Lucas Belvaux (geb. 1961) is een veelgeprezen Belgische acteur, scenarioschrijver en filmregisseur, bekend om zijn films die vaak complexe thema’s aansnijden zoals identiteit, politiek en menselijke relaties. Hij begon zijn carrière als acteur begin jaren 80 van vorige eeuw, totdat hij in 1992 de overstap maakte naar schrijven en regisseren; daar drukte hij zijn stempel op de hedendaagse Europese cinema.

Met zijn intussen zeven Césarnominaties verwierf hij internationale erkenning met een ambitieus project uit 2002, “The Trilogy,” bestaande uit drie onderling verbonden films getiteld “Cavale,” “Un couple épatant” en “Après la vie.” Elke film belichtte dezelfde gebeurtenissen vanuit een ander perspectief en genre—thriller, komedie en melodrama—en bood een veelzijdige kijk op de personages en hun wereld. Dit experiment in verhaalstructuur werd zeer gewaardeerd en maakte van hem een innovatieve en gedurfde filmmaker.

Gedurende zijn carrière heeft hij zich vaak gericht op maatschappelijk relevante thema’s, met name politieke ideologieën en klassenstrijd. “La raison du plus faible” (2006) bijvoorbeeld, gesitueerd in Luik, was een rauw drama over werklozen die hun toevlucht zoeken tot criminaliteit. De film werd geselecteerd voor het Filmfestival van Cannes en benadrukte zijn zoektocht naar de morele gevolgen van sociale ongelijkheid.

Een andere opmerkelijke film uit zijn oeuvre is “Chez nous” (2017) waarin hij de opmars van extreemrechts in Frankrijk onderzoekt. Aan de hand van het verhaal van een verpleegster, gespeeld door Émilie Dequenne—hun tweede film, na “Pas son genre” (2014)—die werd gerekruteerd door een nationalistische partij, bekritiseert Belvaux de populistische retoriek en de manipulatie van de arbeidersklasse. De film werd geroemd om zijn moed en relevantie. Zijn ervaring als acteur, toen hij nog films maakte met gerenommeerde regisseurs als Claude Chabrol en Agnès Varda, heeft ongetwijfeld zijn gevoelige en genuanceerde regiestijl beïnvloed.

Zijn nieuwste speelfilm, “Les tourmentés” (2025), is gebaseerd op zijn eigen gelijknamige roman uit 2022, en vertelt het verhaal van Skender, gespeeld door Niels Schneider, een voormalige legioensoldaat die wordt achtervolgd door zijn verleden, en dakloos en wanhopig is geworden. Hij is vervreemd van zijn ex-vrouw Manon (rol voor Déborah François) en hun kinderen. Op een dag neemt zijn oude sergeant Max (Ramzy Bedia) contact met hem op met een bizar voorstel. Max werkt voor een zeer rijke weduwe (kortweg Madame genoemd, gespeeld door Linh-Dan Pham) die een wreedaardige fantasie heeft ontwikkeld: een klopjacht organiseren met een mens als prooi.

Skender wordt daarvoor uitgekozen omdat zijn achtergrond en kwetsbaarheid van hem de ​​perfecte kandidaat maken. Als hij akkoord gaat, ontvangt hij een flinke som geld, maar wel op één voorwaarde: hij moet een maand overleven terwijl hij wordt opgejaagd als een stuk wild. Komt hij te overlijden, dan gaat het geld naar zijn familie. De jacht zelf zal zes maanden later plaatsvinden, in een vreemd land, en in de wildernis.

De toon van “Les tourmentés” is duister, spannend en complex. Hoewel in de film thrillerelementen zijn terug te vinden, onderzoekt Delvaux eerder de waarde van een mensenleven onder extreme omstandigheden, en behandelt hij thema’s als onrecht, waardigheid, overleving, trauma en verlossing. Fysiek gevaar en psychologische kwelling worden gecombineerd met Skender’s innerlijke strijd en zijn banden met zijn familie.

De film loopt vanaf 24 september in de Belgische bioscopen. Verdeler: Cinéart.

Vorige week was Lucas Belvaux in Brussel om de release van “Les tourmentés” te promoten; in onderstaand gesprek praat hij over de film en zijn manier van werken als scenarioschrijver en regisseur.

Toen je de roman “Les tourmentés” schreef, was je toen in gedachten al bezig met de verfilming?

Neen, ik heb gewoon de roman geschreven. Het voelde voor mij aan als vakantie. Ik schrijf graag, maar op dat moment wilde ik even geen scenario schrijven. Ik schrijf nu al bijna dertig jaar lang onafgebroken het ene scenario na het andere. Een scenario is heel technisch, heel beperkt. Je bent in je achterhoofd altijd bezig met de opnamen, hoeveel geld gaat het kosten, wat met de acteurs, de kostuums… Je denkt de hele tijd aan alles. Nu wilde ik vrij zijn; ik wilde schrijven en mijn fantasie gewoon de vrije loop laten, me concentreren op de literaire stijl en me nergens druk om maken. En dus schreef ik dit boek zonder aan de camera te denken. Zo behield ik de hele tijd die vrijheid en dat plezier van het schrijven. Toen het boek eenmaal klaar was en ik het aan de uitgever bezorgde, dacht ik, ‘Wat als iemand de rechten wil kopen om het te verfilmen? En zo ja, verkoop ik die dan, of houd ik alles en maak ik de film zelf?’ Ik wilde de film liever maken, omdat ik de personages heel goed ken. Ik weet wie ze zijn, ik houd van hen, en het onderwerp interesseert me.

“Les tourmentés” (2025, trailer)

Dus een boek schrijven gaat vlotter dan een scenario uitschrijven?

Ja, het is veel makkelijker dan een scenario schrijven omdat het minder technisch is. Schrijf je een scenario, dan ben je de film al aan het maken. Dat is heel tijdrovend, omdat je weet dat er een ploeg van veertig mensen nodig is, je moet alle locaties vinden, dat soort dingen. Je denkt daar onvermijdelijk aan. Cinema heeft ook zijn beperkingen; denk maar aan de manier waarop je een verhaal in een film vertelt. Je weet dat je anderhalf of twee uur hebt, je moet de dialogen schrijven, er zijn momenten wanneer niemand praat, er is actie, er zijn zoveel dingen. En in een roman gebeurt alles op dezelfde manier. Ga je een achtervolging beschrijven, of twee personages voeren een gesprek aan tafel, het wordt het allemaal volgens dezelfde techniek geschreven. Terwijl bij het schrijven van een scenario een actiescène niet wordt gefilmd zoals een discussie aan de tafel. En dus is literatuur in zekere zin gemakkelijker.

Heel wat regisseurs zeggen dat een scenario schrijven het moeilijkste onderdeel is van het ganse filmproces. Ben je daarmee akkoord?

Ik denk dat er in elke fase specifieke moeilijkheden zijn. Het schrijven van een scenario, zelfs als je het samen met iemand anders doet, is een heel eenzame bezigheid. Terwijl je tijdens de opnamen een groep van veertig mensen om je heen hebt; je hebt je acteurs, technici, en er is een competitieve sfeer. Bij het schrijven van een scenario, plan je alles en probeer je op alles te anticiperen. Als je een boek schrijft, heb je tijd en heb je de controle over je tijd. Je kan drie dagen niet schrijven om na te denken over wat je al hebt geschreven, je kan teruggaan naar het begin, of je kan een pauze inlassen. Je kan teruggaan naar wat je al hebt geschreven, je kan het opnieuw doen—wat dan ook. Ben je aan het draaien, dan zit je in een trein die vooruitgaat en die je niet kan stoppen. Elke dag heb je een heel strak opnameschema en tegen ‘s avonds moet dat klaar zijn. Je hebt geen andere mogelijkheid, want het kost te veel geld. En dus ga je om met de spanning, de druk, en je leidt een heel team. Je moet ervoor zorgen dat alle neuzen in dezelfde richting staan. Heb je drie acteurs op een set, dan heb je drie verschillende mensen die verschillend functioneren en waartegen je anders moet praten. Je moet dat allemaal combineren en voor elk van hen een manier vinden om het te laten werken. En dat is dus een heel andere uitdaging. Maar het is heel leuk; ik vind het echt boeiend om dat te kunnen doen, maar het is moeilijk.

Jacqueline Bisset vertelde me eens dat je het maken van een film kan vergelijken met een koppel: je brengt het beste in mekaar naar boven. Dat is de essentie?

Ja, en tegelijkertijd moet je er rekening mee houden dat elke acteur of elke actrice zijn/haar eigen ritme heeft. Zo zijn er acteurs die alles geven tijdens de eerste take; ze zijn op hun best tijdens die eerste take, en daarna kan het voor hen moeilijker worden. Anderen moeten eerst wat opwarmen en repeteren, en zijn op hun best in de vierde of vijfde take. Dus als je met deze twee acteurs werkt, de ene is heel goed in de eerste take en de andere in de vijfde take, dan moet je uitzoeken hoe je ze kunt laten samenwerken wanneer ze allebei op hun best zijn. Dat is slechts één van de moeilijkheden van het maken van een film en het regisseren van acteurs. Maar het is fascinerend, dat is wat ik zo leuk vind.

In “Les tourmentés” heb je de vier hoofdpersonages. Hoe vind je de juiste balans tussen hen en tussen hun interactie, om ervoor te zorgen dat het niet te snel of te langzaam is, niet te veel of te weinig, en dat dan tijdens de eerste of vijfde take…

…het is een beetje mysterieus. Maar dat gebeurt al tijdens het schrijven van het scenario. Eerst moet je ervoor zorgen dat de personages in evenwicht zijn, hoe elk personage zich zal gedragen en hoe ze ten opzichte van elkaar in het verhaal verder evolueren. Dan werk je al aan dat evenwicht. Tijdens de repetities moet je ervoor zorgen dat de acteur van de eerste take niet alles geeft. Ik zeg dan zoiets als, ‘Hou je nog even in hé,’ terwijl ik tegen de acteur van de vijfde take zeg, ‘Alles geven, alles geven!’ Wanneer we klaar zijn met filmen, gaan we alles finetunen in de montagekamer. Ik bekijk alles wat we hebben opgenomen en monteer de beste takes om deze balans te vinden en aan te passen, indien nodig. Stel dat we een face-to-face reverse shot draaien, waarbij jij al je tekst inspreekt en de camera in close-up op jou gericht is. Nadien filmen we die scène opnieuw, met de camera op mij gericht. Eerst ben jij alleen in beeld, en dan kom ik alleen in beeld. Bij het monteren moeten we een manier vinden om dat gesprek tussen jou en mij ook echt te laten werken. Het moet eruit zien alsof we een echt gesprek voeren. Daar moet ik dan overal de beste take zoeken; misschien zeg jij een interessante zin in de eerste take, maar hij ziet er beter uit in take drie. Dus zullen we elk moment in elke take moeten bekijken, en dat voor alle personages.
Dan wordt het spannend, want je doorloopt hetzelfde proces wanneer je de personages laat zien wanneer ze luisteren. Zo’n simpele scène creëert duizend mogelijkheden om iets te vertellen. Dat is ook het moment waarop je het perfecte evenwicht vindt tussen de personages, en ontdek je wat belangrijk is voor hen wanneer ze praten en wanneer ze luisteren. Of wanneer we zien dat een personage liegt, hoe zal de andere dan reageren? De mogelijkheden zijn dus eindeloos, en dat is fantastisch. Je kan ook een hele scène in één keer opnemen; tijdens het monteren heb je dan geen back-up om op terug te vallen. Dan moeten de acteurs tijdens de opnamen tegelijkertijd en met dezelfde intensiteit goed presteren; hetzelfde voor de technici. Iedereen moet in het juiste ritme van de film zitten, in het ritme van de dialogen, in het ritme van de actie. Dat is waar het in een film allemaal om draait: de juiste keuzes maken, en regisseren is ook kiezen tussen hetgeen wel of niet de film terechtkomt.

Om terug te keren naar “Les tourmentés,” wat is volgens jouw het thema van de film?

Toen ik het boek schreef, dacht ik daar niet over na. Ik bedoel, in eerste instantie dacht ik om een verhaal te vertellen over een klopjacht. Maar ik schreef zonder een echt plan, zonder te weten waar ik naartoe ging. Ik schreef gewoon alles uit zonder daar op te letten, en volgde het schrijfproces totdat na een tijdje het verhaal alles overnam. Toen ik begon, dacht ik in de richting van een film noir, of misschien een actiethriller. Na een tijdje raakte ik meer geïnteresseerd in wat de personages meemaakten, hun gedachtengang, en lette ik minder op die klopjacht. En eens de roman klaar was, besefte ik wat het echte onderwerp was. In het verhaal vind je de impact van oorlog of geweld op mensen, en wat het met hen doet. Er is vriendschap, er is verraad, er is geld—héél veel geld. Geld is één van de belangrijkste thema’s van de film. Maakt geld mensen gelukkig of niet? Wat als je te veel geld hebt? Veel geld hebben maakt je niet per se gelukkig. Helemaal geen geld hebben maakt je ook niet gelukkig, want je hebt een minimum aan geld nodig. Je kan niet zeggen dat je zonder geld kan. Dus dat onderwerp wordt zeker aangesneden, maar ik weet niet wat de belangrijkste is. Ik denk dat iedereen voor zichzelf een thema uit de film zal kiezen. Het publiek zal misschien meer aandacht besteden aan een bepaald personage dan al die verschillende onderwerpen. Sommigen zijn misschien geïnteresseerd in het verraad, anderen misschien meer in het geweld of het geld. Ik denk dat iedereen zijn of haar eigen thema in de film zal vinden.

Was het gemakkelijk om je cast samen te stellen?

Mensen vragen me vaak hoe ik cast. Casten is altijd een beetje… Het is niet makkelijk om te casten als je scenario klaar is en je hebt nog geen acteurs. Je denkt vaak dat die of die acteur misschien best is voor die rol. Wanneer de film dan klaar is en alles is goed verlopen, kan je zeggen dat niemand anders die rol beter had kunnen spelen. Maar dat weet je nooit vooraf want er zijn geen regels wanneer je gaat casten. Soms is het gewoon puur geluk. Ik ontmoette Ramzy Bedia toevallig op een trap, lang voordat ik aan de film begon, en ik dacht toen nog, ‘Ik moet met hem zeker eens een film maken, enkel al vanwege zijn potentieel.’ Toen ik hem die dag ontmoette, was hij zó anders dan wanneer ik hem op televisie, in een film of in een toneelstuk zag. Hij heeft iets dat ik nog nooit heb gezien, en ik wilde die extra dimensie in beeld brengen. Het was de perfecte voedingsbodem voor zijn personage in de film. En dus, toen ik “Les tourmentés” ging maken, wist ik meteen dat ik hem moest vragen voor de rol van Max, omdat hij die unieke en tragische dimensie heeft die je maar bij weinig Franse acteurs terugvindt. Als hij een kamer binnenkomt, gebeurt er gewoon iéts. Het was dus fantastisch om met hem te kunnen werken, om hem te laten ontdekken dat hij die dimensie had waarvan hij niet eens wist dat hij die had. Gewoon de gedachte dat hij je iets van hemzelf kon geven dat hij nog nooit eerder had gegeven. Zo’n dramatische kracht. Dat was heel spannend; ik heb er echt van genoten om met hem te kunnen werken. Je kan het vergelijken met beeldhouwen. Je haalt alle mogelijke stukjes weg om tot de kern van de steen te komen. Als dat lukt, krijg je iets wat hijzelf ook niet eens had verwacht. Om met zo’n acteurs te kunnen werken… Soms raakt het hen ook en zijn ze verrast. Ze acteren en dan—boom—stoppen ze omdat er iets onverwachts met hen gebeurt. Dus dat gevoel moeten we dan vasthouden en koesteren.

Was het fysiek een moeilijke film om te maken, met de buitenscènes in de natuur?

Neen, ik denk niet dat het fysiek een moeilijke film was om te maken. We krijgen misschien wel de indruk dat het heel moeilijk is, omdat de hele enscenering erop is gericht om het zo te laten overkomen. De weersomstandigheden waren wel slecht. We hadden veel regen, wind en het was koud. Dat maakte het moeilijk. Maar verder was allemaal in orde. Dat is het leuke aan het maken van een film: je kunt het publiek doen geloven dat het heel zwaar of heel moeilijk is, terwijl dat in feite niet zo is.

In je films gebruik je vaak close-ups. Heb je daar een speciale reden voor?

Absoluut, ik doe graag close-ups omdat ik enorm veel bewondering heb voor acteurs. In een gezicht zie je alles wat een mens voelt. Daarom zijn close-ups zo belangrijk voor mij, Het is heel is boeiend, want als je een acteur filmt—we hadden het eerder over reverse shots—en hij luistert naar zijn tegenspeler, kan hij de indruk krijgen dat de andere acteert terwijl hij alleen maar luistert. Maar laat je onverwachte dingen gebeuren die hij niet onder controle heeft, dan gaat de menselijkheid in hem en in zijn personage alles overnemen. Breng je een acteur in close-up, dan zié je iets gebeuren in zijn gezicht. Het werken met een close-up heeft iets magisch. ​​Wanneer je een acteur in close-up filmt, en je toont dan een ander beeld om nadien terug te keren naar die close-up, dan gaat het publiek vaak iets anders zien wanneer ze dat gezicht opnieuw in beeld krijgen. Close-ups raken ons, ze vertellen ons iets omdat we dan gemakkelijker bepaalde verwachtingen hebben die we willen zien of herkennen in dat gezicht. Ik zou uren kunnen praten over close-ups.

Eén van je beste close-ups is, naar mijn mening, in de laatste scène van “Pas son genre,” wanneer Émilie Dequenne “I Will Survive” zingt. Wanneer ze het nummer heeft gezongen, houd je haar nog een paar seconden in close-up, en dan voel je haar pijn des te meer.

Precies. Maar—dat is iets interessants om over te praten—toen we die scène draaiden, waren we allemaal heel ontroerd door haar vertolking. En dus, als je dan meteen ‘Cut!’ zou zeggen nadat ze het nummer heeft gezongen, ga je een heel mooi moment verknallen. We beseften allemaal maar al te goed wat voor een geweldige actrice ze was en hoe sterk ze speelde. Maar we wisten niet zeker of het Émilie de actrice was, het personage van de kapster dat ze speelde, of iemand daartussenin die ons allemaal zo diep raakte. Mocht ik direct na het lied ‘Cut’ had gezegd, dan was het alsof ik haar een klap in het gezicht had gegeven. Dus we wilden dat ze doorging, haar emoties de vrije loop liet, en ze naar het einde van de scène kon gaan zoals zij dat wilde. En dan, in de montage, zie je nog beter hoe ze het zelf had opgebouwd. Die paar magische seconden waren alleen mogelijk nadat we het hele nummer van tevoren hadden gefilmd. Dus ze zong het lied, ging helemaal tot het einde en ze bleef gewoon in haar rol. Zelfs al was het maar voor die paar seconden, toch moesten we het hele nummer van drie minuten filmen, zodat ze het zelf kon overnemen door haar personage de kans te geven om het af te ronden.
En je hebt gelijk: die vijf seconden zijn zó sterk, maar het was ook geweldig om te kunnen zien hoe ze die drie minuten van het lied gebruikte om tot daar te geraken. Ik heb niet het hele lied in de film laten zien, maar toch een groot deel ervan. Die vijf seconden komen dus van daarvoor, en daar draait het bij regisseren en monteren ook om: de omstandigheden creëren die leiden tot dat moment, en die voor dat ultieme moment zorgen. Dus het is waar dat een close-up—als die werkt—ook écht werkt, en het is zalig omdat Émilie zo’n enorme empathie creëert waardoor we ons gemakkelijk in haar schoenen kunnen plaatsen. Heel ontroerend. En dat gebeurt in een close-up. De liefdesscènes tussen de twee hoofdpersonages in de film, de kapster en de professor, zijn overigens allemaal in close-up gefilmd. We krijgen haar lichaam nauwelijks in beeld; de passie vind je enkel in hun gezichten. Émilie wilde geen naaktscènes, en die zouden mij ook gestoord hebben. Het zou een heel vreemde reactie van het publiek hebben uitgelokt.

Émilie Dequenne zingt “I Will Survive” in “Pas son genre” (2014)

Herinner je je nog de eerste keer dat jullie mekaar hebben ontmoet?

Ik herinner me onze eerste ontmoeting nog heel goed. Ik had haar het scenario van “Pas son genre” gestuurd en nadat ze het had gelezen, ontmoetten we elkaar in een café. Ze vond het scenario heel goed, en we praatten erover. Over de liefdesscènes zei ze, ‘Ik vind het verhaal heel sterk, ik vind de personages interessant, en ik zou het graag doen. Maar geen naakt.’ Dat vond ik prima; ik had daar ook helemaal geen zin in. Dus we spraken daarover, over haar personage. En haar acteerprestatie in de film was enorm.

Mis je haar? [Ze overleed in maart 2025 op haar 43ste aan kanker.]

Natuurlijk. Maar ik ben nu midden in de zestig, dus ik heb al heel wat mensen verloren die ik bewonderde. Ik herinner me dat ik enorm was aangeslagen toen Pauline Lafont [1963-1988] overleed. Ik had nog met haar gewerkt aan Claude Chabrol’s “Poulet ou vinaigre” [1985]. Later deze maand is er een filmfestival met een eerbetoon aan Émilie, en één van haar films die ze zullen vertonen is “Pas son genre.” Dus we zullen het vaak over haar hebben. Er zijn momenten in je leven wanneer je onverwacht een acteur of actrice tegenkomt die onvergetelijke acteerprestaties brengt in je films. Émilie was zo iemand. Er was ook een memorabele karaokescène in “Pas son genre,” en tijdens de opnamen waren haar bewegingen en expressie zo ongelooflijk dat we allemaal dachten, ‘Dit is pure magie.’ We waren allemaal overdonderd. Ze kon je zoveel meer geven dan wat er in het scenario stond.

Close-ups, dat is jouw niche om je verhaal zo sterk mogelijk te vertellen, niet?

Ja, dat vind ik leuk. Ze zijn heel normaal voor mij. Soms zeggen mensen tegen me wel eens, ‘Er zijn te veel close-ups.’ Dan zeg ik, ‘Ja, misschien heb je gelijk, maar ik kan het niet anders.’ Wat me interesseert, is het gezicht van een acteur. En dat is vaak waarom ze zo goed zijn.

Hoe en waar heb je geleerd om een ​​grote verscheidenheid aan films te maken? Want al je twaalf films tot nu toe zijn totaal verschillend van mekaar, hoewel ze één ding gemeen hebben: ze gaan over echte mensen van vlees en bloed.

De personages interesseren me. En zien mijn films er verschillend uit? Ja, misschien wel, en dan komt dat waarschijnlijk omdat ik een zeer eclectische smaak heb. Ik hou van veel dingen in een film, als toeschouwer. Ik ben dol op de films van Claude Chabrol, maar ik hou ook van de komedies van Billy Wilder, Ernst Lubitsch, of recentere films… Ik hou van veel verschillende genres, en dus wil ik graag komedie, drama en fantasy proberen. Maar wat mijn films gemeen hebben, zoals je zegt, is die menselijkheid. En daar kun je over praten in een komedie, een drama—in alles, ongeacht het genre—zolang menselijkheid maar essentieel is. Eén van mijn favoriete films is “The Apartment” [1960] van Billy Wilder; dat is een geweldige komedie, en heel erg grappig. Maar er zit een vreselijke wanhoop in de film, omdat het gaat over heel diepgaande onderwerpen zoals menselijkheid en liefde. Kijk je naar “Breakfast at Tiffany’s” [1960], dat is net hetzelfde. Het is een romantische komedie, maar die gaat wel over een vrouw dat zichzelf prostitueert—en dat speelt zich allemaal af in de jaren zestig. Die films vertellen heel moeilijke verhalen over gewone mensen, en tegelijkertijd zijn ze heel grappig en heel luchtig. Dat fascineert me.

Je hebt het nu over Amerikaanse films. Heeft men je ooit gevraagd om ginder te gaan werken?

Neen, nooit.

En stel dat ze je morgen bellen met een interessant voorstel?

Dat zou me veel plezier doen, want ik hou echt van Amerikaanse acteurs. Maar ik weet niet of het Amerikaanse systeem en de manier hoe ze films maken, wel past voor mij—de administratie, de regels, de vakbonden, enz. En zo jong ben ik nu ook weer niet meer. Nu pas ik me minder gemakkelijk aan, denk ik.

Cécile de France heeft “Hereafter” [2010] gemaakt voor Clint Eastwood, en ze vertelde me eens, ‘Ik moet niet in Amerika werken om gelukkig te zijn.’ Herken je je daarin?

Ja, dat klopt, en ik begrijp het ook. Ik heb altijd in Frankrijk en België gewerkt. Het is hier heel goed om te filmen. De crews zijn heel goed. Ze kennen hun vak door en door. Filmen is in België zelfs gmakkelijker dan in Frankrijk. Dus het is goed zo. Misschien zou een Hollywoodfilm ook een goed idee zijn. Ik weet het niet. Maar ze zullen me niet vragen. Dat zal niet gebeuren, en dat is okee.

Brussel
19 september 2025

FILMS

ALLONS Z’ENFANTS (1981) DIR Yves Boisset SCR Yves Boisset, Jacques Kirsner (novel by Yves Gibeau) CAM Pierre-William Glenn ED Albert Jurgenson MUS Philippe Sarde CAST Lucas Belvaux (Simon Chalumot), Jean Carmet, Jean-Pierre Aumont, Jean-François Stévenin, Jacques Denis, Eve Cotton

LA TRUITE (1982) DIR Joseph Losey PROD Yves Rousset-Rouard SCR Joseph Losey, Monique Lange (boek van Roger Vailland) CAM Henri Alekan ED Marie-Castro Vasquez MUS Richard Hartley CAST Isabelle Huppert, Jean-Pierre Cassel, Jeanne Moreau, Daniel Olbrychski, Jacques Spiesser, Isao Yamagata, Craig Stevens, Alexis Smith, Lucas Belvaux (Clerk)

LA MORT DE MARIO RICCI, (1983) DIR Claude Goretta SCR Claude Goretta, Georges Haldas CAM Hans Liechti ED Joële Van Effenterre MUS Arié Dzierlatka CAST Gian Maria Volontè, Magali Noël, Heinz Bennent, Mimsy Farmer, Jean-Michel Dupuis, Michel Robin, Lucas Belvaux (Stéphane Couyaz), Claudio Caramaschi

RONDE DE NUIT (1984) DIR Jean-Claude Missiaen PROD Alain Sarde SCR Jean-Claude Missian (verhaal van Jean-Claude Missian, Marc Perrier, Claude Veillot) CAM Pierre-William Glenn ED Armand Psenny MUS Hubert Rostaing, Yvan Jullien CAST Gérard Lanvin, Eddy Mitchell, Françoise Arnoul, Raymond Pellegrin, Lisette Malidor, Lucas Belvaux (Laurent)

LA FEMME PUBLIQUE (1984) DIR Andrzej Zulawski PROD Rene Cleitman SCR Andrzej Zulawski, Dominique Garnier (boek van Dominique Garnier) CAM Sacha Vierny ED Marie-Sophie Dubus MUS Alain Wisniak CAST Francis Huster, Valérie Kaprisky, Lambert Wilson, Patrick Bauchau, Giselle Pascal, Lucas Belvaux (François)

AMERICAN DREAMER (1984) DIR Rick Rosenthal PROD Doug Chapin SCR Jim Kouf, David Greenwalt (verhaal van Ann Biderman) CAM Giuseppe Rotunno, Jan de Bont ED Anne Goursard MUS Lewis Furey CAST JoBeth Williams, Tom Conti, Giancarlo Giannini, Coral Browne, James Staley, C.B. Barnes, Lucas Belvaux (Thief on Bike)

LA FEMME IVOIRE (1984) DIR Dominique Cheminal SCR Dominique Cheminal, Sylvie Moinet CAM Jean Orjollet MUS Jean-Marie Sénia CAST Lucas Belvaux (Maurice), Dora Doll, Sylvie Granotier, Roland Blanche, Céline Valérie, Maurice Chevit

POULET OU VINAIGRE (1985) DIR Claude Chabrol PROD Marin Karmitz SCR Claude Chabrol, Dominique Roulet (boek van Dominique Roulet) CAM Jean Rabier ED Monique Fardoulis MUS Matthieu Chabrol CAST Jean Poiret, Stéphane Audran, Michel Bouquet, Jean Topart, Lucas Belvaux (Louis Cuno), Pauline Lafont, Caroline Cellier, Josephine Chaplin

LE BASTON (1985) DIR Jean-Claude Missiaen PROD Denise Petitdidier SCR Jean-Claude Missiaen, Jacques Labib CAM Jean-Claude Vicquery ED Armand Psenny MUS Yvan Jullien, Hubert Rostaing Trust CAST Robin Renucci, Véronique Genest, Gérard Desarthe, Michel Constantin, Patrick Depeyrrat, Lucas Belvaux (Jeanjean Levasseur), Natacha Inutine

HURLEVENT (1985) DIR Jacques Rivette PROD Martine Marignac SCR Jacques Rivette, Pascal Bonitzer, Suzanne Schiffman (boek ‘Wuthering Heights’ van Emily Brontë) CAM Renato Berta ED Nicole Lubtchansky CAST Fabienne Babe, Lucas Blevaux (Roch), Sandra Montaigu, Alice de Poncheville, Olivier Cruveiller, Philippe Morier-Genoud

DÉSORDRE (1986) DIR – SCR Olivier Assayas PROD Claude-Éric Poiroux CAM Denis Lenoir ED Luc Barnier MUS Gabriel Yared CAST Wadeck Stanczak, Ann-Gisel Glass, Lucas Belvaux (Henri), Rémi Martin, Corinne Dacla, Simon de la Brosse, Etienne Chicot

LE LOI SAUVAGE (1988) DIR Francis Reusser SCR Jacques Guhl CAM Emmanuel Machuel CAST Michel Constantin, Lucas Belvaux (Luc / Gandhi), Hélène Lapiower, Jean Boissery, Roland Armstutz

L’AIR DE RIEN (1989) DIR – SCR Mary Jimenez PROD Benoît Lamy CAM Raymond Fromont ED Philippe Bourgueil MUS Thierry De Mey CAST Carole Courtoy, Gabriel Arcand, Josse De Pauw, Lucas Belvaux (Francis), Bernadette Lafont, Eugénie De Mey, Maria de Medeiros

TROIS ANNÉES (1990) DIR Fabrice Cazeneuve PROD Jacques Kirsner SCR Fabrice Cazeneuve, Jacques Tournier (verhaal van Anton Chekhov) CAM Pierre-Laurent Chénieux ED Yann Dedet MUS Michel Portal CAST Sabine Azéma, Jacques Villeret, Philippe Volter, Lucas Belvaux (Pilou), Claude Bouchery, Christine Cohendy

MADAME BOVARY (1991) DIR Claude Chabrol PROD Marin Karmitz SCR Claude Chabrol (boek van Gustave Flaubert) CAM Jean Rabier ED Monique Fardoulis MUS Matthieu Chabrol, Jean-Michel Bernard, M.J. Coignard-Helison CAST Isabelle Huppert, Jean-François Balmer, Christophe Malavoy, Jean Yanne, Lucas Belvaux (Léon Dupuis), Christiane Minazolli, Jean-Louis Maury, Thomas Chabrol

PARFOIS TROP D’AMOUR (1992) DIR – SCR Lucas Belvaux PROD Jean-Jacques Andrien CAM Bertrand Chatry ED Valérie Loiseleux MUS Lee Clayton, Christian Monheim CAST Joséphine Fresson, Bernard Mazzinghi, David Martin, Francis Bouc, Lucas Thierry

GRAND BONHEUR (1993) DIR – SCR Hervé Le Roux PROD Humbert Balsan CAM Sophie Caretta, Antoine Roch, Jean-René Duveau ED Lise Truong, Nadine Tarbouriech, Marie Lecoeur MUS Charlotte Léo, Pierre Gérard, Pierre Berriau, Christine Vouilloz, Lucas Belvaux (Luc), Marilyne Canto, Nathalie Richard

POUR RIRE! (1996) DIR – SCR Lucas Belvaux PROD Paolo Branco CAM Laurent Barès ED Danielle Anezin MUS Riccardo Del Fra CAST Ornella Muti, Jean-Pierre Léaud, Antoine Chappey, Tonie Marshall, Philippe Fretun, Bernard Mazzinghi, Benoît Poelvoorde, Gilbert Duclos-Lassalle

SORRISI ASMATICI – FIORI DEL DESTINO (1997) DIR – SCR Tonino De Bernardi CAM Tommaso Borgstrom CAST Lucas Belvaux, Lou Castel, Giulietta De Bernardi, Ines de Medeiros, Manuela Giacomini, Ivano Marescotti

ON APPELLE ÇA… LE PRINTEMPS (2001) DIR – SCR Hervé Le Roux PROD Gilles Sandoz CAM Pierre Milon ED Nadine Tarbouriech CAST Maryline Canto, Maryse Cupaiolo, Marie Matheron, Bernard Ballet, Pierre Berriau, Lucas Delvaux (Luc)

CAVALE (2002) DIR – SCR Lucas Belvaux PROD Patrick Sobelman, Diana Elbaum CAM Pierre Milon ED Ludo Troch MUS Riccardo Del Fra CAST Lucas Belvaux (Bruno Le Roux), Catherine Frot, Dominique Blanc, Ornella Muti, Gilbert Melki, Patrick Descamps

UN COUPLE ÉPATANT (2002) DIR – SCR Lucas Belvaux PROD Patrick Sobelman CAM Pierre Milon ED Valérie Loiseleux MUS Riccardo Del Fra CAST Ornella Muti, Lucas Belvaux (Pierre), François Morel, Valérie Mairesse, Dominique Blanc, Gilbert Melki, Catherine Frot

APRÈS LA VIE (2002) DIR – SCR Lucas Belvaux PROD Patrick Sobelman, Diana Elbaum CAM Pierre Milon ED Danielle Anezin MUS Riccardo Del Fra CAST Dominique Blanc, Gilbert Melki, Lucas Belvaux (Bruno Le Roux), Ornella Muti, Catherine Frot, François Morel

DEMAIN ON DÉMÉNAGE (2004) DIR Chantal Ackerman PROD Paulo Branco SCR Chantal Ackerman, Eric De Kuyper CAM Sabine Lancelin ED Claire Atherton MUS Sonia Wieder-Atherton CAST Aurore Clément, Sylvie Testud, Natacha Régnier, Jean-Pierre Marielle, Lucas Belvaux (Delacre), Dominique Raymond, Elsa Zylberstein

JOYEUX NOEL (2005) DIR – SCR Christian Carion PROD Christophe Rosignon CAM Walther Vanden Ende ED Judith Rivière Kawa, Andrea Sedlácková MUS Philippe Rombi CAST Diane Krüger, Benno Fürmann, Guillaume Canet, Dany Boon, Gary Lewis, Ian Richardson, Lucas Belvaux (Gueusselin), Gary Lewis, Michel Serrault, Christian Carion

LA RAISON DU PLUS FAIBLE (2006) DIR – SCR Lucas Belvaux PROD Patrick Sobelman, Diana Elbaum CAM Pierre Milon ED Ludo Troch MUS Riccardo Del Fra CAST Éric Caravaca, Lucas Belvaux (Marc Pirmet), Claude Semal, Patrick Descamps, Matacha Régnier, Elie Belvaux, Gilbert Melki, Patrick Sobelman

PARS VITE ET REVIENS TARD (2007) DIR Régis Wargnier PROD Jean-Baptiste Dupont, Cyril Colbeau-Justin SCR Régis Wargnier, Ariane Fert, Harriet Marin, Julien Rappeneau, Lawrence Shore (adaptatie van Régis Wargnier, Ariane Fert, Harriet Marin, Julien Rappeneau, Lawrence Shore; boek van Fred Vargas) CAM Laurent Dailland ED Yann Malcor MUS Patrick Doyle CAST José Garcia, Lucas Belvaux (Danglard), Marie Gillain, Olivier Gourmet, Michel Serrault, Nicolas Calazé

L’ARMÉE DU CRIME (2009) DIR Robert Guédiguan PROD Dominique Barneaud SCR Robert Guédiguan, Gilles Taurand, Serge Le Péron (adaptatie van Gilles Taurand; origineel idee van Serge Le Péron) CAM Pierre Milon ED Bernard Sasia MUS Alexandre Desplat CAST Simon Abkarian, Virginie Ledoyen, Robinson Stévenin, Lola Naymark, Grégoire Leprince-Ringuet, Adrien Jolivet, Lucas Belvaux (Joseph Epstein)

RAPT (2009) DIR – SCR Lucas Belvaux CAM Pierre Milon ED Danielle Anezin MUS Riccardo Del Fra CAST Yvan Attal, Anne Consigny, André Marcon, Françoise Fabian, Alex Descas Michel Voïta, Gérard Meylan, Mexime Lefrançois, Lucas Belvaux

38 TÉMOINS (2012) DIR Lucas Belvaux PROD Yvan Attal, Patrick Sobelman, Patrick Quinet SCR Lucas Belvaux (boek van Didier Decoin) CAM Pierric Gantelmi d’Ile MUS Arne Van Dongen CAST Yvan Attal, Sophie Quinton, Nicole Garcia, François Feroleto, Natacha Régnier, Patrick Descamps

PAS SON GENRE (2014) DIR Lucas Belvaux PROD Patrick Sobelman, Patrick Quinet SCR Lucas Belvaux (boek van Philippe Vilain) CAM Pierric Gantelmi d’Ille ED Ludo Troch MUS Frédéric Vercheval CAST Émilie Dequenne, Loïc Corbery, Sandra Nkake, Charlotte Talpaert, Anne Coesens, Daniela Bisconti, Didier Sandre

CHEZ NOUS (2017) DIR Lucas Belvaux PROD David Frenkel, Patrick Quinet SCR Lucas Belvaux, Jérôme Leroy CAM Pierric Gantelmi d’Ille ED Ludo Troch MUS Frédéric Vercheval CAST Émilie Dequenne, André Dussollier, Guillaume Gouix, Catherine Jacob, Anne Marivin, Patrick Descamps, Charlotte Talpaert

DES HOMMES (2020) DIR Lucas Belvaux PROD Patrick Quinet, David Frenkel SCR Lucas Belvaux (boek van Laurent Mauvignier) CAM Guillaume Deffontaines ED Ludo Troch CAST Gérard Depardieu, Catherine Frot, Jean-Pierre Darroussin, Yoann Zimmer, Félix Kysyl, Édouard Sulpice, Fleur Fitoussi, Ahmed Hammoud

LES TOURMENTÉS (2025) DIR – SCR Lucas Belvaux (ook roman “Les Tourmentés” [2022]) PROD Patrick Quinet, Emmanuel Agneray CAM Guillaume Deffontaines ED Stanislas Reydellet MUS Frédéric Vercheval CAST Niels Schneider, Ramzy Bedia, Linh-Dan Pham, Déborah François, Mahé Boujard, Baptiste Germain, Jérôme Robart, Estelle Luo

TV MOVIES

QUATRE FEMMES, QUATRE VIES: ÊTRE HEUREUX SANS LE BONHEUR (1981) DIR Jacques Trébouta SCR Hortense Dufour CAST Nicole Courcel, Marice Barrier, Ronny Coutteure, Gérard Darrieu, Lucas Belvaux, Olivier Destrez

LE ROMAN DU SAMEDI: L’AGENT SECRET (1981) DIR Marcel Camus SCR Roger Grenier (boek van Joseph Conrad) CAM Pierre Petit MUS Even de Tissot CAST Michael Lonsdale, Marina Vlady, Lucas Belvaux (Stevie), Jeanne Herviale, Jean-Pierre Sentier

NON RÉCUPÉRABLES (1982) DIR Frank Apprederis SCR Sylvain Joubert MUS Jean Musy CAST Sylvain Joubert, Bernard Fresson, Anne-Marie Besse, Lucas Belvaux (Joël), Jacques Richard, Sheila O’Connor

LE VENT DU NORD (1984) DIR Alain Dhénaut SCR Richard Caron, Geneviève Cluny CAST Georges Géret, Lucas Belvaux (Patrick), Antoinette Moya, Henri Marteau, Totin Liebman, David Reboul

LE PASSAGE (1985) DIR Frank Apprederis SCR Christine Carrel, Jean Patrick MUS Nicolas Peyrac CAST Marie-Christine Barrault, Pierre Vaneck, Jacques Dufilho, Philippe Ogouz, Lucas Belvaux (Lutz), Nicolas Peyrac

LE BANQUET (1989) DIR Marco Ferreri SCR Marco Ferreri, Monique Canto, Radu Mihaileanu, Platon MUS Didier Vasseur CAST Lucas Belvaux (Phèdre), Jean Benguigui, Christian Berthelot, Farid Chopel, Renato Cortesi, Jean-Pierre Kalfon, Irene Papas, Roger Van Hool

INCOGNITO (1989) DIR Alain Bergala SCR Alain Bergala, Philippe Arnaud, Renée Falson CAM Jean-Paul Rose da Costa MUS Eric Dolphy CAST Arielle Dombasle, Lucas Belvaux (Serge), Jean-Pierre Beauviala, Yves Afonso, Gaële Le Roi

DÉRIVES (2001) DIR Christophe Lamotte PROD Arlette Guedj SCR Christophe Lamotte, Pierre Chosson CAM Florence Levasseur ED Benoît Quinon MUS Didier Cattin, Sofiane Gnaba, Benjamin Duvallet, Gillian Boughey CAST Guillaume Gouix, Jacques Spessier, Francis Renard, Ludwig-Stanislas Loison-Robert, Véra Briole, Marina Golovine, Lucas Belvaux (Policeman)

NATURE CONTRE NATURE (2004) DIR Lucas Belvaux SCR Lucas Belvaux, Jean-Luc Gaget CAM Pierre Milon ED Danielle Anezin MUS Riccardo Del Fra CAST Lucas Belvaux (Sébastien Chantoux), Raphaële Godin, Catherine Mouchet, Jacques Spessier, Henri Guybet, Nicolas Silberg, Michèle Silberg

LA FIN DE LA NUIT (2015) DIR Lucas Belvaux PROD Jérôme Clément, Georges-Marc Benamou SCR Lucas Belvaux, Jacques Fieschi (boek van François Mauriac) CAM Éric Guichard ED Ludo Troch MUS Frédéric Verchavel CAST Nicole Garcia, Louise Bourgoin, Amir El Kacem, Sandra Nkake, Bernard Mazzinghi