Toen de achtdelige serie “Grond” (2021) over een paar jonge Belgen van Marokkaanse origine die de begrafenisonderneming van hun vader overnemen, voor het eerst op televisie werd vertoond, werden we aangenaam verrast door de zeer diverse cast. In de reeks van Adil El Arbi, Bilall Fallah en Mathieu Mortelmans had je enerzijds vertrouwde gezichten zoals o.m. Saïd Boumazoughe, Barbara Sarafian, Tom Vermeir en Charlotte De Bruyne, maar onder impuls van Adil & Bilall werd ook nieuw en aanstormend talent geïntroduceerd, waaronder Ahlaam Teghadouini en de hoofdrolspeler uit de serie, Yassine Ouaich, die de rol van Ismael ‘Smile’ Boulasmoum vertolkte.

Yassine Ouaich (geb. 1991) had zich eerder al laten opmerken in de Ketnetserie “De regel van 3S” (2017-2019) toen hij Hassan speelde, en nadien was hij op zeer korte tijd ook te zien in afleveringen van “Keizersvrouwen” (2020), “GR5” (2020), “De Kraak” (2021) en “Lost Luggage” (2022). Maar het was vooral zijn hoofdrol in “Grond” die hem bij het grote publiek introduceerde als een uiterst veelzijdig en opmerkelijk acteur die het personage van Smile op een meeslepende, aangrijpende en imponerende manier gestalte gaf. Gelukkig was dit natuurtalent Adil & Bilall niet ontgaan toen ze hem hadden gecast voor de grandioze rol van Smile welke hem vorig jaar een terechte Ensor opleverde in de categorie ‘Beste Hoofdrol in een Serie.’

“Grond” (2021, trailer)

En nu staat Yassine Ouaich er opnieuw met een ander opmerkelijk project dat iedereen aan het scherm kan kluisteren: “Déjà Vu: Alles Is Voorbestemd” dat zich de vraag stelt wie nog nooit in de tijd heeft willen terugkeren om bepaalde gebeurtenissen te willen veranderen. En wat dan àls je het kon doen en een tweede kans zou krijgen?

Vanuit die invalshoek vertelt de serie het aangrijpend liefdesverhaal en intiem psychologisch drama van Halim (rol voor Yassine Ouaich) die aan de start staat van zijn volwassen leven en carrière, en die de liefde van Eva (gespeeld door Lauren Versnick) probeert terug te winnen. Sinds Eva hem heeft verlaten, heeft het leven geen zin meer. Tot Halim per toeval een bedrijf ontdekt dat hem in de mogelijkheid stelt om terug te keren in de tijd. Hij grijpt meteen zijn kans en probeert niet enkel zijn relatie te redden, maar ook zijn advocatenkantoor en disfunctionele familie. Hij realiseert zich al snel dat zelfs de kleinste keuzes gevolgen hebben—even oncontroleerbaar als onverwacht—zowel voor hem als voor anderen. Ook al kan Halim de tragische gebeurtenissen stoppen voordat ze plaatsvinden, hij kan de herinneringen en de emoties die ermee gepaard gaan niet uitwissen. Niets zal zonder gevolgen blijven.

Het basisconcept van deze serie doet denken aan “Déjà Vu” (2021) van Raf Reyntjens met Natali Broods in de hoofdrol, maar hier krijg je een gans ander verhaal met andere acteurs. Het enige raakvlak is het concept van time traveling.

“Déjà Vu: Alles Is Voorbestemd” is productie van Mariano Vanhoof, Geoffrey Enthoven en Jo Daris voor Fobic Films. De reeks werd geschreven door Nore Maatala (“Besmet,” 2020) en geregisseerd door Geoffrey Enthoven (“Hasta La Vista,” 2011). Vanaf 7 april 2023 kan je op Streamz wekelijks twee nieuwe afleveringen ontdekken van de reeks. Of je kan natuurlijk ook enkele weken wachten om dan gans de reeks te bingewatchen.

Tijdens de persdag van “Déjà Vu: Alles Is Voorbestemd” werd volgende gesprek met acteur en hoofdroldpeler Yassine Ouaich opgetekend.

Met “Grond” was je al een revelatie, maar nu toon je een gans andere kant van je potentieel als acteur. Ben je je bewust van het brede spectrum dat je als acteur nu bestrijkt?

Na “Grond” dacht ik aan het risico om in de toekomst getypecast te worden, want je wil als acteur tonen dat je breder kan gaan en meer kan laten zien. De personages van Smile en Halim leven in twee verschillende werelden, en ik ben ongelooflijk dankbaar dat ik met “Déjà Vu” die opportuniteit heb gekregen. De sector is ook heel veel diversiteit aan het pushen, ook veel vrouwen—heel terecht, dat moet ook. En hier is het van, ‘Ah ja, Halim is een Vlaamse jongen, blijkbaar heeft hij Marokkaanse roots.’ That’s it. Dat personage is een advocaat en hij wil dat blijven voor de rest van zijn beroepscarrière. Je ziet Halim aan het werk en hij is gewoon een Vlaming van Marokkaanse origine die rechten heeft gestudeerd. Punt. Voor mij was het ook een uitdaging om het concept van liefde te spelen. Ik ben tweede generatie, en over liefde en intimiteit werd thuis niet gesproken. Toen ik begin twintig was, kon ik daar moeilijk over communiceren. Laat staan als je met acteren dan je passie vindt, en je letterlijk en figuurlijk de liefde moet spelen. Dan heb ik het niet enkel over intimiteit, maar ook omdat ik een personage speelde dat zóver van mij stond. Daarom was het voor mij een grote uitdaging. Ik ben ook erg introvert en gesloten; voor mij was het bijna therapeutisch. “Grond” was therapeutisch voor de identiteit, en “Déjà Vu” was therapeutisch op het vlak van liefde.

Het personage van Halim heeft ook een zekere gelaagdheid. Hij vecht voor zijn relatie, moet op het werk conflicten oplossen, en heeft problemen met zijn broer. Moet je daar als acteur ook zelf aan werken, of staat het allemaal uitgeschreven in het scenario?

Je krijgt sowieso een bodem: het scenario is altijd je bodem. Dan laat je dat smelten met wat je zelf maakt van je personage en je bereidt je goed voor. Ik kan niet zeggen wat je als acteur moet doen, want ik ben een nieuwkomer, ben zelf nog lerende en vraag heel veel advies aan mensen die veel meer ervaring hebben dan ik. Ik heb wel een advocatenkantoor bezocht om eens goed te kijken hoe en wat een advocaat precies doet. Want je kan wel een advocaat spelen, maar je houding is misschien nog teveel zoals in “Grond.” Er zijn zoveel kleine dingen waarop je moet letten: hoe je zit, staat, praat, enz. Maar de grootste uitdaging voor mij was wel het thema van liefde. Niet zoals in “Grond” wanneer je bijvoorbeeld verliefd bent op de zus van je beste vriend; dan staat alles nog erg dichtbij. Maar écht liefde, met iemand die gesetteld is, de liefde van zijn leven vindt en daarover communiceert, dat was voor mij een nieuwe wereld. Voor Lauren [Versnick] was het haar eerste hoofdrol en chapeau hoe ze dat heeft gedaan, want er ligt dan altijd veel druk op je schouders—ik weet van bij “Grond” hoeveel er op je afkomt—en je mag het haar vragen: ik heb haar heel de opnameperiode enkel beschouwd als Eva, haar personage. Niet als Lauren. Ik kén Lauren niet, ik ken haar echt niet. Halim ken ik goed, Eva ken ik goed, maar Lauren ken ik niet. Dat kwam door mijn intuïtie die zei, ‘Focus dààrop om de zaken niet te mixen en om het personage goed te sturen op het vlak van liefde.’ Misschien ga ik over een jaar denken, ‘Je hebt het jezelf toen wel erg moeilijk gemaakt.’ Had ik in mijn jeugd meer gecommuniceerd over liefde, dan kon ik dingen misschien beter plaatsen. Voor mij was het in alle geval een heel kwetsbare rol. Jezelf smijten en over jezelf waken—misschien klinkt dat raar—maar dat was de balans die ik probeerde te vinden.

Je bent in zowat elke scène, maar van jouw zoektocht is op het scherm totaal niets te merken. Besef je dat zelf ook?

Als je dan gans de reeks ziet, zul je overigens kunnen zien hoe het personage evolueert. Dat is pas geschift, want na de tweede aflevering begint het écht. In het begin is het vrij onschuldig, hier en daar een vermoeden, dit en dat, maar dan komen de personages in een bepaalde dimensie terecht die ik als Yassine zijnde niemand toewens. Dat is gewoon paranoïde.

Aan je rol van Halim heb je voor jezelf dus heel wat moeten werken, maar wanneer weet je dan dat je vertolking in een scène ook helemaal goed zit?

Als ik het me bijna niet meer herinner, bij wijze van spreken. We hebben heel veel intieme scènes gespeeld; ik herinner me daar nog heel weinig van. Het personage van Halim heeft veel zelfvertrouwen, en zijn enige angst is om de liefde van zijn leven te verliezen. Yassine daarentegen heeft veel onzekerheden, maar ik geloof wel in mezelf, anders zou ik hier niet zijn. Mijn intuïtie zegt, ‘Yassine, je hebt iets, en je hebt mooie mensen om je heen die je stimuleren en die zeggen, ‘Ik geloof in je.’’ Om dan die zelfzekere kerel met een universiteitsdiploma te spelen en—nogmaals—liefde, heb ik gemerkt dat ik openbloei wanneer ik vertrouwen krijg van de regisseur. En het helpt mij wanneer ik gans de tijd in de cocon van mijn personage kan blijven. Ik weet heel weinig over acteren, en misschien zeg ik over twee jaar, ‘Wat was je allemaal aan het zeggen,’ of, ‘Wat was je allemaal aan het doen?’ Maar ik volg gewoon mijn intuïtie.

Je klinkt bijna als een Method acteur door je personage te zijn.

Dat hebben ze me eerder ook al gezegd, omdat ik dag en nacht bezig ben om mijn personage te zijn. En zoals je daarnet zei, ik ben bijna in elke scène. Van alle draaidagen moest ik één draaidag niet werken. Die dag voelde ik me enorm gedesoriënteerd. Ik was Halim, ik wilde op de set zijn en Eva zien… En om op je vraag terug te komen, wanneer weet je dat een scène goed is of niet? Als ik een kusscène speelde en ik voelde, ‘Ik zie Eva écht graag,’ dan was ik tevreden. Maar na de scène ging ik dan niet met Lauren praten. ‘En hoe is ‘t, Lauren? Ça va?’ Dat gebeurde niet. Ik ging meteen weg en ging ergens zitten. En als ze dan zeiden, ‘Yassine wordt gevraagd op de set,’ dan kwam ik op de set en ging ik terug aan de slag. Misschien heb ik later beter technieken om dat los te laten, maar ik probeer gewoon mijn personage te zijn.

Wanneer wist je dat Halim tot in je vingertoppen zat?

Dat was in het begin—al vrij snel—toen ik op de set naar de monitor keek en dacht, ‘Ja, dat is ‘m.’ Dat was heel cool. Ik zag mezelf niet, hé, maar ik voélde wat Halim op dat moment voelde. Het is zoals ik zei dat je je smijt maar ook over jezelf waakt. Ik had in die scène iets met Eva, maar ik ken Lauren niet. Raar, maar waar.

In welke mate hebben Adil El Arbi en Bilall Fallah je mee gevormd?

Hard werken, meer zelfvertrouwen… Als kind was ik altijd snel geïntimideerd en onzeker, maar nu ik met acteren heb gevonden wat ik heel graag doe, heb ik van hen meegekregen dat je moet geloven in jezelf en in je potentieel. Potentieel is heel belangrijk. Een goeie casting director ziet meteen het potentieel in iemand, een goeie regisseur ook. Ik kwam van Ketnet, daar was mijn eerste project, en Adil & Bilall kwamen net uit Hollywood voor “Bad Boys for Life” toen ze zeiden, ‘Daar willen we mee werken, we zien potentieel in hem.’ Ik was onbekend, geen naam, geen ervaring, gewoon een Ketnet-figuur. Een tijdje later, de première van “Grond” op het Filmfest Gent, een Ensor, een brief van de burgemeester van Leuven om me te feliciteren, en ik vroeg me af, ‘Wat is hier toch allemaal aan het gebeuren?!’ Ik was blij dat ik m’n intuïtie had gevolgd. Want dat moeten we vaker doen—en pushen. We moeten diversiteit en vrouwelijke artiesten pushen en daarom zijn er twee namen die ik hier graag wil meegeven: Tyche Beyens, een scenariste, en Ibtissam Boulbahaiem, een actrice afgestudeerd aan LUCA Drama. Dat zijn twee opkomende talenten. Mijn intuïtie zegt dat we zeker nog van hen nog zullen horen. Je ziet gewoon hun potentieel.

Jouw intuïtie heeft je met “Déjà Vu” duidelijk in de goede richting gestuurd.

Maar je moet weten dat ik bij het begin van een productie de meest onzekere gast ben op de set. Als ik naar een auditie ga, man, dat is stérven. Soms zegt er een stemmetje in m’n achterhoofd, ‘Je bent het niet waard.’ Weet je, toen ik daar op het podium stond bij de Ensors, één van de eerste dingen waar ik aan dacht, was dat mensen die op een podium staan met een beeldje in hun hand de meest zelfzekere mensen moeten zijn. Viv Van Dingenen had me bij Ketnet onder haar vleugels genomen, en ik heb toen geleerd dat ook de gevestigde namen allemaal hetzelfde voelen. Dat is geruststellend, in de zin van, ‘Het mag.’ Een deel van mezelf zegt, ‘Ik ben heel zelfverzekerd. Ah ja, natuurlijk!’ Maar als ik eerlijk moet zijn, ik ben een bange kerel als ik met iets nieuws begin, of op de set sta met iemand nieuw voor mij. Ik heb wel ondervonden dat je zoiets moet omarmen en op de set heel eerlijk moet zijn; zo kun je één worden met je personage. Als ik mezelf in een scène zou zien en niet voel wat ik zeg, ik zou het meteen merken. Dan is het gewoon fake. Daarom moet je je personage zijn en voelen, met alle kwetsbaarheden die erbij komen. Dan benader je het beste die authenticiteit, die eerlijkheid, door te praten met je ogen en te praten met je hart. Je tekst zeggen met je ogen en je hart. In “Image” [2014] van Adil & Bilall speelde Nabil Mallat één van de hoofdrollen, en in “Déjà Vu” speelde hij mijn broer. Kun je je voorstellen welk effect dat op mij had? ‘Ik keek naar je, ik bewonderde je, ik was jouw fan, en nu sta ik hier met jou op de set!’ Dat gaf me zóveel zelfvertrouwen en een enorm gevoel van bevestiging. Zoals ik al zei, geloven in jezelf en in je eigen potentieel. Ondanks al m’n onzekerheden geloof ik écht in mezelf. Die kwetsbaarheid siert ook, als ik dat mag zeggen. Ik verstop dat niet, want het spreekt ook aan, denk ik. En uiteindelijk, toen ik “Grond” zag, was ik fier op mezelf, en nu met “Déjà Vu” heb ik datzelfde gevoel.

“Déjà Vu” komt er nu aan, maar is er intussen al een volgend project waar we naar kunnen uitkijken?

“De Twaalf.” Daarin speel ik één van de juryleden, een makelaar. Ik ben echt heel blij met die rol. Dat is weer iets totaal anders. Ik kan je verzekeren dat ik daarvoor enorm dankbaar ben: nu is er “Déjà Vu” en in het najaar komt “De Twaalf.” Kaat Beels regisseert de reeks. Een schat van een mens, echt waar. En dat is ook een ongelooflijk project, hé. Ik kan niet uitleggen hoe dankbaar ik ben; ik kan het wel zeggen, ja, maar dat zijn een paar woorden, meer niet. Als je wist hoe ik me voel… Telkens wanneer ik een interview geef, probeer ik stoïcijns te zijn, maar het kind in mij wil vanwege dat enthousiasme roepen en schreeuwen. Het is heel bijzonder, en ik hoop dat er nog mooie projecten op m’n pad mogen komen.

Antwerpen
15 maart 2023

“Déjà Vu: Alles Is Voorbestemd” (2023, trailer)

FILM

DE FAMILIE CLAUS (2022) REG – SCR Ruben Vandenborre PROD Ruben Vandenborre, Anthony Van Biervliet CAM Philip van Volsem ED Nico Poedts MUS Anne-Kathrin Dern CAST Jan Decleir, Amber Metdepenningen, Mo Bakker, Bracha van Doesburgh, Sien Eggers, Kürt Rogiers, Celest Henri Cornelis, Yassine Ouaich (Haroun), Pommelien Thijs, Alain Van Goethem, Eva van der Gucht, Stefaan Degand

TV

DE REGEL VAN 3S (2017-2019
KEIZERSVROUWEN (2019), 1 aflevering
GR5 (2020), 1 aflevering
DE KRAAK (2021), 3 afleveringen
GROND (2021), 8 afleveringen
LOST LUGGAGE (2022), 4 afleveringen
DÉJÀ VU: ALLES IS VOORBESTEMD (2023), 8 afleveringen