In het kader van “Meet the Masters,” een evenement georganiseerd door het Filmfestival Oostende, was het deze week de beurt aan Barbara Sarafian (geb. 1968) om regisseur Terrence Malick en zijn debuutfilm “Badlands” (1973) toe te lichten. Nadat Johan Heldenbergh in september Federico Fellini kwam voorstellen, en Marc Didden vorige maand met de pas overleden Jean-Luc Godard een stevige brok filmgeschiedenis ter sprake bracht, was het nu de derde Master in het vak die werd belicht.

Plaats van afspraak was De Grote Post in Oostende waar ‘een cinefiele ontdekkingstocht door de filmgeschiedenis van kort na de Tweede Wereldoorlog tot het heden,’ zoals het op de website met bijhorende podcasts staat omschreven, werd verdergezet.

Terrence Malick (geb. 1943) is een Amerikaanse regisseur, scenarioschrijver en producer wiens films doorgaans worden gekenmerkt door een stilistische, spirituele en filosofische ondertoon, ondersteund door o.m. meditatieve voice overs van de hoofdpersonages. Niet iedereen is fan van zijn werk; het ontbreken aan een duidelijke en/of krachtdadige plot staat in schril contrast met de meer opvallende film output van de meeste van zijn collega’s en generatiegenoten, maar dat neemt niet weg dat hij vaak in de prijzen valt—of net daarnaast. Met “The Tree of Life” (2011) won hij de Gouden Palm op het Filmfestival van Cannes, en hij werd drie keer genomineerd voor een Oscar: voor het scenario en de regie van “The Thin Red Line” (1998), en de regie van “The Tree of Life.”

Maar hij begon zijn carrière als journalist en werkte als freelancer voor o.m. The New Yorker, Newsweek en Life, en als filosofiedocent aan het Massachussetts Institute of Technology. Zijn eerste film werd “Badlands” met Martin Sheen en Sissy Spacek, toen nog quasi debutanten, in de rollen van Kit en Holly. Het was een kleine en onafhankelijke film die hij deels financierde met geld dat hij kreeg van dokters en tandartsen, en aanvulde met zijn eigen spaarpot van 25.000 dollar. De film kreeg lovende kritieken op het New York Film Festival zodat Warner Bros. besloot om hem in de V.S. uit te brengen en daarvoor liefst het drievoudige van het volledige budget op tafel legde. Het waren toen de glorieuze nadagen van “Easy Rider” (1969), de klassieker en ultieme independent die voor onafhankelijke films een gigantische boost betekende en vele deuren opende. En met een niet te evenaren karakteracteur als Warren Oates in de cast—hij speelde in ‘Badlands” de vader van Holly—was de cirkel helemaal rond.

Natuurlandschappen behoren tot het filmisch DNA van Terrence Malick, en hij heeft in zijn films een bijzonder oog voor bomen, lege velden, dichte bossen, vogels, kleine dieren, bladeren en graan. Er is altijd teveel ruimte voor de personages om op te vullen. Het is alsof ze door de gebeurtenissen in die unieke habitat verzeild geraken. In “Days of Heaven” (1978) was het de prairie in Texas, “The Thin Red Line” bracht zijn personages naar het oorlogsfront van WO II, en in “His New World” (2005) zagen we de Native Americans in de bossen terwijl de Engelsen forten bouwden om zich in te verschansen.

Nog een rode draad doorheen zijn werk is zijn getraind oog voor beeldcomposite, alsook het belang dat hij hecht aan het zgn. golden hour, het uur vóór de zon opkomt en het uur nadat de zon ondergaat. Het zorgt voor een uniek kleurenpalet in de lucht.

Genoeg stof dus om over te praten en waar actrice en schrijfster Barbara Sarafian met een grondige en diepzinnige analyse, inzichtelijk en deskundig gefundeerd en to the point, haar licht liet schijnen op Terrence Malick en zijn eerste speelfilm “Badlands” die meteen na dit gesprek werd vertoond.

Het vraaggesprek, geleid door Britt Valkenborghs, is integraal te beluisteren op de podcast van de Masters en werd hier onderaan ietwat gebundeld en lichtjes ingekort, maar bevat wel al de grote krachtlijnen van het gesprek over Terrence Malick, die door Barbara Sarafian overigens al in 2012 werd opgenomen in haar filmselectie toen ze zelf Master was van het Filmfestival Oostende.

Waarover gaat “Badlands”?

“Badlands” is een coming of age film van een moordend koppel, twee jonge mensen die mekaar in Nebraska ontmoeten, en je merkt de leegheid van hun bezigheden en van hun leven, de onwetendheid van wat ze met zichzelf moeten doen, wie ze waren en wie ze moesten worden, en je ziet meteen dat er weinig figuratie rondloopt. Het koppel op de vlucht wordt alleenstaand geportretteerd. Tijdens hun vlucht zijn ze inventief om het een tijdje vol te houden. In hun liefdesverhaal schort iets; het is geen grote passie, er is een bevreemdend gevoel naar elkaar, en dat zie je als kijker. Je vraagt je af, ‘Waarom vallen die voor elkaar? Waarom blijven die bij elkaar?’ Het is het lot van de vlucht dat hen samenhoudt.

Hoe was het toen je de film voor het eerst zag?

Ik was vijftien en was meteen onder de indruk. De openingsscène was voor mij meteen een spiegel; het geïsoleerde van dat jonge meisje dat zich in haar tuin met een majorettestok stond te vervelen maar ook te amuseren—want er is niks plezanter dan daar met zo’n stok wat te staan zwaaien—was iets dat ik ook wilde doen, maar ik mocht niet. Ik mocht niet in de stoet. Via-via had ik van iemand toch een majorettestok gekregen en ik stond voortdurend in de tuin te majoretten. En dan zag ik dat in de film en ik dacht, ‘Dat gaat over mij.’ Tot het natuurlijk verdergaat [en ontspoort] in de film.

Heb je de film nadien nog vaak opnieuw bekeken?

Ik heb hem in totaal vijf keer gezien, en dat nostalgische gevoel van terug gekatapulteerd te worden naar mijn eigen projectie en beleving als jonge mens van, ‘Ik voel mij begrepen door naar die film te kijken,’ is waarom je films ziet—troost putten uit een beeld of een vertelstijl, maar ook kijken hoe die film is gemaakt.

Sommige mensen worden misschien afgeschrikt door Malicks niet al te verhalende films, maar hij geeft je wel de kans om beelden te zien waardoor je wordt verplicht om na te denken over je eigen leven. Dat zit ook in “Badlands,” als ik je hoor praten.

Over de keuzes? De keuzes in je leven? Op een seconde, die achteraf niet de goede blijkt, kan je leven heel kort zijn, of een langere weg kennen. Maar ja, de filosoof in Terrence Malick zie je in al zijn films, hoewel hij er in zijn latere films ietwat teveel overgaat. Hij maakt een soort van compensatiebeweging waardoor ik niet zo’n grote fan ben van “The Tree of Life.” Ik heb het nagegaan—vroeger op mijn vijftiende wist ik dat natuurlijk niet—maar hij was vooral adept van de leer van Martin Heidegger en dat is het existentialisme met Dasein. Er gewoon zijn; je bent er in het leven, en wat moet je doen? Beslissen? Rationaliseren? Je moraliteit blijven meedragen of gewoon totaal leeg zijn van dat soort sociaal verantwoordelijke dat je als kind meekrijgt, en handelen vanuit het bestiale dat je in je hebt? Dat en in combinatie met de natuurbeelden geeft je een zeer confronterende vorm van poëzie en de nietigheid van de mens. Dasein, dat is je iedere morgen afvragen, ‘Ik sta hier, maar wat moet ik nu doen?’ Ah, dit is wat je moet doen, je hebt een afspraak, je hebt een job. Maar stel als je dat allemaal niet hebt, wat zou je dan doen? Dat is de essentie van alles wat Terrence Malick doet, en dat had ik als kind wel begrepen. Dasein—je verveelt je, je staat met je majorettestok te draaien en je bent naar de bloemen aan het kijken—we doen dat allemaal, en dat is de reden waarom hij films blijft maken.

Terrence Malick heeft bijna een master gehaald in filosofie, dan heeft hij dat uiteindelijk niet gedaan. Hij heeft nadien gewerkt als journalist en dan pas is hij film gaan studeren en in de filmindustrie terechtgekomen.

Ja, maar dat is kiezen met welke taal je wil spreken voor de rest van je leven. Ga je met beelden praten, of ga je met woorden rationeel analyses blijven herhalen van analyses die al gemaakt zijn. In film heeft hij zijn oorspronkelijkheid, zijn authenticiteit, vandaar dat hij zo vaak geïmiteerd wordt.

Kan “Badlands” dan voor iedereen iets anders betekenen?

Nee. Hoewel, in “Badlands” zijn zoveel beelden en is er zoveel dat niet komt; als toeschouwer verwacht je filmisch dat die dynamiek erin moet zitten. Een scenario moet immers een climax en een afloop hebben, maar Terrence Malick zegt, ‘Neenee, ik ga het vlakjes doen.’ En ondertussen gebeurt er van alles. Als je als toeschouwer openstaat voor de vlinder die daar in beeld komt waar je een symboliek aan geeft, of misschien niet—want hij suggereert maar—dan is dat ook een boeiende film. Hang je vast aan iets als, ‘Ik moet hier op het tipje van mijn stoel zitten en het moet mij bezighouden,’ dan ben je misschien een beetje ontgoocheld, want er gebeurt niets. Maar ondertussen worden er in de film wel elf moorden gepleegd. Bang en het leven gaat voort. En hoe reageert zijn vriendin erop? Zij vind het niet plezant wat hij doet; in een andere film krijg je What?! Maar dit is gewoon de keuze van de regisseur. Scenariogewijs ga je voor het bombastische drama, of je gaat gewoon voor de leegheid van het leven.

Zijn generatiegenoten maken inderdaad grotere cinema die veel meer uitleg geeft. Met de personages van Kit en Holly krijg je heel weinig om in hun hoofd te geraken. Heb jij het gevoel dat je Kit begrijpt en snapt waarom hij bepaalde dingen doet?

Ja. De reden waarom ik deze film heb gekozen, is omdat ik me herken in zowel de mannelijke hoofdrol [Kit] als in de vrouwelijke hoofdrol [Holly]. Ik ben de twee, en mochten er nog een paar rondlopen, ik zou die ook zijn. Dat is ook de bedoeling van Terrence Malick. Het gaat niet om het meisje en dat ik daarom als vrouw alleen bij haar een vereenzelviging in kan vinden. Hij analyseert ook niet wat de psyche is van zijn personages; er is een voice over van Holly, maar de keuzes van de uitleg zijn zo boeiend. Ze zegt dan van, ‘Well, I was hungry…’ terwijl daar lijken liggen. Haar desinteresse, haar ingenue zijn, haar schijnbare onwetendheid over hoe het leven in elkaar zit, heeft een bevreemdend effect waardoor ik denk, ‘Dat gaat niet over schuld of onschuld, maar wel over die leegte die ze maar niet begrijpt en dat ze niet kan aarden.’ Hij geeft antwoorden met zijn films aan zijn collega’s. Hij is geen alfa-regisseur. Bij Martin Scorsese gaat het over mannen en Mafia en explosieven, terwijl Malick een antwoord geeft als sigma-regisseur. Hij neemt afstand en toont dat de psyche van de mens gevaarlijk en ogenschijnlijk banaal kan zijn en hij gaat die banaliteit tonen, want die is ook gevaarlijk.

Zullen we het eens hebben over Martin Sheen? Critici zeggen dat hij nooit beter is geweest dan in “Badlands.” Kun je daar iets over zeggen?

Ik begrijp het, maar ik heb hem in andere films beter gezien. Maar “Badlands” was zijn doorbraak; hij was oorspronkelijk te oud voor de rol [hij was toen 33, het personage van Kit is 25], maar dat is allemaal goed gekomen, en dat doet er niet toe. Terrence Malick heeft ook daar wetten doorbroken. ‘I don’t care, als de film maar goedzit.’ En trouwens, als je in de film een koppel verwacht dat ongelooflijk complementair is en veel chemie uitstraalt, neen. Hij heeft heel bewust gekozen voor een zekere bevreemding tussen die twee en dat is enorm geslaagd.

Actrice Sissy Spacek zegt in interviews dat ze bij de auditie al wist dat het Martin Sheen zou worden omdat er een connectie was. Herken je dat? Kan je dat aanvoelen?

Ja. Acteurs onder elkaar voelen dat ook meteen; er is dan een zekere melodie aanwezig in het luisteren en kijken naar mekaar en er zijn geen stoorzenders—en indien wel, dan kan je er uiteraard aan werken om die te elimineren. Maar als het er pal opzit, ja, dan graag. En Matthias Schoenaerts heeft al twee keer met Terrence Malick kunnen werken [“A Hidden Life,” 2019; “The Way of the Wind,” 2023]. Chapeau, en ik gun hem alle geluk, want er is niets zo zalig als met een regisseur te kunnen werken die in je ogen kijkt en zegt, ‘Ik weet dat je mij begrijpt.’

Sissy Spacek was ook al veel ouder; ze speelt een meisje van vijftien en ze was drieëntwintig. Heeft zij jou ook overtuigd?

Ja. Ze lijkt vluchtig, maar ondertussen is ze zeer aanwezig. Het is heel aangrijpend hoe cynisch zij ongelooflijk het beeld vat waardoor je niet te dicht op haar mag zitten, maar hij zit constant dicht op haar. Ze kan zeer goed het ingenue, de onschuld en de naïviteit spelen, ook met haar stem en haar accent. Ze speelt dat magnifiek. Mensen vragen soms wel eens, ‘Wie heeft je ooit geïnspireerd om ook acteur te willen worden?’ Ik had nooit een voorbeeld, maar as we speak today, dan zou ik zeggen, ‘Ja, dat heeft me wel gebeten, ja.’

Iets dat bij Terrence Malick altijd terugkomt, is de natuur. Kan je aan die beelden ook meteen een betekenis geven?

Ja, en daarvoor zeg ik ‘Dank u’ aan mijn ouders omdat dat in mijn opvoeding zit. Ik heb ooit een column geschreven over de Grexit, over de teloorgang van de Griekse economie. Op een bepaald moment schreef ik, ‘Wat weten de krekels en de olijfbomen van dat failliete land daarover?’ Dat grassprietje waarop je stapt is er al veel langer dan jij, en het gemak van de menselijke arrogantie en onwetendheid toont hij heel duidelijk—zonder agressief te zijn naar de mens. Hij toont dat wij ook natuur zijn en bepaalde rationele keuzes kunnen maken, door onszelf te ontwortelen en ergens anders te gaan. De mens heeft macht over een dode vis, het doden van een hond, het neerzagen van een boom; hij gaat daar niet dramatisch over doen, maar hij toont recht in je gezicht, ‘Dit zal nog langer bestaan dan jij met al je onnozele keuzes waar je mensen mee kapotmaakt, en jezelf ook.’ De teloorgang van de mens versus het monumentale van een grassprietje, en hij voegt er dan nog wat muziek bij zodat je denkt, ‘Ja… dit is bijna theologie.’

Terrence Malick is niet alleen een meester van de beelden, maar ook van geluiden. Zou je kunnen zeggen dat zijn soundtracks bijblijven, of zijn die misschien ondergeschikt aan het beeld? 

Het hangt samen. Je kan dwingende muziek hebben bij beelden, en dan weet je achteraf niet meer, ‘Was het door de muziek dat ik dat beeld terug kan oproepen, of is het omgekeerd?’ Dat ligt dan in the eye of the beholder, maar hij gebruikt constrasterende muziekstijlen, hé. Dan is het aan jou en en je zintuiglijkheid als waarnemer om te zien wat hij daar precies inlegt. We kijken naar de keuzes van de regisseur: als je naar een film kijkt, dan kijk je naar de filmmaker en zijn keuzes. En je kan je afvragen, ‘Waarom die muziek?’ Maar dat ga ik nu niet doen.

Typisch voor zijn films zijn de voice overs. Waarom werkt het bij hem wel en bij andere films niet?

Dat werkt bij andere films ook. Maar hier gebruikt hij de stem van de vijftienjarige Holly die zo onschuldig mogelijk praat over een nakend drama, en dan zegt ze, ‘Mijn schoenen zijn versleten.’ Ze gooit de banaliteit ertegen in. Op een bepaald moment zegt ze, ‘Ik ben kwaad op Kit.’ Ja, maar hij heeft wel haar vader neergeschoten. En die disproportie bij haar met hetgeen ze met Kit meemaakt, die nieuwe gewaarwording die dat christelijk meisje meemaakt met Kit is totaal niet synchroon met wat haar overkomt, waardoor je je als toeschouwer afvraagt, ‘Volgt ze? Of voelt ze zich niet goed?’ Hoe onschuldiger ze klinkt, des te dreigender ze bij mij overkomt. De voice over werkt heel goed in de film.

Soms zie je films waar een voice over wordt gebruikt om alles uit te leggen.

Dat doet hij niet; de stem is weg van het beeld, maar wordt er in gegoten om het uit te leggen, en dan begint Malick net over iets dat er schijnbaar niets mee te maken heeft. Waar heeft het dan wel mee te maken? Met de geestesgesteldheid van een vijftienjarig meisje waardoor die situatie voor de toeschouwer veel meer impact krijgt.

Malick richt zijn aandacht en focus op de wereld. Soms kan hij voor veel mensen minder belangrijke, kleine details in beeld brengen. Kun je daar iets over vertellen wanneer bijvoorbeeld iemand in beeld wordt neergeschoten, maar hij ervoor kiest om iets anders te tonen?

Zoals een rups die op een tak kruipt. Ik heb veel boeken gelezen over de Amerikaanse mythologie, en dat gaat dan vooral over de native Americans; daar is natuur niet afgezonderd van het menselijke wezen. Daarom toont Terrence Malick een rups die op een tak kruipt terwijl ernaast nog net ene ligt te smoren van het kogelgat in zijn buik. Dat is even belangrijk als het verlies, want die rups kan misschien van die tak in een plas vallen. De nietigheid en de vernietigbaarheid zijn alomtegenwoordig. Wat heeft de meeste waarde? Kit zegt dat zijn medemens niet veel waarde heeft en ondertussen is hij ook niet bezig met die rups. Maar de filmmaker wel: die rups is het verlengde van het gevaar.

“Badlands” is uitgekomen in 1973 en was ook heel erg een seventies film met kritiek op de autoriteit, de leegloop of het verdwijnen van de Midwest, en ook het nadrukkelijk tonen van geweld. Maar de film veroudert niet.

Hij blijft relevant. Ik ben ook een absolute true crime-fervent. Ik moet ’s morgens en ’s avonds een film kunnen zien, en geen fictie. Want wat is de rol van de afzijdige vrouw en van de brute man die knalt? Dat heeft een hele complexiteit. Men zegt soms dat vrouwen een perversere impact kunnen hebben door net afzijdig te zijn, en dat is zeer boeiend. De film is gemaakt in de jaren zeventig, dat is mijn jeugd. Ik heb daar een enorm gemis en verlangen naar, maar als je de beelden ziet… Amerika noemt men wel eens the big sky country en je ziet de hemel heel breed, bijna geen figuranten, en als ze er zijn, zie je zonderlinge zielen. Maar die lege veegheid heeft een zekere poëzie.

Mocht de film vandaag opnieuw in de bioscoop komen, waarom zouden jonge mensen hem dan gaan zien?

Cinema is natuurlijk naar school gaan en academisch worden, maar in elk iemand zit een eigenzinnigheid die wondere dingen kan veroorzaken, zoals het maken van een film. In vergelijking met Hollywood zitten wij hier ver weg, in het hol van Pluto. Dat heeft dus wel degelijk een impact. Oliver Stone heeft “Natural Born Killers” [1994] willen maken als antwoord hierop, en zo zijn er nog. Het is een thematiek van alle tijden. En de verborgen schatten in elk beeld en in elke compositie moet je proberen te vinden. ‘Where is Wally? Find Wally.’

Zijn er nog andere films van Terrence Malick waar je van houdt, of misschien net niet van houdt?

Ja, maar dan fragmentarisch; ik kan zelfs de titels niet eens noemen. Ik geloof in het mythologische dat hij naar voor brengt. Hij wordt geïmiteerd in “The Fountain” [2006] van Darren Aronofsky. Toen ik die film zag, dacht ik, ‘Maar mannekes, wanneer is dat hier gedaan?!’ Dat is een overload aan esoterie en symboliek, een wolk die passeert en een druppel die naar omhoog gaat. Stop, ik heb het gehad, want het theologische, het mysterieuze—het ontbreken daaraan—geeft mij veel meer zin om te blijven zitten en te blijven zoeken. Ik ken dus niet gans Malick zijn oeuvre; misschien ga ik dat wel eens moeten doen. Maar ik ben meer geïnteresseerd in zijn drijfveer en de onderliggende filosofische studies die hij gedaan heeft. We zijn daar, wat doen we met ons leven?

Het lijkt alsof hij daar vooral vroeger mee bezig was. Nu maakt hij veel meer films, en hij is precies een nieuwe weg aan het zoeken.

Hij moet ook zijn boterham verdienen, hé. En maken geeft je altijd honger; misschien is hij na een midlife crisis zichzelf tegengekomen en is hij daardoor meer gaan werken en produceren.

Is er in “Badlands” een scène die er voor jou uitspringt?

Ja. Op een bepaald moment tijdens die killing spree, die moordtocht, schiet Kit iemand neer die wel blijft leven en die man gaat zich ergens leggen. We weten niet of hij gaat sterven of niet, maar dat doet er in de film niet toe. Dan komt Holly ernaast zitten; ze had iets gezien met een spin, en dan begint ze over die spin. Maar ze vraagt niet of hij pijn heeft, en of ze iets kan doen. Het stuwen van de film in drama, Terrence Malick zegt hier gewoon, ‘We gaan het hebben over die spin.’ ‘A spider, does it bite?’ Terwijl die man aan het sterven is. Dat is een heel duidelijk voorbeeld van zijn schijnbaar asynchrone boodschap die hij geeft.

Leuk om te vermelden is zijn cameo in de film. Had jij meteen opgemerkt dat hij erin voorkwam?

Niet meteen. Ik had het ooit eens gehoord, maar hij doet het zo goed dat het ook niet stoort. Het valt wel op omdat het personage maar één keer kort in beeld komt, en puur beeldmatig wordt er veel belang aan gehecht. Maar ja, een cameo… het was gewoon omdat de acteur die de rol moest spelen het liet afweten. En dan heeft hij gezegd, ‘Ik ga het zelf wel doen.’ En hij deed dat heel goed, want hij moest niets zeggen.

De Grote Post, Oostende,
22 november 2022

“Badlands” (1973, trailer)

DE FILMS VAN TERRENCE MALICK

DIRTY HARRY (1971) DIR – PROD Don Siegel SCR Harry Julian Fink, Rita M. Fink, Dean Riesner, Terrence Malick [zonder screen credit], John Milius [zonder screen credit] (verhaal van Harry Julian Fink, Rita M. Fink) CAM Bruce Surtees ED Carl Pingitore MUS Lalo Schifrin CAST Clint Eastwood, Harry Guardino, Reni Santoni, John Vernon, Andrew Robinson, John Larch, John Mitchum, Josef Sommer

DRIVE, HE SAID (1971) DIR Jack Nicholson PROD Jack Nicholson, Steve Blauner SCR Jack Nicholson, Jeremy Larner, Terrence Malick [zonder screen credit], Robert Towne [zonder screen credit] (boek “Drive, He Said” [1964] van Jeremy Larner) Terrence Malick CAM Bill Butler ED Donn Cambern, Christopher Holmes, Pat Somerset, Robert L. Wolfe MUS David Shire CAST William Tepper, Karen Black, Michael Margotta, Bruce Dern, Robert Towne, Henry Jaglom, Mike Warren, Cindy Williams

DEADHEAD MILES (1972) DIR Vernon Zimmerman PROD Vernon Zimmerman, Tony Bill SCR Terrence Malick CAM Ralph Woolsey ED Bud S. Smith, Danford B. Greene MUS Tom T. Hall CAST Donna Anderson, Alan Arkin, Madison Arnold, Paul Benedict, Bruce Bennett, Patrick Campbell, Charles Durning, Hector Elizondo, Richard Kiel, Loretta Swit, George Raft, Ida Lupino

POCKET MONEY (1972) DIR Stuart Rosenberg PROD John Foreman SCR Terrence Malick (boek “Jim Kane” [1970] van J.P.S. Brown; adaptatie van John Gay) CAM László Kovács ED Bob Wyman MUS Alex North CAST Paul Newman, Lee Marvin, Strother Martin, Wayne Rogers, Hector Elizondo, Christine Belford, Kelly Jean Peters, Terrence Malick (Werkman)

BADLANDS (1973) DIR – PROD – SCR Terrence Malick CAM Tak Fujimoto, Stevan Larner, Brian Probyn ED Robert Estrin MUS George Aliceson Tipton CAST Martin Sheen, Sissy Spacek, Warren Oates, Ramon Bieri, Alan Vint, Gary Littlejohn, John Carter, Bryan Montgomery, Emilio Estevez, Terrence Malick (Werkman [zonder screen credit]), Charlie Sheen

THE GRAVY TRAIN, a.k.a. THE DION BROTHERS (1974) DIR Jack Starrett PROD Jonathan P. Taplin SCR David Whitney [Terrence Malick], Bill Kerby CAM Gerald Hirschfeld, Enrique Bravo ED John C. Horger MUS Fred Karlin CAST Stacy Keach, Frederic Forrest, Margot Kidder, Barry Primus, Richard Romanus, Denny Miller, Clay Tanner, Robert Phillips, Jack Starrett

DAYS OF HEAVEN (1978) DIR – SCR Terrence Malick PROD Harold Schneider, Bert Schneider CAM Néstor Almendros ED Billy Weber MUS Ennio Morricone CAST Richard Gere, Brooke Adams, Sam Shepard, Linda Manz, Robert J. Wilke, Jackie Shultis, Stuart Margolin, Timothy Scott, Gene Bell, Richard Libertini, Terrence Malick (Werkman in windmolen)

ENDURANCE (1998) DIR Leslie Woodhead, Bud Greenspan PROD Terrence Malick, Edward R. Pressman, Max Palevsky SCR Leslie Woodhead CAM Ivan Strasburg ED Saar Klein, Oral Norrie Ottey MUS John Powell CAST Haile Gebrselassie, Shawananess Gebrselassie, Yonas Zergaw, Tedesse Haile, Bekele Gebrselassie, Alem Tellahum, Assefa Gebrselassie

THE THIN RED LINE (1998) DIR Terrence Malick PROD Robert Michael Geisler, Grant Hill, John Roberdeau SCR Terence Malick (boek “The Thin Red Line” [1962] van James Jones) CAM John Toll ED Billy Weber, Leslie Jones, Saar Klein MUS Hans Zimmer CAST Sean Penn, Adrien Brody, Jim Caviezel, Ben Chaplin, Nick Nolte, Elia Koteas, John Cusack, Woody Harrelson, Jared Leto, Dash Mohik, Tim Blake Nelson, John C. Reilly, John Savage, George Clooney, John Travolta

THE ENDURANCE: SHACKLETON’S LEGENDARY ANTARCTIC EXPEDITION (2000, documentaire) DIR – PROD George Butler EXEC PROD Terrence Malick SCR Caroline Alexander, Joseph Dorman (boek “The Endurance: Shackleton’s Legendary Antarctic Expedition” [1998] van Caroline Alexander) CAM Sandi Sissel ED Melissa Hacker, Joshua Waltzky MUS Michael Small CAST Liam Neeson (enkel stem), Julian Ayer, John Blackborrow, Mary Crean O’Brien, Roland Huntford, Tom McNeish, Jonathan Shackleton

XING FU SHI GUANG, a.k.a. HAPPY TIMES (2000) DIR Yimou Zhang PROD Qinglong Yang, Weiping Zhang, Yu Zhao EXEC PROD Terrence Malick, Ping Zhou SCR Yan Mo, Gai Zi (novel “Shifu, You’ll Do Anything For a Laugh” van Yan Mo) CAM Yong Hou ED Ru Zhai MUS Bao San CAST Benshan Zhao, Dong Jie, Lifan Dong, Biao Fu, Xuejian Li, Qibin Leng, Ben Niu, Jonghua Gong, Hongjie Zhang, Bingkun Zhao

BEAR’S KISS (2002) DIR Sergei Bodrov PROD Sergei Bodrov, Christoph Friedel SCR Sergei Brodov, Carolyn Cavallero, Terrence Malick [zonder screen credit] CAM Xavier Grobet ED Mette Zeruneith MUS Giya Kancheli CAST Rebecka Liljeberg, Joachim Król, Sergei Bodrov, Keith Allen, Maurizio Donadoni, Anne-Marie Pisani

THE BEAUTIFUL COUNTRY (2004) DIR Hans Petter Moland PROD Terrence Malick, Edward R. Pressman, Petter J. Borgli SCR Sabina Murray (verhaal van Sabina Murray, Lingard Jervey) CAM Stuart Dryburgh ED Wibecke Rønseth MUS Zbigniew Preisner CAST Nick Nolte, Tim Roth, Bai Ling, Temuera Morrison, Damien Nguyen, Thi Hoa Mai, Chapman To, Xuan Phuc Dins

UNDERTOW (2004) DIR David Gordon Green PROD Terrence Malick, Edward R. Pressman, Lisa Muskat SCR David Gordon Green, Joe Conway (verhaal van Lingard Jervey) CAM Tim Orr ED Steven Gonzales, Zene Baker MUS Philip Glass CAST Jamie Bell, Kristen Stewart, Robert Longstreet, Terry Loughlin, Dermot Mulroney, Devon Alan, Josh Lucas, Eddie Rouse

THE NEW WORLD (2005) DIR – SCR Terrence Malick PROD Sarah Green CAM Emmanuel Lubezki ED Richard Chew, Saar Klein, Mark Yoshikawa, Hank Corwin MUS James Horner CAST Colin Farrell, Christopher Plummer, Christian Bale, Q’orianka Kilcher, August Schellenberg, Wes Studi, David Thewlis, Yorick van Wageningen, John Savage, Jonathan Pryce

AMAZING GRACE (2006) DIR Michael Apted PROD Terrence Malick, Edward R. Pressman, Ken Wales, Patricia Heaton, David Hunt SCR Steven Knight CAM Remi Adefarasin ED Rick Shaine MUS David Arnold CAST Ioan Gruffudd, Romola Garai, Ciarán Hinds, Rufus Sewell, Youssou N’Dour, Michael Gambon, Albert Finney, Benedict Cumberbatch

THE UNFORESEEN (2007, documentaire) DIR Laura Dunn PROD Laura Dunn, Douglas Sewell, Jef Sewell, William Warren EXEC PROD Terrence Malick, Robert Redford SCR (poem “Sabbaths III, 1989 Santa Clara Valley” van Wendell Berry) CAM Lee Daniel ED Laura Dunn, Emily Morris CAST Curtis Peterson, Gary Bradley, Willie Nelson, Ann Richards, Roy Butler, William Greider, Bill Bunch

THE TREE OF LIFE (2011) DIR – SCR Terrence Malick PROD Brad Pitt, Sarah Green, Grant Hill, Dede Gardner, Bill Pohlad CAM Emmanuel Lubezki ED Mark Yoshikawa, Hank Corwin, Jay Rabinowitz, Daniel Rezende, Billy Weber MUS Alexandre Desplat CAST Brad Pitt, Sean Penn, Jessica Chastain, Hunter McCracken, Laramie Eppler, Tye Sheridan, Fiona Shaw, Jessica Fuselier

TO THE WONDER (2012) DIR – SCR Terrence Malick PROD Sarah Green, Nicolas Gonda CAM Emmanuel Lubezki ED Mark Yoshikawa, A.J. Edwards, Keith Fraase, Christopher Roldan, Shane Hazen MUS Hanan Townshend CAST Ben Affleck, Olga Kurylenko, Rachel McAdams, Javier Bardem, Tatiana Chiline, Romina Mondello, Tony O’Gans, Charles Baker

RED WING (2013) DIR Will Wallace PROD Will Wallace, Mark Rickard, Breann Johnson EXEC PROD Terrence Malick, Edward R. Pressman SCR Kathleen Orillion (boek “François le Champi” [1847-1848], a.k.a. “The Country Waif,” van George Sand) CAM Wyatt D. House ED Daric Gates MUS Lorne Balfe CAST Breann Johnson, Glen Powell, Luke Perry, Joelle Carter, Frances Fisher, Bill Paxton, Niki Koss, Will Wallace

THE BETTER ANGELS (2014) DIR – SCR A.J. Edwards PROD Terrence Malick, Nicolas Gonda, Charley Beil, Jake DeVito CAM Matthew J. Lloyd ED Alex Milan MUS Hanan Townshend CAST Jason Clarke, Diane Kruger, Brit Marling, Braydon Denney, Cameron Williams, Mckenzie Blankership, Ryan McFall, Madison Stiltner

KNIGHT OF CUPS (2015) DIR – SCR Terrence Malick PROD Sarah Green, Ken Kao, Nicolas Gonda CAM Emmanuel Lubezki ED Mark Yoshikawa, A.J. Edwards, Geoffrey Richman, Keith Fraase MUS Hanan Townshend CAST Christian Bale, Cate Blanchett, Natalie Portman, Brian Dennehy, Antonio Banderas, Freida Pinto, Wes Bentley, Isabel Lucas, Teresa Palmer, Ryan O’Neal

THE SEVENTH FIRE (2015) DIR Jack Pettibone Riccobono PROD Shane Slattery-Quintanilla, Jihan Robinson, Joey Carey EXEC PROD Terrence Malick, Natalie Portman, Stefan Nowicki, Gavin Dougan, Chris Eyre, Erik Fleming, Sydney Holland SCR Jack Pettibone Riccobono, Shane Slattery-Quintanilla, Andrew Ford CAM Jack Pettibone Riccobono, Shane Slattery-Quintanilla ED Andrew Ford, Adelaide Papazoglou, Michael J. Palmer MUS Nicholas Britell CAST Robert Duane Brown, Kevin Fineday Jr., Albino Garcia

CROCODILE GENNADIY (2015, documentaire) DIR – SCR – ED Steve Hoover PROD Danny Yourd EXEC PROD Terrence Malick, Nicolas Gonda, Kathy Dziubek, Michael Killen, Jim Kreitzburg CAM John Pope MUS Leopold Ross, Atticus Ross, Bobby Krlic [The Haxan Cloak] CAST Gennadiy Mokhnenko

VOYAGE OF TIME: LIFE’S JOURNEY (2015, documentaire) DIR – SCR Terrence Malick PROD Brad Pitt, Sarah Green, Grant Hill, Nicolas Gonda, Sophokles Tasioulis, Bill Pohlad CAM Paul Atkins ED Keith Fraase, Rehman Nizar Ali CAST Cate Blanchett (enkel stem), Jamal Cavil, Maisha Diatta, Yagazie Emezi, Daryl James Harris II, Sebastian Jackson, Abraham Kosgei

VOYAGE OF TIME: THE IMAX EXPERIENCE (2016, documentaire) DIR – SCR Terrence Malick PROD Brad Pitt, Sarah Green, Grant Hill, Dede Gardner, Nicolas Gonda, Sophokles Tasioulis, Bill Pohlad CAM Paul Atkins ED Keith Fraase, Rehman Nizar Ali CAST Brad Pitt (enkel stem), Jamal Cavil, Maisha Diatta, Yagazie Emezi, Daryl James Harris II, Sebastian Jackson, Abraham Kosgei

LOOK & SEE: A PORTRAIT OF WENDELL BERRY (2016, documentaire) DIR – PROD Laura Dunn, Jef Sewell EXEC PROD Terrence Malick, Robert Redford CAM Lee Daniel ED Laura Dunn MUS Kerry Muzzey CAST John Berry Jr., Mary Berry, Tanya Berry, John Logan Brent, Earl L. Butz, Curtis Combs

THE VESSEL (2016) DIR – SCR Julio Quintana PROD Marla Quintana EXEC PROD Terrence Malick, Sarah Green CAM Santiago Benet Mari ED A.J. Edwards, Don Swaynos MUS Hanan Townshend CAST Lucas Quintana, Martin Sheen, Jacqueline Duprey, Aris Mejias, Hiram Delgado, Jorge Luis Ramos, Marian Pabon, Elia Enid Cadilla

SONG TO SONG (2017) DIR – SCR Terrence Malick PROD Sarah Green, Ken Kao, Nicolas Gonda CAM Emmanuel Lubezki ED Keith Fraase, Rehman Nizar Ali, Hank Corwin CAST Michael Fassbender, Ryan Gosling, Rooney Mara, Natalie Portman, Cate Blanchett, Holly Hunter, Bérénice Marlohe, Val Kilmer, Lykke Li, Iggy Pop, Patti Smith

THE SPEARHEAD EFFECT (2017) DIR – SCR Brandon Moore, Caleb Smith [Caleb Alexander Smith] PROD Brandon Moore, Caleb Smith [Caleb Alexander Smith], Sam Kaufmann, Jaime Gallagher, Alexander Zdzislaw Golubiewski EXEC PROD Terrence Malick, Andrea Ogden, Nate Hashem CAM Sevdije Kastrati MUS Caleb Smith [Caleb Alexander Smith] CAST Darlene Vogel, Caleb Smith [Caleb Alexander Smith], Alex McArthur, Regen Wilson, Paul Schackman, Tara Alexander Brown, Jaime Gallagher

AWAKEN (2018) DIR – CAM – ED Tom Löwe PROD Abdulla Al Bin Habtoor EXEC PROD Terrence Malick, Godfrey Reggio MUS Joseph Trapanese CAST Annatina Albin, Sayuri Hirashi, Roy Blanchard, Tashi Garey Bassam, Agnes Anderson, John Alvarez, Anna Norman, Helina Tüür, Heidi Tüür

A HIDDEN LIFE (2019) DIR – SCR Terrence Malick PROD Grant Hill, Josh Jeter, Dario Bergesio, Elisabeth Bentley CAM Jörg Widmer ED Sebastian Jones, Rehman Nizar Ali, Joe Gleason MUS James Newton Howard CAST August Diehl, Valerie Pachner, Maria Simon, Karin Neuhäuser, Tobias Moretti, Ulrich Matthes, Matthias Schoenaerts, Franz Rogowski, Karl Markovics, Bruno Ganz, Johan Leysen, Jürgen Prochnow

EVERYBODY’S EVERYTHING (2019) DIR Sebastian Jones, Ramez Silyan PROD Benjamin Soley EXEC PROD Terrence Malick, Liza Womack, Sarah Stennett ED Sebastian Jones, Kyle Seaquist MUS Patrick Stump CAST Rob Cavallo, Juicy J, Jgrxxn, Post Malone, Ghostemane, Ilovemakonnen, Lil Tracy, John Womack Jr.

THE BOOK OF VISION (2020) DIR Carlo Hintermann PROD Sébastien Delloye, Vera Graziadei, Jerome Bellavista Caltagirone, Michele Petochi, Gerardo Panichi EXEC PROD Terrence Malick, Franc Roddam, Mike Medavoy SCR Carlo Hintermann, Marco Saura CAM Jörg Widmer ED Piero Lassandro MUS Hanan Townshend, Federico Pascucci CAST Charles Dance, Lotte Verbeek, Sverrir Gudnason, Filippo Nigro, Isolda Dychauk, Rocco Gottlieb, Justin Korovkin, Douglas Dean, Vera Graziadei, Marco Quaglia, Abel Tesch, Giselda Volodi

THE WAY OF THE WIND (2023) DIR – SCR Terrence Malick PROD Josh Jeter CAM Jörg Widmer MUS Eleni Karaindrou CAST Mark Rylance, Aidan Turner, Sarah Greene, Joseph Fiennes, Joseph Mawle, Douglas Booth, Matthias Schoenaerts, Ben Kingsley, Matthieu Kassovitz, Karel Roden