Gisteren, 30 september, ging in de Brusselse UGC De Brouckère onder massale belangstelling de Franse film “Au nom de la terre” in avant-première. Dat gebeurde in aanwezigheid van o.m. scenarioschrijver en regisseur Edouard Bergeon, hoofdrolspeler Guillaume Canet en de jonge acteur Anthony Bajon, de Franse producer Christophe Rossignon (Nord-Ouest Films) en zijn Belgische collega en co-producer van de film, Patrick Quinet (Artémis Productions).

Zij namen de nokvolle zaal op sleeptouw door tijdens de introductie eerst de film te kaderen, hun gezamenlijke passie voor dit project toe te lichten, en te wijzen op de uiterst pijnlijke boodschap waarnaar de film verwijst: elke dag is er in Frankrijk een landbouwer die uit het leven stapt. Elke dag.

Tijdens hun deskundige en gedetailleerde uiteenzetting kon je in de zaal een speld horen vallen, vooral toen een geëngageerde Guillaume Canet, die vanuit het standpunt als burger en huisvader de aandacht wil vestigen op hetgeen er op je bord komt, het woord nam en op het einde afsloot door te stellen, il n’y a pas de pays sans des paysans. Het was muisstil in de zaal.

In de film spelen Canet en Veerle Baetens een hecht landbouwerskoppel dat erin is gelukt om hun boerderij door de jaren heen uit te breiden, maar de schulden stapelen zich op, de man raakt uitgeput, en hij gaat er langzaam aan ten onder.

Dit is Bergeons eerste fictiefilm—haast onvoorstelbaar als je ziet hoe hij met zijn verhaal, gebaseerd op zijn eigen familierelaas, op zulk een onverdroten manier en uiterst gevat, to the point en spot on de essentie perfect weet te vatten en over te brengen. De film wordt dan ook gedragen door vaklui voor en achter de camera die hun boodschap uiterst efficiënt op het scherm projecteren.

Want vanuit hun scherpzinnige bezorgdheid en gefundeerde bekommernis willen Bergeon en Canet met dit landbouwersdrama “Au nom de la terre” een luidkeelse noodkreet aan de buitenwereld laten weerklinken, om deze uitzichtloze situatie zo snel mogelijk aan te pakken en structurele oplossingen uit te werken. En gelukkig mist hij zijn doel(publiek) niet: de eerste dag kwamen er in Frankrijk al meteen 87.441 toeschouwers kijken naar deze innemende en imponerende film.

Het is een meeslepend drama, de verhaallijn en het regiewerk van Edouard Bergeon zijn perfect uitgebalanceerd en gedoseerd, en de vertolkingen zijn van zulk een hoogstaand niveau—niet te verwonderen wanneer Guillaume Canet en Veerle Baetens de cast aanvoeren, maar toch—dat de film enkel al vanwege hun empathisch acteerspel meteen in het vizier komt van het eerstvolgende ‘awards season’ dat over enkele maanden al wordt uitgerold. ”Au nom de la terre” is immers een must en mogelijk de ultieme troef om onder impuls van Bergeon en Canet het sociale bloedbad in de landbouwerswereld, met al die persoonlijke drama’s en verloren mensenlevens, een halt toe te roepen. Geef toe, zelden staat een film zo akelig dicht bij een gruwelijke realiteit.

Guillaume Canet uitte meermaals zijn sociaal engagement en betrokkenheid, ook via zijn Instagram account toen hij aankondigde dat er voor elk verkocht ticket in de Franse bioscopen op zondag 29 september één euro gaat naar de vereniging Solidarité Paysan.

Bovendien, als film in een tijdperk van spektakel, special effects en Marvel personages (waar we hoegenaamd niets op tegen hebben), nog altijd synoniem mag staan voor bewondering en verwondering, een beleving die hart en ziel van de kijker kunnen en mogen beroeren, zodat je na het verlaten van de zaal bij een drink of een verrijkend en verruimend nagesprek de film in gedachten kan herbekijken, dan ben je hier aan het juiste adres.

Maakt dat de film nu zo sterk en uniek? Het is allicht een belangrijke component dat je herkenbare personages in herkenbare situaties krijgt voorgeschoteld. Bovendien biedt de film een gelaagdheid waar je zelf uithaalt wat je wil. Edouard Bergeons scenario weerspiegelt o.m. het respect van een zoon voor zijn vader, van een kind voor zijn of haar ouder, het nastreven van dromen (al dan niet haalbaar en realistisch), specifieke problemen eigen aan de landbouwsector. Het zijn normen en waarden die je niet in elke film terugvindt en waar oudere films gemakkelijker de neiging hadden om ze te beklemtonen. Vandaar dat er bij het zien van de film in m’n achterhoofd een stemmetje onbewust vergelijkingen zocht—én vond—en uitkwam bij John Fords “The Grapes of Wrath” uit 1940, naar de gelijknamige roman van John Steinbeck die een jaar eerder werd gepubliceerd. “The Grapes of Wrath” is dan wel één van de grootste filmklassiekers ooit, en het verhaal van een landbouwersgezin dat tijdens de Depressiejaren op zoek gaat naar een betere toekomst, vertoont in wezen teveel verschillen met “Au nom de la terre,” maar aan de oppervlakte zijn er wel enkele opmerkelijke raakpunten tussen sommige van de hoofdpersonages die in beide films op een soortgelijke manier worden benaderd.

Het strekt de voltallige cast en crew van “Au nom de la terre” tot eer om een eerste vergelijking met “The Grapes of Wrath” te doorstaan, en vandaar: zie je dit jaar misschien maar één film in de bioscoop, neem dan een optie op “Au nom de la terre.” Je zal meteen begrijpen waarom Guillaume Canet, één van de onbetwiste toppers uit de Franse filmwereld, deze film onlangs tijdens een interview in een Frans tijdschrift omschreef als le plus beau film de ma carrière. In Brussel verwoordde hij het belang van zijn personage bij de introductie van de film met de woorden c’est le rôle le plus fort que j’ai joué dans ma vie et je remercie Edouard [Bergeon] tous les jours. Toen werd het muisstil.

Tot slot, we doen het nooit, maar nu maken we een uitzondering omwille van de impact van dit topwerk: “Au nom de la terre” is een filmparel die je niet onberoerd laat en die met grote onderscheiding en een maximale **** kwotering het publiek zal omarmen.

“Au nom de la terre” is vanaf 9 oktober te zien in de Belgische zalen.

AU NOM DE LA TERRE (2019) DIR Edouard Bergeon PROD Christophe Rossignon, Philip Boëffard SCR Edouard Bergeon, Emmanuel Courcol, Bruno Ulmer CAM Eric Dumont MUS Thomas Dappelo CAST Guillaume Canet (Pierre Jarjeau), Veerle Baetens (Claire Jarjeau), Anthony Bajon (Thomas Jarjeau), Rufus (Jacques Jarjeau), Samir Guesmi (Mehdi), Yona Kervern (Emma Jarjeau), Solal Forte (Rémy), Raffin Melanie (Sarah), Emmanuel Courcol (Notaris)