Na de tweevoudige Oscarwinnares Luise Rainer (1910-2014), Patricia Morison (1915-2018) en Marsha Hunt (geb. 1917) heeft Hollywood heeft er sinds 29 oktober vorig jaar andermaal een eeuwelinge bij: de voormalige Baby Peggy. Ofschoon ze onder haar artiestennaam de meesten niets meer zal zeggen, was ze wel een razend populair kindsterretje uit de stomme film tijdens de eerste helft van de jaren twintig van de vorige eeuw, en had de uit San Diego afkomstige Diana Serra Cary (haar echte naam) destijds het hoogste schavot bereikt. Ze was een topster uit de Amerikaanse stomme film, lang voordat andere ‘child stars’ als Shirley Temple of Jane Withers, pakweg een decennium later, in haar voetsporen zouden treden. Haar opmars was pijlsnel en totaal onverwacht, maar ze was even vlug vergeten eens de poorten van de studio’s voor haar werden gesloten.

Later werd ze vooral bekend en actief als waardevolle filmhistorica en schrijfster van bijzonder interessante filmboeken zoals haar eigen autobiografie “What Ever Happened to Baby Peggy? The Autobiography of Hollywood’s Pioneer Child Star” (1996). Maar ze pende ook het niet onverwachte “Hollywood’s Children: An Inside Account of the Child Star Era” (1979); de biografie over één van haar generatiegenoten, “Jackie Coogan: The World’s Boy Wonder, A Biography of Hollywood’s Legendary Child Star” (2003), en tot slot “The Hollywood Posse: The Story of the Gallant Band of Horsemen Who Made Movie History” (1975) een boeiend relaas over de eerste generatie cowboys in Hollywood waartoe ook haar vader behoorde die in 1920 een tijd lang de double was van Tom Mix. Rond die tijd kwam zij voor het eerst in contact met films, als 19 maanden oude baby die met haar moeder in de Century studio’s op Sunset Boulevard in Hollywood als bij toeval werd opgemerkt door een regisseur die voor een short op dat ogenblik net een kind nodig had om te figureren met een hond.

Het werd haar eerste van pakweg 150 shorts die ze maakte (two-reelers) in de eerstvolgende drie jaar en het leidde tot haar eerste speelfilm voor Universal, “The Darling of New York” (1923) van pionier en acteur-regisseur King Baggot, gemaakt toen ze nauwelijks vier jaar oud was. “Ik herinner me nog enkele voorvallen uit die tijd,” zegt ze, “waaronder een brand die moest gefilmd worden. Maar voor zover ik me die tijden écht kan herinneren, alles leek nieuw voor mij en ik deed alles zelf, ook indien er stunts aan te pas kwamen. Toen werd er niet zo nauw gekeken.” Als jong kind werd ze ook ingeschakeld voor de promotie van haar films: “Producer Sol Lesser was één van de eersten om de acteurs in verschillende grote steden hun films persoonlijk aan het publiek te laten voorstellen. Wanneer ik daarvoor werd ingeschakeld, bleef het voor mij beperkt tot enkele grappen op het podium vertellen en iedereen te bedanken voor hun komst. Voor “Captain January” (1924) reisde ik gedurende vier of vijf maanden doorheen het land, en bij “Helen’s Babies” (1924) een tweetal maanden.”

Wetten die strikte beperkingen oplegden qua kinderarbeid waren toen nog zo goed als onbestaande, zodat ze als jong kind vaak in onvoorstelbare en gevaarlijke omstandigheden moest werken. Bovendien werkte ze doorgaans acht uren per dag, zes dagen per week.

Maar daar merkte de buitenwereld niets van, integendeel. Haar natuurtalent werd vooral geprezen omdat ze acteurs als Rudolph Valentino, Pola Negri of Mary Pickford perfect kon imiteren; het werd haar handelsmerk dat veelvuldig werd uitgespeeld in haar shorts. Met 1923 en 1924 als haar beste jaren, werd ze naar het publiek toe meer en meer verkocht als een vedette. De reactie bleef niet uit: de fanmail was immens (in 1923 ontving ze in totaal ruim anderhalf miljoen brieven) en haar verdiensten waren duizelingwekkend hoog aangezien ze kon wedijveren met Chaplin nadat haar ouders voor haar een lucratief contract hadden getekend. Ze had het helemaal gemaakt. Ze belandde op de covers van de fanbladen, in 1924 werd ze tijdens de democratische conventie opgevoerd als mascotte van de partij en stond ze op het podium zij aan zij met de latere president Franklin D. Roosevelt.

“De meeste van mijn films waren satires van de films die Valentino en andere vedetten hadden gemaakt, dus de imitaties die ik moest doen, lagen dan ook in die lijn. Ik kan me niet herinneren dat ik hen ooit heb ontmoet, maar er bestaan newsreels waarin ik voorkom en acteurs als Harold Lloyd en Mary Pickford ontmoet. Ik heb toen blijkbaar ook een bezoek gebracht aan Pickfair, de woonst van Mary Pickford en Douglas Fairbanks.”

“Helen’s Babies” (1924) werd uiteindelijk haar laatste grote film, want korte tijd later had haar vader een aanvaring met Sol Lesser, met haar salaris als inzet. Gevolg: het contract werd geannuleerd en ze vond nergens meer werk, alsof ze op een zwarte lijst kwam te staan. Haar centen werden bovendien beheerd door haar ouders die zich een zeer luxueuze levensstijl toeëigenden en nagenoeg al haar geld spendeerden. In de tweede helft van de jaren twintig belandde ze uit noodzaak in de vaudeville circuit en tegen 1930 zat de familie financieel in heel slechte papieren.

Bij een investering die goed rendeert, worden kosten noch moeite gespaard. Heel kenmerkend voor de beginjaren van de film waren de mensen die heel snel razend populair werden, of fortuinen vergaarden binnen de kortste keren, om nadien heel snel in de vergeethoek te geraken en heel het vergaarde kapitaal kwijtspeelden. Het is haar allemaal overkomen.

Toen ze beginjaren dertig naar Hollywood terugkeerde met in het achterhoofd de hoop op een come-back, was ze zo goed als kansloos. De Depressie en de komst van de geluidsfilm zorgden voor een dergelijke ommezwaai dat haar kaarten zo ongunstig waren en in 1938, op haar 20ste, en na enkele kleine rollen weliswaar, besloot ze om een punt te zetten achter haar carrière.

“Toch kenden de mensen toen Baby Peggy nog,” herinnert ze zich, “ze zeiden voortdurend zoiets als wat was je toch schattig of wat ben je toch veranderd. Toen ik een jaar of 16 was, liet ik eens een foto, een portret, van me maken, en toen ik dat in de winkel ging ophalen, leunde de verkoper over de toonbank en hij zei me zachtjes, hoe voelt het om op je 16de afgeschreven te zijn? Het was vaak ondankbaar om eraan herinnerd te worden, maar anderzijds, van zodra ik ergens werd voorgesteld als Peggy, zelfs nadat ik was gehuwd, dan herkende iedereen mij.”

Zoals bij het merendeel van de stomme films, zijn ook van haar films nauwelijks nog kopijen voorhanden, ‘en sommige zijn enkel nog terug te vinden in privé-collecties,’ zegt ze. Toen ze echter aan het schrijven sloeg en na heel wat research haar eigen filmverleden onder boekvorm begon te vertellen, werd ze plotseling terug ontdekt. “Het was alsof ik was verrezen en ik werd meteen uitgenodigd voor filmfestivals. Toen midden jaren zeventig het boek “Hollywood Posse” werd uitgebracht, kwam alles in een stroomversnelling. Nu ben ik dus bezig aan een boek over de studio’s en ofschoon daar al zoveel over is geschreven, van hetgeen zich door de jaren heen altijd àchter de schermen heeft afgespeeld, is er nog zoveel dat nog niet werd verteld. Daar ben ik nu aan het werken. En het is boeiend en lonend, vanuit mijn perspectief dan toch. Vroeger was ik één van de vele sterren die op een bepaald moment in de kijker kwam te staan omwille van de gossip nadat mijn filmcarrière was afgelopen. Ik weet wat het is om aan het kortste eind te trekken, of om genegeerd te worden. Dus het was zeer interessant om erkenning te krijgen als schrijver. De meeste acteurs zijn helemaal geen schrijvers, maar toch zijn er zovelen wiens autobiografie in de winkels ligt. Ze huren iemand in om het schrijfwerk te doen in hun plaats, of ze worstelen zich er zelf door, zonder echt te letten op het historisch aspect van wat ze vertellen. Daardoor vind ik dat ik nu wel  echt iets heb bereikt.”

Los Angeles, Californië
9 april 2009

DE BOEKEN VAN BABY PEGGY / DIANA SERRA CARY

What Ever Happened to Baby Peggy? The Autobiography of Hollywood’s Pioneer Child Star (Diana Serra Cary [the former Baby Peggy])

Long before Shirley Temple’s curls bounced their way into America’s heart, Baby Peggy lit up marquees from coast to coast. She was the original child star produced by Hollywood and her amazing journey set the pattern for all those who followed.

Discovered when she was only nineteen months old, Baby Peggy with her angelic face and expert mugging for the camera entertained audiences across the nation and around the world. She starred in a series of short two-reel comedies, completing 150 of them by the time she turned three. The now internationally famous star moved on to feature-length films, including her biggest box-office smash, Captain January (later remade with Shirley Temple). By her fifth birthday, Baby Peggy’s films were earning as much as Charlie Chaplin’s, and she herself was a millionaire, having signed a three-film $ 3.5 million contract. Just like in her movies, a rosy life seemed sure.

Establishing a disgraceful tradition for the parents of child performers, Baby Peggy’s mother and father, emotional children themselves, squandered her fortune. Soon Baby Peggy was supporting her family on the vaudeville circuit. She provides a rare look at this forgotten world and its colorful performers – Al Jolson, Eddie Foy, and the young Ginger Rogers, among many others. A cycle of continuous performances ground her down while enriching her profligate parents. By thirteen, again destitute, Baby Peggy tried for her third comeback in the era of the talkies. The result was near-starvation in the Great Depression on the one hand and lifelong friendships with Judy Garland and Mickey Rooney on the other.

In What Ever Happened to Baby Peggy? Diana Serra Cary (as Baby Peggy is now called) looks back over her incredible life as a child superstar. She reveals the awesome burdens she carried. Seen through her memories, the turbulent lives of child stars such as Gary Coleman, Michael Jackson, and Drew Barrymore make much more sense.

Beyond that, What Ever Happened to Baby Peggy? follows the shared infancy of a girl and an industry. The silent-film era was as rich in personalities as it was in art. In Baby Peggy, we are privileged to have one of the few remaining eyewitnesses to the birth of a phenomenon that has so affected our lives.

DIANA SERRA CARY, the former Baby Peggy, has spent her adult life as a freelance writer and trade book buyer. Her works include The Hollywood Posse and Hollywood’s Children. She lives with her husband in Hollister, California.

Hardcover, dust jacket – 347 pp., index – Dimensions 24 x 16 cm (9,5 x 6,3 inch) – Weight 775 g (27,3 oz) – PUBLISHER St. Martin’s Press, New York, New York, 1996 – ISBN 0-312-14760-0

Hollywood’s Children: An Inside Account of the Child Star Era (Diana Serra Cary)

For more than a century the child star cult kept alive the consoling myth of childhood innocence in an increasingly complex and cynical world. In the Golden Age of Hollywood no stars were more universally adored – or more cruelly exploited – than the child stars. But behind the sugary, idealized screen image, what was it like to actually be a child star, to become a self-made millionaire and the family breadwinner before reaching kindergarten age?

Hollywood’s Children tells, for the first time, the full story of the phenomenal child star era, its spectacular rise and fall. What happens to families when parents heed Hollywood’s siren call and force a child up the terrifying heights to fame and fortune? What becomes of the once-beloved favorite when parental and public rejection turn adolescence into a nightmare of failure and oblivion? The author has not only researched but lived her subject, for as “Baby Peggy,” one of the youngest child stars in Hollywood history, she experienced and survived just such a shattering, upside-down childhood. She also grew up knowing or working with many of the famous movie children – Jackie Coogan, Shirley Temple, Mickey Rooney, Judy Garland, Deanna Durbin, among others – whose childhood careers she describes with rare insight and empathy.

In this unique account, movie buffs and students of both film and social history will find a rich lode of fresh information. And for all readers, it presents a gallery of unforgettable portraits – frightened but courageous children, merchants who buy and sell childhood as a lucrative commodity, and ruthless stage mothers (and fathers) whose often desperate ambitions made them willing to sacrifice everything, even their own children.

DIANA SERRA CARY’s first twenty years were spent working in films and in vaudeville with the children and movie mothers about whom she writes. Later, she became a free-lance writer, specializing in Mexican and Western American history. Her first book, The Hollywood Posse, told the little-known story of the displaced cowboys who became Hollywood’s earliest riders, stuntmen and doubles. She now lives in Encinitas, California, with her artist husband, Robert Cary, and their son, Mark. In addition to writing, she is the trade book buyer for the University of California’s San Diego campus bookstore.

Hardcover, dust jacket – 290 pp., index – Dimensions 23,5 x 15,5 cm (9,3 x 6,1 inch) – Weight 672 g (23,7 oz) – PUBLISHER Houghton Mifflin Company, Boston, Massachusetts, 1979 – ISBN 0-395-27095-2

Jackie Coogan: The World’s Boy King – A Biography of Hollywood’s Legendary Child Star (Diana Serra Cary)

Discovered by Charlie Chaplin in 1919, the four-year-old Jackie Coogan shot to overnight stardom with his role in The Kid. As a child, he earned a fortune of $ 4 million, for which the press dubbed him “The Millionaire Kid,” but was forced to sue his parents in a futile attempt to obtain his squandered fortune. His later years were marked by poverty and the cruel diminishment of his childhood fame, though he gained unexpected but fleeting fame in the 1960s as Uncle Fester in the Addams Family series.

Jackie Coogan: The World’s Boy King is the first study of his life to be published and reveals the little-known and even less understood private life of this child star and his completely dysfunctional family. This biography is also the rare instance when one major child star (the former Baby Peggy) employs her own hard-worn insight in exploring the career and family woes of the most famous child star of them all – Jackie Coogan.

DIANA SERRA CARY is the former child star known as Peggy-Jean Montgomery. She is currently a full-time writer and professional speaker. She is the author of numerous books, including What Ever Happened to Baby Peggy?

Hardcover – 267 pp., index – Dimensions 22 x 14 cm (8,7 x 5,5 inch) – Weight 581 g (20,5 oz) – PUBLISHER The Scarecrow Press, Lanham, Maryland, 2003 – ISBN 0-8108-4650-0

The Hollywood Posse: The Story of the Gallant Band of Horsemen Who Made Movie History (Diana Serra Cary)

In 1912, when the great cattle empires began to crumble, hundreds of seasoned American cowboys found themselves jobless, their riding skills apparently worthless. Then, in one of history’s unpredictable surprises, a handful of discarded horsemen stumbled onto an entirely new frontier, in – of all places – Hollywood.

Here is the warm and previously unwritten story of how these authentic cowboys survived for another fifty years as riders, stuntmen and doubles for the stars in a long series of Westerns and cast-of-thousands spectaculars. A tightly knit band, totally alien to the film capital’s notorious worship of money and fame, they repeated both on and off the screen those same heroic feats of horsemanship that had once been their daily routine on the open range. Fiercely independent, steadfast in their conviction that honor and courage cannot be bought, they had a very special grit and grace.

More than a film buff’s delight, The Hollywood Posse is a mine of fresh Americana, providing uncommon insights into a group of men hitherto only dimly known to film historians. Filled with humor and drama, its pages tell for the first time the full story of the cowboys’ long and bitter feud with autocratic director Cecil B. DeMille; of their relationships with the great Western stars – from the flamboyant Tom Mix to the durable John Wayne; and above all, about their touching loyalty and devotion to each other.

From their first chance encounter with moviemaking in Northern California to their dogged last stand at Disneyland, this is the cowboys’ own remarkable story. The author, who grew up under their tutelage, gives a rare insider’s view of their now-vanished world. The result is a fascinating portrait of a gallant band and a primary source book for all devotees of film history and cowboy lore.

DIANA SERRA CARY dates her knowledge of Hollywood back to the two-reeler days when she was the famed child-star “Baby Peggy.” Much of her youth was spent working and riding with the cowboys about whom she writes. Later, she turned to historical research and became a successful free-lance magazine writer, specializing in Mexican and Western American history. She now lives in Encinitas, a small beach town near San Diego, with her husband, Robert Cary, and their son, Mark. In addition to writing, she is the trade book buyer for the University of California’s San Diego campus bookstore. Currently, she is working on a second book dealing with another little-known Hollywood group.

Hardcover, dust jacket – 268 pp. – Dimensions 23,5 x 15 cm (9,3 x 5,9 inch) – Weight 728 g (25,7 oz) – PUBLISHER Houghton Mifflin Company, Boston, 1975 – ISBN 0-395-20437-2