De Amerikaanse regisseuse en scenariste Sabrina Jaglom (geb. 1991) heeft met “Jane” (2022) haar debuutfilm erop zitten. De film had de pech om te worden opgenomen tijdens Covid, maar hoopt zich nu als onafhankelijke low budget film te onderscheiden in het gigantisch filmaanbod dat via alle mogelijke en diverse kanalen op het publiek wordt losgelaten. Geen gemakkelijke klus, begin daar maar eens aan. Met andere woorden, hoe zorg je ervoor dat je kleine independent film in de jungle kan overleven?

“Jane” verkoopt zich als een donkere psychologische thriller over angst en de druk waarmee tieners en jongvolwassenen tegenwoordig moeten omgaan. In de film bevindt het personage van Olivia, gespeeld door Madelaine Petsch die ook de film produceerde, zich in een diep dal nu ze worstelt met het recente verlies van haar vriendin Jane (Chloe Yu). Maar vastberaden als ze is om het te maken, werkt ze samen met de populaire Izzy (Chlöe Bailey) om Jane’s voormalige profiel op social media te gebruiken en zich lijnrecht op te stellen tegenover al wie hun succes in de weg staat. De film behandelt verschillende onderwerpen waaronder psychische problemen en cyberpesten via sociale media.

Sabrina Jaglom is de dochter van art-house filmregisseur en editor Henry Jaglom (geb. 1938) en actrice Victoria Foyt (geb. 1958); als kind speelde ze bijrollen in hun films en de afgelopen jaren schreef en regisseerde ze meerdere kortfilms. Ze kwam eerder deze maand naar het Brussels International Fantastic Film Festival (BIFFF) om er haar film voor te stellen.

“Last Summer in the Hamptons” (1995, trailer), de eerste film waarin Sabrina Jaglom als kind te zien was

De kracht en de impact van sociale media onder middelbare scholieren, was dat je uitgangspunt toen je het scenario van “Jane” schreef?

Mijn uitgangspunt was vooral de angst en de druk waarmee middelbare scholieren en jongvolwassenen worden geconfronteerd. Het is voor hen een zeer speciale tijd, want op die leeftijd worden ze geconfronteerd met de druk om volwassen te zijn en ze worden gedwongen beslissingen te nemen die de rest van hun leven zullen beïnvloeden. Vooral in Amerika is het toelatingsproces tot de universiteit erg intensief; het is ook in die periode dat alles zo serieus aanvoelt, en sociale media spelen daarin een belangrijke rol. Dus dat verhaal wilde ik door een andere lens vertellen. Toen ik op de middelbare school zat, hadden we ook sociale media, maar niet zoals tieners nu: het is allemaal veel intenser geworden. Ik denk dat je geen verhaal kunt vertellen over angst bij jongvolwassenen zonder dat sociale media daarin een rol spelen, en ik werkte het scenario uit zodat het bijna een personage op zich werd, waarbij sociale media de overhand nemen. Voor mij gaat het minder om wat er op sociale media gebeurt, maar wel hoe de personages ermee omgaan en met elkaar vanwege die sociale media. Ik hoop dat de film helpt om gesprekken over angst op gang te brengen. Ik denk dat zulke genregerichte films het gemakkelijker kunnen maken om de link te leggen met zo’n onderwerp, omdat het zo ver verwijderd lijkt van het echte leven.

Wanneer je je personages bedenkt en uitschrijft, zoals Olivia, gespeeld door Madelaine Petsch, heb je dan een specifieke aanpak?

Het is moeilijk, want op het einde van de film doet ze natuurlijk iets heel ergs en je wil haar niet sympathiek vinden. Je keurt al haar acties af, maar je moet je in het begin wel in haar personage kunnen inleven om te begrijpen hoe ze in de film evolueert. Ik denk dat Madelaine die kwetsbaarheid duidelijk heeft getoond, en we zien het vanuit Olivia’s perspectief. Dus we zitten vast in die invalshoek en in haar hoofd om de angst die ze voelt, de paniekaanvallen, de druk en de kwetsbaarheid, zo goed mogelijk te begrijpen. Maar logischerwijs is wat ze deed natuurlijk verkeerd en totaal af te keuren.

“Jane” is een psychologische thriller. Zijn er valkuilen waar je op moet letten als je dit soort films maakt?

Ja. Ik wilde dat de film als psychologische thriller meer gericht was op haar psychologische toestand dan op het uiteindelijke thrillergevoel. En je moet merken dat de druk toeneemt; ik probeerde te vermijden dat er momenten waren waarop iets onheilspellends gebeurt, simpelweg omdat het bij zulke films in de lijn van de verwachtingen ligt. Ik hoop dat de film bij de kijker een onbehaaglijk gevoel geeft zonder dat het geforceerd is. Je mag niet meteen doorhebben dat er iets op je afkomt. Ik denk dat het enger is wat er vaak in het hoofd van mensen gebeurt; de realiteit van bepaalde situaties kan soms enger zijn dan wat je ziet in sommige geforceerde scenario’s.

Je beschikt over een sterke cast. Hoe heb je je acteurs gevonden? Want je hebt nu ook met Oscarwinnares Melissa Leo gewerkt; het is interessant als je op je poster kan vermelden ‘Academy Award winner.’

[Lacht] Ja, dat is heel mooi. De eerste die we castten, was Madelaine Petsch, die Olivia speelt. Toen ik het scenario schreef, begon ik al met acteurs te praten nog voordat de financiering rond was en voordat we een studio hadden. We moesten een actrice vinden die de film niet enkel kon dragen, maar je moet haar in het begin ook geloven als die perfectioniste, die zeer goede studente, en aan het einde moet je haar geloven als een dolgedraaide duistere persoon die tot het uiterste gaat. Madelaine was één van de weinigen die ik vond die in staat was om al die facetten van dat personage geloofwaardig te brengen. Toen we elkaar voor het eerst ontmoetten en over het scenario spraken, klikte het meteen. Ook Melissa Leo was geïnteresseerd om het scenario te lezen, en zij ging ook meteen akkoord. Ze zei iets dat ik heel erg kon waarderen, ‘Het scenario gaat niet over de volwassen personages’—en dat klopt. Het gaat erom hoe ze de kinderen niet echt helpen; geen van de volwassenen is slecht, ze zijn gewoon niet actief betrokken en ze weten niet hoe ze met jongeren moeten praten. Het is niet zo dat iemand van hen iets verkeerds heeft gedaan; ze wisten gewoon niet wat ze moesten doen. Dus Melissa konden we toevoegen aan de cast, en de overigen hebben we gevonden met de hulp van onze casting directors. Ik denk dat we veel getalenteerde acteurs hebben die hun personages tot leven brengen, en het was heel boeiend om te zien hoe ze dat deden.

De interactie tussen je acteurs is erg belangrijk. Hoe verliep dat tijdens het castingproces?

Wel, in de eerste plaats hebben alle personages iets waarop Olivia jaloers is, ze hebben iets dat zij niet heeft of dat ze wil. Dus ze zijn allemaal heel verschillend, wat ik leuk vind. Elk personage of elke acteur is anders, maar ze moeten nog steeds in hetzelfde ecosysteem passen, vooral als je acteurs cast die middelbare scholieren spelen. Ze moeten tot dezelfde leeftijdscategorie behoren. Ze hebben verschillen, maar leven in dezelfde wereld. Voor Chlöe Baily die Izzy speelt, en ook voor het personage van Madeleine, hadden we die klik nodig. Je moet geloven dat ze ooit heel goede vrienden waren. Zelfs als ze uit elkaar groeien en je ooit zo dicht bij elkaar stond, zoiets laat je nooit los, zelfs in slechte tijden of wanneer je als volwassenen ruzie hebt of uit elkaar gaat. Die band heb je door samen op te groeien; dat was belangrijk voor mij. En omdat we Madelaine als eerste hadden gecast, was het belangrijk om iemand te vinden die bij haar paste, en Chlöe Bailey gaf niet alleen een geweldige vertolking op zich, maar in de manier hoe ze samenwerkten, voelde je zowel de spanning als die verbondenheid. Dat was heel bijzonder.

Heeft Covid het je moeilijk gemaakt toen je de film draaide?

Heel zeker. We hebben de film opgenomen in de zomer van 2021 en ik raakte tijdens de opnamen besmet met Covid, dus we moesten stoppen en ik moest in quarantaine, maar we begonnen nadien opnieuw met een nieuw schema, nieuwe locaties en een nieuwe crew. Ik moest twee dagen vanuit mijn hotelkamer regisseren omdat we niet zo lang alles konden stilleggen en op koers probeerden te blijven. En verder was er het normale Covid-protocol, zoals het dragen van maskers, testen,…

Hoe zag je opnameschema eruit?

We hebben ongeveer drie en een halve week gedraaid in Albuquerque, New Mexico.

Dat is een behoorlijk strak schema, niet?

Dat is een heel strak schema. En we hadden een Covid-shutdown ergens middenin, dus we hebben langer gefilmd omdat we de shoot een tijdlang moesten opschorten.

“Jane” (2022, trailer)

Had dat gevolgen voor je budget?

Heel zeker. Om één of andere reden verwacht je niet dat de regisseur besmet raakt, dus dat maakte het heel moeilijk. We moesten een tijdlang alles stilleggen, en daardoor verloren we een aantal locaties; ook door het schema dat moest worden aangepast, zijn we een aantal mensen van de crew kwijtgeraakt. Het had dus een impact op het budget. Maar de studio was erg flexibel om ons weer op weg te helpen en ons op het goede spoor te houden.

Hoe moeilijk is het nu om een ​​onafhankelijke film te maken? Ik bedoel, naast de film moet je hem ook op de markt brengen, en aan de marketing hangt ook een prijskaartje.

Ja, het is crazy hoe marketing het budget van een film gemakkelijk verdubbelt. Maar het is wel interessant om zien dat er tegenwoordig veel alternatieve financieringsmodellen zijn dan de studio’s. Onze financiers, Creator+, lanceren hun eigen platform, zodat je de film rechtstreeks vanaf hun site kan huren of kopen. Dat is een nieuw model en wat ze ook van plan zijn, is de aanwezigheid van de acteurs op sociale media volgen en zo de film rechtstreeks aan de consumenten en hun fans koppelen, wat hopelijk zal helpen om de marketingkosten te drukken. Het zorgt er misschien ook voor dat mensen die geïnteresseerd zijn in de film hem direct te kunnen terugvinden. Dat is dus een nieuw model en hopelijk is het een oplossing voor dat zeer reële probleem.

Hoe zag de tijdlijn van “Jane” eruit?

Het scenario uitschrijven nam enkele jaren in beslag; toen begonnen we te shoppen, dan herschrijven en opnieuw gaan shoppen. Toen kwam Covid en zat alles ongeveer een jaar muurvast. In april of mei 2021 sloten we een deal met Creator+ en in juli begonnen we met de opnamen. Dus van het begin van de preproductie tot het einde van de postproductie duurde het ongeveer een jaar, maar het schrijven was een paar jaar daarvoor.

En in de V.S. is “Jane” dus beschikbaar op Creator+?

Ja. “Jane” begint daar vanaf 16 september te streamen. Je kan hem daar huren of kopen en je hoeft je niet te abonneren op hun platform. Je kan de film kiezen en na dertig dagen exclusief op hun platform, gaat hij ook naar andere online platforms. Creator+ steunde mijn visie van bij het begin; we hadden veel beperkingen met het budget, maar ze zorgden ervoor dat we het geld op de juiste manier besteedden en op creatief vlak lieten ze me helemaal vrij. Ze hebben geen enkele keer gevraagd om iets in het scenario of tijdens de opnamen te veranderen; de enige wijzigingen die ikzelf aanbracht, was het bundelen van een paar locaties om geld uit te sparen, maar los daarvan waren zeer enthousiast over mijn visie.

Hoe waren de reacties toen de film eind augustus in de AMC-bioscopen in Los Angeles in première ging?

Die waren heel positief. Het is nog altijd een vreemde tijd voor bioscopen, denk ik; mensen zijn nog niet gewend om terug naar de bioscoop te gaan zoals voordien. Ook jongvolwassenen: zij vertegenwoordigen een ander deel van de markt omdat ze meer gewend zijn aan streaming. Maar het was interessant om de film in ruim dertig zalen in de V.S. te krijgen, wat een geweldige release was voor een film van deze omvang.

Je bent geboren en getogen in Los Angeles. Hoe was het voor jou om op te groeien als dochter van een filmregisseur en een filmactrice?

Ook al ben ik opgegroeid in Los Angeles, dat gebeurde in een zeer onafhankelijke art-house filmwereld; die verschilt nogal van het klassieke filmmilieu van Hollywood. Maar op creatief vlak was het heel bijzonder. Toen ik jong was, deden mijn broer en ik na het eten vaak improvisatiespelletjes met mijn vader, en mijn moeder schreef heel wat kortfilms die we allemaal opnamen en monteerden. Dat was heel inspirerend. Mijn vader werkte atypisch voor Hollywood en ik werk dan weer heel anders dan hij, dus voor mij was het lonend om te zien dat ik het ook op mijn eigen manier kan doen—wat het resultaat dan ook is—maar waar creativiteit altijd centraal stond. En toen ik ongeveer tien jaar was, denk ik, gaf mijn vader me een lijst van een honderdtal films om te zien. We hielden elke week een filmavond en namen die lijst door. Maar ik denk dat ik me bij het ouder worden realiseerde dat ik veel van die films had gezien toen ik iets te jong was om ze te waarderen. Ik zag “8 ½” [1963] toen ik elf was, en ik begreep hem niet. Ik vond hem geweldig, hij was mooi, maar ik begreep hem niet. Toen ik hem jaren later opnieuw zag, dacht ik, ‘Ja, nu begrijp ik het.’ Maar ik vond alles leuk, van de Franse Nouvelle Vague tot Fred Astaire en Ginger Rogers, en alle recente films die uitkwamen. Dus ik zag veel films toen ik jong was.

“8 ½” (1963, trailer)

Heeft die periode je misschien gevormd tot de beginnende filmregisseur die je nu bent?

Eerst dacht ik dat ik wilde acteren, maar toen ik op jonge leeftijd kortfilms begon te regisseren, besefte ik dat dit is wat ik wilde doen. Ik ging naar de filmschool aan de NYU en veel van mijn klasgenoten wisten toen pas wat ze wilden worden omdat er geen andere filmprogramma’s waren. Dus ik had het geluk dat ik dat eerder leerde kennen en dat heeft me zeker geholpen.

Hoe overtuig je je geldschieters en het publiek om je film te gaan zien? Omdat je veel zelf doet, moet je iedereen overtuigen, neem ik aan?

Als ik iets doe, moet het gaan over iets waarin ik geïnteresseerd ben. Het hoeft daarom geen message film te zijn, maar “Jane” bijvoorbeeld gaat over angst en interne druk waarmee jongeren worden geconfronteerd. Alle films die ik doe, zeggen iets, maar ze zijn vaak anders, ongebruikelijk of onconventioneel. Ik hoop gewoon dat mensen na het zien van de film erover nadenken en erover praten, en als je mensen wil overtuigen, moet je staan achter het verhaal dat je wil vertellen, of waarom deze personages zijn wie ze zijn. Sterke personages zijn heel belangrijk voor mij. Zij verbinden ons met verhalen die onze interesse opwekken, en dat is hopelijk een manier om mensen met deze film te verbinden en hen te overtuigen om hem te gaan zien.

Hoe werk je op de set met je acteurs?

Ik heb geleerd dat elke acteur anders moet worden benaderd en dat ze hun regie anders interpreteren. Sommige acteurs zijn op hun best bij de eerste take, sommigen moeten opwarmen en anderen hebben eerst nood aan een gesprek. Dus een groot deel van regisseren is het uitzoeken van de stijl van elke acteur en hoe je als individu met hen kan werken. Ik heb een heel duidelijk beeld van de personages, wie ze zijn en wat ze willen, maar ik werk ook graag samen. Dus ik vind het heerlijk om te zeggen, ‘Dit zijn mijn aantekeningen, maar laat ons erover praten als je wil,’ en acteurs desnoods voor te stellen om een take doen zoals zij het zien. Soms zijn het dan takes om gewoon iets uit te proberen, maar je kan er ook een zekere waarheid in terugvinden omdat het niet als een échte take aanvoelt, het is een vrije take. Dus misschien zit er toch iets unieks in waar je op kan voortbouwen. Vaak begint het met een gesprek over wie het personage is en waar de scène over gaat; elke scène moet in een film immers van nut zijn, en of die nu bedoeld is om de spanning op te bouwen, iets van het personage belicht, of meteen tot de kern van de zaak komt, je moet erachter komen waar je met je verhaal en je personages naartoe wil.

Helpt dat je bij het monteren van de film?

Als je het verhaal kent dat je wil vertellen, kun je de film gemakkelijker monteren omdat je op zoek bent naar dat juiste evenwicht, en je wordt niet te snel afgeleid. Ik hou ervan om opties en takes te hebben—dat gezegd zijnde, we hadden een strak opnameschema, dus we namen niet veel extra materiaal op en het script was ook heel minutieus uitgeschreven. Maar dat maakte de montage niet minder prettig, want misschien kun je de volgorde veranderen of van take wisselen en zien wat het resultaat is. Maar we hadden niet veel ruimte om veel extra’s uit te proberen.

Heb je test screenings gedaan?

Ja, we hebben twee test screenings gedaan tijdens de montage, wat nuttig bleek. Voor deze film konden we geen scènes opnieuw opnemen, maar het was wel belangrijk om te beseffen, ‘Oké, hier is iets dat niet helemaal klopt.’ Toen ik de film met een publiek zag, werd duidelijk dat er in een bepaalde scène met Olivia en Jane iets meer tijd moest worden toegevoegd om het publiek even terug op adem te laten komen.

Komt het resultaat van de film in de buurt van wat je oorspronkelijk in gedachten had?

Ja. Heel dicht bij wat ik in gedachten had. Dat besefte ik tijdens de opnamen; in sommige opzichten is hij totaal anders omdat ik bepaalde locaties in mijn hoofd had die uiteindelijk helemaal anders waren. Maar nu, als ik erover nadenk, dan zie ik de set tijdens de opnamen, niet degene die ik in gedachten had toen ik het aan het schrijven was. Ik schreef het scenario met Rishi Rajani en het was interessant om met hem te praten toen hij de film voor het eerst had gezien. Hij vertelde, ‘Het scenario dat we hebben geschreven is helemaal tot leven gekomen, en de film is tezelfdertijd ook een eigen creatie geworden.’

Hoe groot was het budget van de film?

Minder dan $ 1,5 miljoen. Dat was best krap, maar ondanks Covid is het gelukt. Het was moeilijk, ofschoon ik het scenario niet hoefde te herschrijven in functie van het budget. Toch was het moeilijk omdat we stunts hebben, we hebben visuele effecten, we hebben veel achtergrondacteurs en een paar locaties. Het was dus een uitdaging, maar ik ben blij dat het gelukt is. Ik heb veel waardering voor de cast en crew die heel bekommerd waren om de integriteit van film. De producer, de componist, de monteur en de cameraman wilden allemaal hetzelfde verhaal vertellen. Iedereen stak de handen uit de mouwen en niemand was tevreden met iets middelmatigs. En de mensen van Creator+ waren bereid snel te handelen, zodat we de opnamen konden afwerken, rekening houdend met Madelaine’s beschikbaarheid.

Toen je “Jane” maakte, werd je op de een of andere manier beïnvloed door bepaalde films die je ooit hebt gezien?

“Black Swan” [2010] had een grote invloed op het schrijfproces, met de manier waarop druk wordt getoond, de manier waarop het echt om angst gaat, en de vage lijnen van de werkelijkheid bij het volgen van het hoofdpersonage. Ik ben niet van plan om veel middelbare schoolfilms te maken, maar er is iets speciaals aan de middelbare school omdat de gevoelens daar zo hoog kunnen oplopen, er komt op jongvolwassenen zoveel of omdat de toekomst om de hoek loert. “Heathers” [1988] was een leuke campfilm, met die dynamiek tussen het alter ego personage, en ik keek naar enkele Hitchcockfilms toen we aan het draaien waren en hem zag spelen met het voyeurisme van de camera terwijl je het verhaal volgt en je voelt dat er iets niet klopt.

Hoe heb je samengewerkt met je cameravrouw Diana Matos?

Voordat we naar New Mexico gingen om ons voor te bereiden, hadden we meerdere Zoomgesprekken. We werkten eerst met het scenario en daarna op basis van de locaties, en veranderden ook dingen terwijl we aan het filmen waren. Maar zij en ik gingen door elke scène en spraken over hoe we wilden dat het zou aanvoelen. Aangezien de film vooral één personage volgt terwijl ze onherroepelijk door het ijs zakt, volgt de camera heel die weg. In het begin is Olivia heel ordelijk, de camera is meer statisch en meer symmetrisch. En naarmate ze haar verstand begint te verliezen, spelen we daar op in, en bij de paniekaanvallen gebruikten we een andere lens toen ze flauwviel, dat soort dingen. Het was dan ook fijn om met haar samen te werken.

In hoeverre ben je vertrouwd met wat een camera kan?

Ik heb het geluk gehad om veel kortfilms te maken en heb al eerder met de camera kunnen experimenteren. Soms werkte het niet zoals gehoopt, maar ik heb het geprobeerd, vaak dan bij meer conventionele opnamen. Op NYU heb ik geleerd om op film op te nemen, niet digitaal dus, wat tegenwoordig zeldzaam is, want je leert spaarzaam te zijn met je opnamen. Dan vertel je het verhaal specifieker. Als je een scène meerdere keren digitaal opneemt, krijg je vaker gewoon extra beeldmateriaal. Dat was een enorme les voor mij: er is een limiet, je hebt een beperkt aantal takes als je maar zoveel film voorhanden hebt. Natuurlijk hebben we “Jane” digitaal opgenomen, maar die les nam ik mee.

Ben je intussen bezig aan een nieuw project?

Ja, ik ben weer aan het schrijven. Ik ben een film aan het schrijven die ik hopelijk zal regisseren, en ik heb zojuist een scripted podcast geschreven en geregisseerd, genaamd “Listening In” met actrice Rachel Brosnahan in de hoofdrol, en we maken daar nu een tv-reeks van. Dus alles zit in een vroeg stadium; ik lees ook scenario’s en boeken.

Er komen zoveel films uit op verschillende digitale platforms. Is het gemakkelijk om met je film voldoende aandacht te krijgen in de V.S.?

Er worden op elk moment zoveel films uitgebracht dat het gemakkelijk is om met je film helemaal buiten het gezichtsveld te komen. Mensen gaan niet zo vaak meer naar de bioscoop, en zelfs grote streamers als Netflix brengen vaak een film die kort nadien al verdwijnt omdat er altijd zoveel nieuws op komst is. Dus ik denk dat we geluk hebben gehad; we hebben een heel specifiek publiek dat graag naar nieuwe dingen kijkt en er zijn op dit moment acteurs die veel aandacht krijgen voor andere dingen, dus dat komt goed uit. Maar het is een interessante tijd in de bioscoop: er wordt veel gemaakt en we hebben onze kleine film die er uiteindelijk toch kon worden vertoond.

Heeft je vader hem gezien?

Ja [lacht]. Hij zag een vroege cut van de film en gaf me een aantal zeer nuttige tips. Niet over het scenario of zo, enkel over de montage. En hij was een paar weken geleden bij de première in Los Angeles.

Eerder werkte je met Nancy Meyers aan “The Intern” [2015] en “Home Again” [2017]. Hoe is dat verlopen?

Ze is enorm getalenteerd en je kan er zóveel van leren. Haar aan het werk zien op de set, hoe ze het aanpakt, dat was voor mij een grote stap voorwaarts als aanloop naar mijn eigen film. Je begrijpt beter hoe films gemaakt worden; je werkt mee aan het creatieve proces, maar ook bij de voorbereiding en tijdens de productie, en je begrijpt het proces beter—wie waarvoor wordt ingeschakeld, de volgorde van al de verschillende stappen… Dat hielp me om goed voorbereid aan “Jane” te beginnen.

Bij “Home Again” [2017] met in de hoofdrol Reese Witherspoon sta je op de generiek vermeld als associate producer. Wat moest je precies doen?

Die film werd geproduceerd door Nancy Meyers, en geschreven en geregisseerd door Hallie Meyers-Shyer [dochter van Nancy Meyers]. Ik deed alles wat nodig was, van het begin van de preproductie tot het einde van de postproductie. Meehelpen met casten, samenwerken met de department heads, werken aan de trailer, zo ongeveer alles wat gedaan moest worden. Dat was ook een onafhankelijke film en iedereen zette daar ook zijn beste beentje voor.

Eerder sprak je over de Franse Nouvelle Vague. Waren er daar regisseurs die je bewonderde?

Toen ik opgroeide, hield ik van François Truffaut; ik had veel bewondering voor zijn werk. Agnès Varda was ook een grote inspiratie voor mij, over vrouwelijke filmmakers gesproken. “Cléo de 5 à 7” [1962] is één van mijn favoriete films, geregisseerd door een vrouw, omdat zij met de Nouvelle Vague duidelijk maakte dat haar films door een vrouw werden gemaakt. Het is vaak moeilijk om een ​​vrouwelijke filmregisseur te zijn; het zijn meestal mannen en op de set word je omringd door mannen. In mijn crew hadden we ook veel vrouwen, maar Agnès Varda schitterde door geen mannelijke films te maken. Ze maakte gewoon haar eigen films en bleef trouw aan haar eigen expressie. Wat je geslacht ook is, elke regisseur zou dat moeten nastreven: je eigen verhaal vertellen en je niet laten leiden door het soort verhaal dat je wil vertellen.

“Cléo de 5 à 7” (1962, trailer)

Tot slot, gebruik je vaak social media?

Nee. Ik gebruik het wel, maar slechts sporadisch. Als je er iets op plaatst, moet je goed beseffen dat iedereen het anders kan interpreteren. Het kan gevolgen hebben, vooral voor jonge mensen.

Brussels International Fantastic Film Festival,
10 september 2022

FILMS

LAST SUMMER IN THE HAMPTONS (1995) DIR – ED Henry Jaglom PROD Judith Wolinsky SCR Henry Jaglom, Victoria Foyt CAM Hanania Baer CAST Victoria Foyt, Viveca Lindfors, Jon Robin Baitz, Savannah Smith Boucher, Roscoe Lee Browne, Andre Gregory, Melissa Leo, Roddy McDowall, Holland Taylor, Henry Jaglom, Sabrina Jaglom (In het publiek)

DÉJÀ VU (1997) DIR – ED Henry Jaglom PROD John Goldstone SCR Henry Jaglom, Victoria Foyt CAM Hanania Baer MUS Gaili Schoen CAST Stephen Dillane, Victoria Foyt, Vanessa Redgrave, Glynis Barber, Michael Brandon, Vernon Dobtcheff, Graydon Gould, Anna Massey, Sabrina Jaglom (Kind op het strand), Simon Orson Jaglom

FESTIVAL IN CANNES (2001) DIR – ED Henry Jaglom PROD John Goldstone SCR Henry Jaglom, Victoria Foyt CAM Hanania Baer MUS Gaili Schoen CAST Anouk Aimée, Greta Scacchi, Maximilian Schell, Ron Silver, Zack Norman, Peter Bogdanovich, Jenny Gabrielle, Alex Craig Mann, Sabrina Jaglom (Kind dat kijkt naar het blauw), Simon Orson Jaglom, Louise Stratten, William Shatner, Faye Dunaway, Holly Hunter

GOING SHOPPING (2005) DIR Henry Janglom PROD Judith Ryan SCR Henry Janglom, Victoria Foyt CAM Hanania Baer MUS Harriet Schock CAST Victoria Foyt, Rob Morrow, Lee Grant, Bruce Davison, Mae Whitman, Jennifer Grant, Juliet Landau, Sabrina Janglom (Jong meisje dat een handtas wil kopen), Katharine Kramer, Charles Matthau

HOLLYWOOD DREAMS (2006) DIR – SCR – ED Henry Jaglom PROD Rosemary Marks CAM Alan Caudillo MUS Harriet Schock CAST Tanna Frederick, Justin Kirk, David Proval, Zack Norman, Melissa Leo, Karen Black, Keaton Simons, Eric Roberts, Seymour Cassel, Sally Kirkland, Sabrina Jaglom (Zoe, kindregisseur), Henry Jaglom, Katharine Kramer

IRENE IN TIME (2009) DIR – SCR – ED Henry Jaglom PROD Rosemary Marks CAM Hanania Baer MUS Harriet Schock CAST Tanna Frederick, Andrea Marcovicci, Victoria Tennant, Karen Black, Lanre Idewu, Jack Maxwell, Zack Norman, Sabrina Jaglom (Gigi), Simon Orson Jaglom, Louise Stratten

QUEEN OF THE LOT (2010) DIR – SCR Henry Jaglom PROD Rosemary Marks CAM Hanania Baer ED Ron Vignone MUS Harriet Schock CAST Tanna Frederick, Noah Wyle, Christopher Rydell, David Proval, Zack Norman, Paul Sand, Peter Bogdanovich, Dennis Christopher, Jack Heller, Mary Crosby, Sabrina Jaglom (Zoe Lambert), Simon Orson Jaglom

JUST 45 MINUTES FROM BROADWAY (2012) DIR – SCR Henry Jaglom PROD Rosemary Marks CAM Nancy Schreiber, Hanania Baer ED Ron Vignone CAST Tanna Frederick, Judd Nelson, Jack Heller, Diane Salinger, David Proval, Julie Davis, Harriet Schock, Mary Crosby, Simon Orson Jaglom, Sabrina Jaglom (Judy Cooper), Jack Quaid

THE M WORD (2014) DIR Henry Jaglom PROD Rosemary Marks PROD ASSISTANT Sabrina Jaglom, Sole Uriarte, Zach Laliberte, Eric Johnson SCR – ED Henry Jaglom, Ron Vignone CAM Hanania Baer CAST Tanna Frederick, Michael Imperioli, Corey Feldman, Frances Fisher, Gregory Harrison, Mary Crosby, Eliza Roberts, Zack Norman, Ron Vignone, Simon Orson Jaglom, Harriet Schock, David Proval

OVATION (2015) DIR Henry Jaglom PROD Rosemary Marks SCR Henry Jaglom, Ron Vignone CAM Hanania Baer ED Ron Vignone CAST Tanna Frederick, James Denton, Stephanie Fredricks, Cathy Arden, Simon Jaglom, Zack Norman, Brandon Kirk, Diane Salinger, Ron Vignone, Sabrina Jaglom (Zoe Lambert), David Proval

BAD HURT (2015) DIR Mark Kemble PROD Theo Rossi, Pamela Thur, Jamieson Stern, Nicholas Carmona, Emma Tillinger Koskoff PROD ASSISTANT Sabrina Jaglom, Joseph Weston, Matthew Sucher SCR Mark Kemble, Jamieson Stern CAM Igor Kropotov ED Jennifer Lilly MUS Tina DiGeorge CAST Karen Allen, Theo Rossi, Ashley Williams, Johnny Whitworth, Michael Harney, Dorothy Lyman, Barry Primus, Joanna Sanchez, Sabastian Tillinger

THE INTERN (2015) DIR – SCR Nancy Meyers PROD Nancy Meyers, Suzanne Farwell PROD ASSISTANT Sabrina Jaglom, Harrison Jaffee, Alexis Hughes, Lucas Field, Chrysti Cook, Jill Christiano, Graeme Butler, Charles Alberto IV, Jonathan Potter Barnes, Matthew Andrade, Kory Banning, Max Winik, Karen Zack, Courtney Wheeler, Louis Troche, Randy Troy, Caroline Stevens-Sommers, Luke Smith, Buck Shipley, James Sandlin, Amanda Sanchez, Jon Pater, Christopher Patrikis, Ray Persaud, Samantha Miller, John Morgan, Tiffany Morrell, Jeremy Lloyd-Styles, Joel McGlumphy, Marisa Mazzo CAM Stephen Goldblatt ED Robert Leighton MUS Theodore Shapiro CAST Robert De Niro, Anne Hathaway, Rene Russo, Anders Holm, JoJo Kushner, Andrew Rannells, Adam Devine, Zack Pearlman, Jason Orley

HOME AGAIN (2017) DIR – SCR Hallie Meyers-Shyer PROD Nancy Meyers, Erika Olde ASSOC PROD Sabrina Jaglom, Tanja Tawadjoh CAM Dean Cundey ED David Bilow MUS John Debney CAST Reese Witherspoon, Michael Sheen, Candice Bergen, Pico Alexander, Jon Rudnitsky, Nat Wolff, Lola Flanery, Eden Grace Redfield

JANE (2022) DIR Sabrina Jaglom PROD Madelaine Petsch, Nick Phillips, Deborah Liebling SCR Sabrina Jaglom, Rishi Rajani CAM Diana Matos ED Shelby Hall MUS Anna Drubich CAST Madelaine Petsch, Chlöe Bailey, Melissa Leo, Nina Bloomgarden, Kerri Medders, Grayson Berry, Jordyn Arora Aquino, Calhoun Koenig, Chloe Yu, Victoria Foyt