een interessante ervaring; het was één van de duurste films ooit. Toen ik thuiskwam, had Peter [Bogdanovich] met mijn moeder gepraat over de hoofdrol in “They All Laughed.” Er volgde een diner in New York, en we konden het heel goed met elkaar vinden. Nog voordat mijn moeder als actrice voor de film tekende, had hij me al gevraagd om zijn assistent te zijn. Misschien was het om haar te stimuleren om haar rol te accepteren, ik weet het niet, maar ik heb in ieder geval een jaar met hem samengewerkt. Nadat de film was opgenomen, kocht ik een oude cabrio en reed van de oostkust, door Canada, terug naar Californië. Tijdens die reis werd Dorothy Stratten [1960-1980] neergeschoten door haar man en Peter was er kapot van. Vanaf toen zorgde ik mee voor een zwaar aangeslagen regisseur die de volgende zes maanden in bed doorbracht, en werkte met de editor. We hebben de film uitgeprobeerd bij een testpubliek en daarna opnieuw gemonteerd, maar we waren vooral heel intens met hem bezig om hem overeind te houden, zodat hij in staat was om te blijven werken.

Het is nog steeds een geweldige film, niet? Heel erg onderschat ook.

De film is een heel mooi en ouderwets ensemble piece, zowel van voor als na zijn tijd. Hij heeft de status van cultfilm en is ook één van Quentin Tarantino’s favoriete films. Hoewel hij in de jaren tachtig is opgenomen, heeft hij de structuur van de oude romantische komedies. Peter was een zeer interessante man, zijn carrière kende ook een zeer goeie start: na “Targets” [1968] en tijdens deze Nouvelle Vague van Amerikaanse regisseurs, veranderde alles wat hij aanraakte in goud. Hij was zeer succesvol met “The Last Picture Show” [1971], “What’s Up, Doc?” [1972] en “Paper Moon” [1973], maar ik denk dat nederigheid niet aan hem was besteed; dat gebeurt vaak als je diep vanbinnen onzeker bent en je wil dat verdoezelen. Hij kende zijn vak heel goed, maar de filmbazen zijn vaak minder geïnteresseerd in de inhoud. Voor hen zijn de casting, het budget en de marketing belangrijker. En dat was het probleem; “They All Laughed” werd niet gelanceerd zoals hij had gehoopt. Hij gaf hen de schuld, zij gaven hem dan weer de schuld. Hij nam uiteindelijk een enorme hypotheek op zijn mansion in Bel Air—een beslissing die waarschijnlijk was ingegeven omdat Dorothy in de film meespeelde en was overleden. Dus hij heeft de film opnieuw gelanceerd en verdeeld, maar helaas, en alweer, lukte het niet. Ik denk dat hij zijn huis in Bel Air verloor, zijn grootste troef destijds. Maar hij was een zeer goeie vriend, een geweldige man en een heel bijzonder persoon. We bleven allemaal met mekaar in contact, ook met Blaine Novak—de man met het lange haar [hij speelde één van de detectives]. Peter nam nadien de draad weer op; hij had nog een mooie carrière en maakte interessante films, misschien niet meer zoals hij eerder had gedaan, maar we zagen elkaar nog steeds. Nadien begon hij een relatie met Dorothy’s jongere zus Louise, wat een beetje vreemd was; ze onderging plastische chirurgie—misschien om meer op haar zus te lijken—dus het ontaardde in een soort van duister Hollywood-obsessieverhaal, en dat is niet bepaald mijn ding. Maar ik had veel bewondering voor Peter; hij was door en door een goede man, a good soul. Maar als je deze branche te serieus neemt, kan het zich wel eens tegen je keren.

“They All Laughed” (1981)

Hij was ook een zeer gedegen filmhistoricus, niet? Van alle boeken die hij schreef, denk ik dat zijn interviewboek “Allan Dwan: The Last Pioneer” [1971] één van de beste boeken is over de geschiedenis van de stomme film en de overgang van de stomme film naar de geluidsfilm.

Ja, hij was zeker even bekwaam als filmhistoricus en journalist dan als regisseur.

Je zit al je hele leven in dit vak. Denk je dat je ooit je mémoires zult schrijven?

Ik ben zoals mijn moeder. Ze zei, ‘Als ik ga zitten om mijn verhaal te schrijven, zullen de mensen beseffen dat ik een vrij eenvoudig leven heb.’ Ze was een normaal persoon die een gewoon leven leidde. Ik hield daar rekening mee toen ik “An Elegant Spirit” schreef, het boek dat past bij het boek van Barry Paris [“Audrey,” gepubliceerd in 1996]; dat is de meest serieuze en historisch de meest accurate biografie over haar. Maar ik neem mezelf niet serieus genoeg. Ik weet dat ik de kans heb gehad om dingen te zien en doen die verder reiken dan Hollywood, maar een deel van mij wil liever niet praten over het privéleven van anderen. Bovendien is mijn carrière altijd ietwat onder de radar gebleven; vanwege mijn talen werd ik vaak ingehuurd voor jobs zonder titel. Ik zou zeggen dat ongeveer veertig procent van mijn film credits niet gepubliceerd zijn. Ik beschouw me eerder als een succesvolle humanist van de 21ste eeuw in de zin van, ‘Ik heb veel verschillende dingen kunnen doen en heb veel geleerd.’ En er is echt niets dat ik heb gedaan, afgezien van de Australische miniserie ‘Cloudstreet’ [2011], dat ik betekenisvol genoeg ben of me het recht geeft om over de filmindustrie te praten. Toen mijn moeder in 1993 stierf, had ik vijftien jaar een goed leven gehad en met film goed mijn boterham verdiend, maar ik liet het achter me om haar humanitaire initiatieven in de verf te blijven zetten en in haar naam verschillende foundations op te richten. Misschien ben ik er gewoon nog niet klaar voor; misschien over twintig jaar of zo, maar voorlopig niet. Ik heb over mijn moeder geschreven; zij is de belangrijkste in de familie.

Zoom interview,
7 juni 2022

FILMS

NEDERLANDS IN ZEVEN LESSEN (1948) DIR Charles Huguenot van der Linden, Heinz Josephson PROD Charles Huguenot van der Linden, Heinz Josephson, Harold Goodwin, George Julsing, Jack Dudok van Heel SCR Charles Huguenot van der Linden, Heinz Josephson CAM Peter Staugaard, Piet Schrikker ED Rita Roland CAST Sanny Day, Pia Beck, Wam Heskes, Greet Vogels, Koes Koen, Audrey Hepburn (KLM Stewardess), A. Viruly

ONE WILD OAT (1951) DIR Charles Saunders PROD John Croydon SCR Vernon Sylvaine, Lawrence Huntingdon (toneelstuk, Vernon Sylvaine) CAM Robert Navarro ED Margery Saunders MUS Stanley Black CAST Robert Hare, Stanley Holloway, Vera Pearce, Andrew Crawford, Irene Handl, June Sylvaine, Constance Lorne, Audrey Hepburn (Hotel Receptionist), Roger Moore

LAUGHTER IN PARADISE (1951) DIR – PROD Mario Zampi SCR Jack Davies, Michael Pertwee (verhaal, Jack Davies, Michael Pertwee) CAM William McLeod ED Guilio Zampi MUS Stanley Black CAST Fay Compton, George Cole, Alastair Sim, John Laurie, Joyce Grenfell, Beatrice Campbell, Guy Middleton, Hugh Griffith, Audrey Hepburn (Cigarette Girl), Sebastian Cabot

THE LAVENDER HILL MOB (1951) DIR Charles Crichton PROD Michael Balcon SCR T.E.B. Clarke CAM Douglas Slocombe ED Seth Holt MUS Georges Auric CAST Alec Guinness, Stanley Holloway, Sidney James, Alfie Bass, Marjorie Fielding, Edie Martin, Audrey Hepburn (Chiquita), Robert Shaw

YOUNG WIVES’ TALE (1951) DIR Henry Cass PROD Victor Skutezky SCR Anne Burnaby (toneelstuk, Ronald Jeans) CAM Erwin Hillier ED Edward B. Jarvis MUS Philip Green CAST Joan Greenwood, Nigel Patrick, Derek Farr, Guy Middleton, Athene Seyler, Helen Cherry, Audrey Hepburn (Eve Lester), Irene Handl

SECRET PEOPLE (1952) DIR Thorold Dickinson PROD Sidney Cole SCR Thorold Dickinson, Wolfgang Wilhelm (verhaal, Thorold Dickinson) CAM Gordon Dines ED Peter Tanner MUS Roberto Gerhard CAST Valentina Cortese, Serge Reggiani, Charles Goldner, Audrey Hepburn (Nora), Angela Fouldes, Megs Jenkins, Irene Worth, Bob Monkhouse

MONTE CARLO BABY (1952) DIR Jean Boyer, Jean Jerrold PROD Ray Ventura SCR Jean Boyer, Alex Joffé, Jean Jerrold, Serge Véber CAM Charles Suin ED Fanchette  Mazin MUS Paul Misraki CAST Ray Ventura, Henri Génès, Georges Lannes, Philippe Lemaire, Danielle Godet, John Van Dreelen, Audrey Hepburn (Linda Farrell / Melissa Farrell), Marcel Dalio, Suzanne Guémard, André Dalibert

ROMAN HOLIDAY (1953) DIR – PROD William Wyler SCR Dalton Trumbo, John Dighton, Ian McLellan Hunter CAM Frank F. Planer, Henri Alekan ED Robert Swink MUS Georges Auric CAST Gregory Peck, Audrey Hepburn (Princess Ann), Eddie Albert, Hartley Power, Harcourt Williams, Margaret Rawlings, Tullio Carminati

SABRINA (1954) DIR – PROD Billy Wilder SCR Billy Wilder, Samuel A. Taylor, Ernest Lehman (toneelstuk, Samuel A. Taylor) CAM Charles Lang Jr. ED Arthur P. Schmidt MUS Frederick Hollander CAST Humphrey Bogart, Audrey Hepburn (Sabrina Fairchild), William Holden, Walter Hampden, John Williams, Martha Hyer, Joan Vohs, Marcel Dalio, Frances X. Bushman, Marion Ross

WAR AND PEACE (1956) DIR King Vidor PROD Dino De Laurentiis SCR Mario Soldati, Gian Gaspare Napolitano (adaptatie, King Vidor, Mario Camerini, Bridget Boland, Ivo Perilli, Robert Westerby, Ennio De Concini; boek, Leo Tolstoy) CAM Jack Cardiff ED Leo Cattozzo MUS Nino Rota CAST Audrey Hepburn (Natasha Rostova), Henry Fonda, Mel Ferrer, Vittorio Gassman, Herbert Lom, Oskar Homolka, Anita Ekberg, Helmut Dantine, John Mills

FUNNY FACE (1957) DIR Stanley Donen PROD Roger Edens SCR Leonard Gershe CAM Ray June ED Frank Bracht MUS George Gershwin, Ira Gershwin, Leonard Gershe, Roger Edens CAST Audrey Hepburn (Jo Stockton), Fred Astaire, Kay Thompson, Michel Auclair, Robert Flemyng, Dovima, Suzy Parker, Sunny Harnett

LOVE IN THE AFTERNOON (1957) DIR – PROD Billy Wilder SCR Billy Wilder, I.A.L. Diamond (boek ‘Ariane,’ Claude Anet) CAM William C. Mellor ED Leonid Azar MUS Franz Waxman CAST Gary Cooper, Audrey Hepburn (Ariane Chavasse), Maurice Chevalier, John McGiver, Van Doude, Lise Bourdin, Olga Valéry, Franz Waxman, Louis Jourdan (narration)

GREEN MANSIONS (1959) DIR Mel Ferrer PROD Edmund Grainger SCR Dorothy Kingsley (boek, William Henry Hudson) CAM Joseph Ruttenberg ED Ferris Webster MUS Bronislau Kaper CAST Audrey Hepburn (Rima), Anthony Perkins, Lee J. Cobb, Sessue Hayakawa, Henry Silva, Nehemiah Persoff

THE NUN’S STORY (1959) DIR Fred Zinnemann PROD Henry Blanke, Fred Zinnemann SCR Robert Anderson (boek, Kathryn C. Hulme) CAM Franz F. Planer MUS Franz Waxman ED Walter Thompson CAST Audrey Hepburn (Gabrielle van der Mal [Sister Luke]), Peter Finch, Dame Edith Evans, Dame Peggy Ashcroft, Dean Jagger, Mildred Dunnock, Beatrice Straight, Colleen Dewhurst

THE UNFORGIVEN (1960) DIR John Huston PROD James Hill SCR Ben Maddow (boek, Alan LeMay) CAM Franz F. Planer ED Russell Lloyd MUS Dimitri Tiomkin CAST Burt Lancaster, Audrey Hepburn (Rachel Zachary), Audie Murphy, John Saxon, Charles Bickford, Lillian Gish, Albert Salmi

BREAKFAST AT TIFFANY’S (1961) DIR Blake Edwards PROD Martin Jurow, Richard Shepherd SCR George Axelrod (boek, Truman Capote) CAM Franz F. Planer ED Howard A. Smith MUS Henry Mancini CAST Audrey Hepburn (Holly Golightly), George Peppard, Patricia Neal, Buddy Ebsen, Martin Balsam, John McGiver, Mickey Rooney

THE CHILDREN’S HOUR (1961) DIR – PROD William Wyler SCR John Michael Hayes (toneelstuk, Lillian Hellman) CAM Franz F. Planer ED Robert Swink MUS Alex North CAST Audrey Hepburn (Karen Wright), Shirley MacLaine, James Garner, Miriam Hopkins, Fay Bainter, Karen Balkin, Veronica Cartwright

CHARADE (1963) DIR – PROD Stanley Donen SCR Peter Stone (verhaal, Peter Stone, Marc Behm) CAM Charles Lang Jr. ED James Clark MUS Henry Mancini CAST Cary Grant Audrey Hepburn (Regina Lampert), Walter Matthau, James Coburn, George Kennedy, Dominique Minot, Ned Glass, Stanley Donen, Mel Ferrer, Peter Stone

PARIS WHEN IT SIZZLES (1964) DIR Richard Quine PROD George Axelrod SCR George Axelrod (verhaal ‘La fête à Henriette’ van Julien Duvivier, Henri Jeanson) CAM Charles Lang Jr., Claude Renoir ED Archie Marshek MUS Nelson Riddle CAST William Holden, Audrey Hepburn (Gabrielle Simpson / Gaby), Grégoire Aslan, Raymond Duvaleix, Michel Thomas, Noël Coward, Tony Curtis, Mel Ferrer, Marlene Dietrich

MY FAIR LADY (1964) DIR George Cukor PROD Jack L. Warner SCR Alan Jay Lerner (boek, Alan Jay Lerner; toneelstuk, George Bernard Shaw) CAM Harry Stardling Sr. ED William H. Ziegler MUS André Previn CAST Audrey Hepburn (Eliza Doolittle), Rex Harrison, Stanley Holloway, Wilfrid Hyde-White, Gladys Cooper, Jeremy Brett, Theodore Bikel, Mona Washbourne, Betty Blythe

HOW TO STEAL A MILLION (1966) DIR William Wyler PROD Fred Kohlmar SCR Harry Kurnitz (verhaal, George Bradshaw) CAM Charles Lang ED Robert Swink MUS Johnny Williams CAST Audrey Hepburn (Nicole), Peter O’Toole, Eli Wallach, Hugh Griffith, Charles Boyer, Fernand Gravey, Marcel Dalio, Jacques Marin

TWO FOR THE ROAD (1967) DIR – PROD Stanley Donen SCR Frederic Raphael CAM Christopher Challis ED Richard Marden, Madelèine Gug MUS Henry Mancini CAST Audrey Hepburn (Joanna Wallace), Albert Finney, William Daniels, Eleanor Bron, Claude Dauphin, Nadia Grey, George Descrieres, Gabrielle Middleton, Jacqueline Bisset, Judy Cornwell

WAIT UNTIL DARK (1967) DIR Terence Young PROD Mel Ferrer SCR Richard Carrington, Jane-Howard Carrington (toneelstuk, Frederick Knott) CAM Charles Lang ED Gene Milford MUS Henry Mancini CAST Audrey Hepburn (Susy Hendrix), Alan Arkin, Richard Crenna, Efrem Zimbalist Jr., Jack Weston, Robby Benson, Mel Ferrer

ROBIN AND MARIAN (1976) DIR Richard Lester PROD Denis O’Dell SCR James Goldman CAM David Watkin ED John Victor Smith MUS John Barry CAST Sean Connery, Audrey Hepburn (Maid Marian), Robert Shaw, Richard Harris, Nicol Williamson, Denholm Elliott, Ian Holm

BLOODLINE (1979) DIR Terence Young PROD Sidney Beckerman, David V. Picker SCR Laird Koenig (boek, Sidney Sheldon) CAM Freddie Young ED Bud Molin MUS Ennio Morricone CAST Audrey Hepburn (Elizabeth Roffe), Ben Gazzara, James Mason, Romy Schneider, Omar Sharif, Claudia Mori, Irene Papas, Michelle Philips, Maurice Ronet, Gert Fröbe, Gabrielle Ferzetti

THEY ALL LAUGHED (1981) DIR Peter Bogdanovich PROD Blaine Novak, George Morfogen SCR Peter Bogdanovich, Blaine Novak CAM Robby Müller ED Scott Vickrey, William C. Carruth CAST Audrey Hepburn (Angela Niotes), Ben Gazzara, John Ritter, Dorothy Stratten, Patti Hansen, Blaine Novak, Sean Hepburn Ferrer, Glenn Scarpelli, Antonia Bogdanovich, Alexandra Bogdanovich, Elizabeth Peña, Peter Bogdanovich

ALWAYS (1989) DIR Steven Spielberg PROD Steven Spielberg, Frank Marshall, Kathleen Kennedy SCR Dalton Trumbo, Jerry Belson, Frederick Hazlitt Brennan (story ‘A Guy Named Joe’ by Chandler Sprague, David Boehm) CAM Mikael Salomon ED Michael Kahn MUS John Williams CAST Richard Dreyfuss, Holly Hunter, John Goodman, Brad Johnson, Audrey Hepburn (Hap), Roberts Blossom, Keith David, Marg Helgenberger

TV FILMS

SAUCE TARTARE (1949) DIR Audrey Cameron PROD Walton Anderson SCR Matt Brooks MUS Allan Gray CAST Jessie Matthews, Claude Hulbert, Renee Houston, Muriel Smith, Jack Melford, Joan Heal, Audrey Hepburn, Jean Bayless

MAYERLING (1957) DIR Anatole Litvak PROD Fred Coe CAST Audrey Hepburn (Maria Vetsera), Mel Ferrer, Raymond Massey, Diana Wynyard

LOVE AMONG THIEVES (1987) DIR Roger Young PROD Robert A. Papzian SCR Stephen Black, Henry Stern CAM Gayne Rescher ED James Mitchell MUS Arthur B. Rubinstein CAST Audrey Hepburn (Baroness Caroline DuLac), Robert Wagner, Patrick Bauchau, Jerry Orbach, Brion James, Samantha Eggar, Christopher Neame

TV REEKSEN

BBC NIGHT THEATRE (1951) DIR William Templeton CAST (episode ‘The Silent Village’) Becket Bould, Peter Bull, Andrew Cruickshank, Audrey Hepburn (Celia), Anthony Ireland, Glyn Lawson, Joyce Redman, Jack Watling

CBS TELEVISION WORKSHOP: RAINY DAY IN PARADISE JUNCTION (1952) CAST Audrey Hepburn, Paul Langton, Carmen Matthew

DOCUMENTAIRES

A WORLD OF LOVE (1971, UNICEF documantary special) PROD Alexander Cohen HOSTS Bill Cosby, Audrey Hepburn, Shirley MacLaine, Richard Burton, Julie Andrews, Barbra Streisand, Harry Belafonte

GARDENS OF THE WORLD, PARTS I-VI (1993) DIR Bruce Fanchini PROD Janis Blacksleger HOST Audrey Hepburn; Michael York (verteller)