Als je Matteo Simoni (geb. 1987) aan het werk ziet, van zijn slapstick humor uit de serie “Safety First” (2013-2015) tot komische dramareeks “Callboys” (2016) of de thriller “Patser” (2018), zijn manier van acteren blijft even subtiel, integer en geëngageerd. Hij brengt een merkwaardige en spitsvondige dynamiek tot leven. Zijn zintuigen staan op scherp wanneer hij acteert en reageert, en zijn empathisch vermogen blijft één van zijn talrijke troeven.

Hij werd wereldberoemd in Vlaanderen toen hij zanger, componist en accordeonspeler Rocco Granata vertolkte in “Marina” (2013) van Stijn Coninx. Het liedje lanceerde begin december 1959 eveneens de zanger zelf toen die zijn eigen plek in de Billboard charts veroverde, en met ‘Marina’ tot de 32ste plaats van de Amerikaanse hitlijst klom (Bobby Darin stond toen op nummer één met “Mack the Knife’), terwijl de Nederlandse zanger Willy Alberti in de States datzelfde succes haast tegelijkertijd overdeed (hij belandde bij Billboard op nummer 42).

Intussen wordt Matteo Simono niet langer vereenzelvigd met het personage van Rocco Granata. Het parcours dat hij sedertdien en in die korte periode heeft afgelegd, is indrukwekkend en getuigt van een immense veelzijdigheid. “Terug naar Morgen” (2015) met Koen De Graeve, zijn aanwezigheid vorig jaar als ‘Shooting Star’ tijdens de Berlinale waarmee hij in de voetsporen trad van Rachel Weisz, Carey Mulligan en Daniel Craig, zijn rol van Adamo in “Patser”—het zijn slechts enkele indicatoren die zijn pijlsnelle opmars illustreren.

Geen toeval dus dat hij door het Filmfestival Oostende, editie 2018, werd gevraagd om op treden als Master van het evenement. Hij belichtte in zijn persoonlijke selectie van films het thema vader-zoon, met films van “The Kid” (1921) tot Paul Thomas Andersons “There Will Be Blood” (2007). Tijdens de persvoorstelling een klein jaar geleden in de Kinepolis van Oostende hadden we onderstaand gesprek met de man.

Matteo, je foto op de affiche van het Filmfestival Oostende deed me denken aan de intensiteit en de gevoeligheid van een jonge Marlon Brando of Robert De Niro. Zie je dat ook zo?

[Lacht.] Ik blijf met mijn beide voeten op de grond en wil graag worden als hen, maar ik ben redelijk nuchter. Het komt zoals het zal komen. Ik kan alleen maar hard werken, mijn Engels en Frans verder verbeteren, en ja, acteurs zoals Marlon Brando en Robert De Niro inspireren mij natuurlijk enorm. Als kind zag ik bijvoorbeeld “Taxi Driver” [1976], en wat die acteurs kunnen bijdragen, hoe zij zich vastzetten in een rol en in een scenario, het getuigt van een toewijding waar ik enkel maar met veel bewondering naar kan kijken.

Hebben zij—of andere acteurs—je misschien geïnspireerd om in dit vak te stappen?

Mijn vader en mijn grootvader zijn mijn grootste inspiratiebronnen geweest om iets te gaan doen met de energie die ik heb. Ik herkende mezelf in hen. Zij waren ook kinderen—ze werkten dan wel, maar ze waren ook speelvogels. Ze zouden nu ook acteurs kunnen zijn. Zij hebben me de fantasie bijgebracht om te acteren, alleen wist ik als kind niet dat er vak bestond om dat te kunnen doen. De films die mij nu boeien met een De Niro in zijn jonge jaren, of Daniel Day-Lewis, heb ik pas op latere leeftijd meegekregen toen ik op de toneelschool zat en zij hebben mijn blik verruimd. Voordien zat ik altijd op internaat en was ik weinig met cinema bezig. Dat is pas later gekomen, rond mijn achttiende, da’s ongeveer twaalf jaar geleden. Dus zoveel ken ik nog niet, maar dat komt nog hoor.

Nochtans heb je in je selectie voor het Filmfestival Oostende een heel ruime waaier aan films opgenomen, je gaat zelfs terug tot “The Kid” [1921] van Chaplin.

Ik heb mijn keuze gebaseerd op verschillende zaken die me boeien. Charlie Chaplin heb ik gekozen omdat ik zelf ook een fysiek acteur ben, ik houd ervan om een rol ook fysiek mee te nemen, want je fysiek zegt ook heel wat over je personage: hoe je loopt, hoe je kijkt, hoe je praat, hoe je accent klinkt… Het is niet enkel je tekst zeggen of spelen, maar je moet een mens scheppen en iedere mens heeft zijn eigen identiteit. En Chaplin had met zijn personage van ‘The Tramp’ een zekere tristesse over zich, hij was nostalgisch en tezelfdertijd heel geestig. Ik heb ook een enorme belangstelling voor mime; ik zou graag een voorstelling willen maken met enkel een appel, bij wijze van spreken. Ik houd ervan om met zo weinig mogelijk zaken zoveel mogelijk te doen. Ik ben ook lange tijd bang geweest van tekst te moeten zeggen, maar de Italiaanse klassiekers zoals “Ladri di biciclette” [1948] die heb ik ontdekt bij de voorbereiding van “Marina,” zij hebben mij duidelijk gemaakt van, ‘Dààr ligt mijn hart in cinema.’ En dat vind ik terug in de Italianen hun grootste pathetische liefdesverklaringen, of wanneer ze een punt willen maken, door niet enkel woorden maar ook hun handen te gebruiken zoals enkel de Italianen dat kunnen.

Mime is een goeie vergelijking, want in heel wat scènes die je speelt, hoef je zelfs niet eens iets te zeggen. Je blik spreekt boekdelen en vertelt alles.

Bij de voorbereiding van een film probeer ik altijd zoveel mogelijk over het thema te lezen, ik wil mijn rugzak zoveel mogelijk vullen en probeer alles te weten te komen, waar komt het personage vandaan, om tijdens de opnamen al de wetenschap die je ter informatie hebt vergaard los te laten en dan enkel op je intuïtie te vertrouwen. En hoe ‘ouder’ ik word, hoe meer ik merk dat het wel echt helpt wanneer die concentratie naar boven komt van zodra ze ‘Actie!’ roepen. Het is een wonderlijk moment. Tussen de takes door weet je dat alle blikken en alle ogen van die ploeg van vijftig man gericht zijn op dat ene moment dat je deelt met je tegenspeler, en hetgeen je dan echt moet doen, is leven. Daar zit alles in, en daar naartoe werken, daar doe ik het allemaal voor, om dat leven op te wekken. Dus ik doe echt mijn huiswerk, heb mijn eigen nota’s, maar op het moment zelf laat ik het allemaal los. Het zet zich dan vaak op de manier zoals het zich moet zetten. Hetzelfde met kostuums: Charlie Chaplin draagt niet voor niets een veel te grote broek met een strak vestje, een stokje, zijn typerende schoenen… Zulke dingen zetten een personage, het geeft een personage mee vorm, dus de kleren zijn heel belangrijk om te weten hoe men zich voelt. Het zou bijvoorbeeld onmogelijk geweest zijn om Rocco Granata te spelen in een joggingpak. Dat kon gewoon niet. Dus een kostuum van die tijd helpt je mee om dat personage te worden. Het is een optelsom van verschillende dingen, vind ik altijd. En die zoektocht naar de rol eindigt daar niet, want als je op de set bent en er wordt nog iets aan je personage toegevoegd, dat vind ik net heel interessant. Anders gezegd, van zodra ik weet hoe je een rol moet spelen, vind ik het niet meer interessant en heb ik graag dat de opnamen zo vlug mogelijk voorbij zijn. Zolang ik onzeker ben over mijn personage, blijf ik ook creatief in mijn zoektocht.

Kinepolis, Oostende
12 juni 2018

“Marina” (2013, trailer)

FILMS

BOERENPSALM (1989) DIR Roland Verhavert SCR (boek, Felix Timmermans) CAM Michel Van Laer MUS Dirk Brossé CAST Ronny Waterschoot, Jef Burm, Magda Lesage, Christel Domen, Erik Goossens, Ugo Prinsen, Sabine De Volder, Jacky Morel, Matteo Simoni (Baby)

ZOT VAN A (2010) DIR Jan Verheyen PROD Peter Bouckaert SCR (adaptatie, Jan Verheyen, Peter Lories, Rik D’Hiet) CAM Stijn Van der Veken ED Philippe Ravoet MUS Steve Willaert CAST Kevin Janssens, Lotte Heijntjes, Kurt Rogiers, Barbara Sarafian, Joke Devynck, Mathijs Scheepers, Matteo Simoni (Lucas Levi), Mathias Sercu, Jan Van Looveren, Veerle Baetens, Koen De Graeve, Michel van Dousselaere, Herwig Ilegems, Axel Daeseleire, Chris Lomme, Jaak Van Assche, Kim Hertogs

GROENTEN UIT BALEN (2011) DIR Frank van Mechelen PROD Corinne Appelmans SCR Guido Van Meir, Walter Van Den Broeck CAM Lou Berghmans ED Frank van Mechelen, Pieter Smet MUS Koen Brandt CAST Stany Crets, Tiny Bertels, Michel van Dousselare, Evelien Bosmans, Clara Cleymans, Herwig Ilegems, Bart Hollanders, Veerle Dobbelaere, Koen De Bouw, Lucas Van den Eynde, Axel Daeseleire, Tom Dewispelaere, Mathijs Scheepers, Matteo Simoni (Student), Ben Segers, Stef Aerts

WEEKEND AAN ZEE (2012) DIR – SCR Ilse Somers PROD Viviane Vanfleteren CAM Marijke Van Kets MUS Johan Hoogewijs CAST Eline Kuppens, Maaike Neuville, Marieke Dilles, Ellen Schoeters, Michael Pas, Stefaan Degand, Matteo Simoni (Peter), Kevin Janssens, Thomas Ryckewaert

MARINA (2013) DIR Stijn Coninx PROD Peter Bouckaert SCR Stijn Coninx, Rik D’Hiet CAM Lou Berghmans ED Philippe Ravoet MUS Michelino Bisceglia CAST Matteo Simoni (Rocco Granata), Evelien Bosmans, Luigi Lo Cascio, Donatella Finocchiaro, Warre Borgmans, Chris Van den Durpel, Christian Campagna, Jan Bijvoet, Jurgen Delnaet, Wim Willaert, Rocco Granata

I CORSARI (2014) DIR – SCR – CAM – ED Patrick Mattarelli MUS Daniel Fuchs, Philippe Jean-Richard CAST Giulia Belucci, Gianluca Marinangeli, Paolo Rocchi, Matteo Simoni (Matteo), Giorgio Basile, Stefano Tosoni, Francesca Luzi

TERUG NAAR MORGEN (2015) DIR – SCR Lukas Bossuyt PROD Frank Van Passel, Ivy Vanhaecke CAM Stijn Van der Veken ED Philippe Ravoet MUS Alexander Reumers, Jorrit Kleijnen CAST Matteo Simoni (Tom), Koen De Graeve, Karina Smulders, Robberecht Vanden Thoren, Charlotte Anne Bongaerts

AY RAMON! (2015) DIR Stijn Coninx PROD Nele Hendricks SCR Hugo Matthysen CAM Wim Le Compte ED David Verdurme CAST Jan Decleir, Frans Van der Aa, Pieter Embrechts, Els Dottermans, Lucas Van den Eynde, Adriaan Van den Hoof, Evelien Bosmans, Matteo Simoni (Max Muizenest), Tom Van Dyck, Warre Borgmans

SAFETY FIRST: THE MOVIE (2015) DIR Tim van Aelst PROD Sofie Peeters SCR David Vennix CAM Pieter Van Alphen ED Mathieu Depuydt CAST Matteo Simoni (Simon ‘Smos’ Vos), Bruno Vanden Broecke, Ruth Beeckmans, Ben Segers, Tom Van Dyck, Els Dottermans, Tom Waes

PATSER (2018) DIR Adil El Arbi, Bilall Fallah PROD Kobe Van Steenberghe, Hendrik Verthé SCR Adil El Arbi, Bilall Fallah, Nabir Ben Yadir, Bram Renders, Kove Van Steenberghe, Hendrik Verthé CAM Robrecht Heyvaert ED Adil El Arbi, Bilall Fallah, Thijs Van Nuffel MUS Hannes De Maeyer CAST Matteo Simoni (Adamo), Gene Bervoets, Jeroen Perceval, Dimitri Thivaios, Axel Daeseleire, Hans Royaards, Bond Mgebrishvili

ZOOKS (2017, animatiefilm) DIR – SCR Dimitri Leue, Kristoff Leue PROD Kristoff Leue, Peter De Maegd ED Jan Hameeuw MUS Jan Borré CAST (voice only) Glenn-Scott Peij, Mona Lahousse, Wim Helsen, Daisy Ip, Frank Focketeyn, Matteo Simono (Duvall), Tine Reymer, Wouter Hendrickx, Warre Borgmans

TRIO (2019) DIR Matteo Simoni, Ruth Beeckmans, Bruno Vanden Broecke SCR Matteo Simoni, Ruth Beeckmans, Bruno Vanden Broecke, Stefaan Van Brabandt CAM Pieter Van Alphen ED Wim Geysels MUS Hendrik Lasure CAST Matteo Simoni (Gert), Ruth Beeckmans, Bruno Vanden Broecke