Als 17-jarige tiener speelde Marsha Hunt voor Paramount haar eerste hoofdrol in haar debuutfilm “The Virginia Judge” (1935), met Walter C. Kelly in de titelrol. Toen ze 20 was, had ze in 12 films gespeeld. In haar beginjaren was ze gekend als ‘Hollywood’s Youngest Character Actress’ die zich in de jaren 30 en 40 van vorige eeuw gaandeweg ontpopte tot een veelgevraagde actrice in hoofd- en bijrollen, maar kort nadien vanwege de communistenjacht in Hollywood op een zijspoor belandde. Toch bleef ze niet bij de pakken zitten; Marsha Hunt gooide het over een andere boeg en werd een humanitarian in de breedste zin van het woord. Nog niet zó lang geleden, op de 7de editie van het Burbank International Film Festival in 2015, kreeg ze de ‘Awareness Award for her commitment to social change in the world’ vanwege haar sociale engagementen door de jaren heen.

Gisteren werd haar overlijdensbericht de wereld ingestuurd: Marsha Hunt, één van de laatste actrices uit de Golden Age of Hollywood, stierf een natuurlijke dood op 6 september 2022 in haar woning in Sherman Oaks, nabij Hollywood. Daar woonde ze al sinds 1946. Ze werd 104.

In april 2004 had ik een lang gesprek met haar in de Green Room van The Egyptian, de historische Hollywoodbioscoop in het hart van de filmstad. Hunt was toen 86 en nog heel ad rem. Ze blikte onomwonden terug op haar carrière, was openhartig over de Hollywood blacklist, en had het over de nieuwe wending in haar leven nà pakweg 15 jaar in de spotlights toen bleek dat haar momentum als actrice voorbij was. Dat interview is hier integraal terug te vinden. The Washington Post heeft overigens in zijn overlijdensbericht van de actrice, dd. 10 september jl., meerdere passages van dat gesprek overgenomen; die zijn gebundeld in onderstaand screenshot.