Op 2 februari jl. is de Amerikaanse filmacteur Don Murray op 94-jarige leeftijd overleden in zijn woning vlakbij Santa Barbara, Californië. Hij stierf een natuurlijke dood als gevolg van zijn hoge leeftijd. Het nieuws werd bekendgemaakt door zijn zoon Christopher Murray in een bericht aan The New York Times.

Het overlijden van Don Murray gebeurde erg onopvallend; zowel internationaal als nationaal werd het slechts door een beperkt aantal news outlets gebracht, en dat terwijl hij vooral vanaf 1956 tot halverwege jaren zestig bijna uitsluitend hoofdrollen speelde in tal van vooraanstaande films. Hij debuteerde in “Bus Stop” (1956), meteen met een hoofdrol en aan de zijde van Marilyn Monroe nog wel (foto bovenaan). Murray was overigens haar laatste tegenspeler die nog leefde. Zijn vertolking in de film leverde hem een Oscarnominatie op.

Nadien speelde hij hoofdrollen in films van regisseurs als Fred Zinnemann (“A Hatful of Rain,” 1957), Henry Hathaway (“From Hell to Texas,” 1957), Richard Fleischer (“These Thousand Hills,” 1959), Otto Preminger (“Advise & Consent,” 1962), Robert Siodmak (“Escape from East Berlin,” 1962). en Robert Mulligan (“Baby The Rain Must Fall,” 1965, aan de van Natalie Wood en Steve McQueen). Nadien speelde hij vooral tweedeplansrollen en TV-films en series

The Washington Post schreef in zijn overlijdensbericht dd. 2 februari, The actor he most admired, he told the online publication Film Talk, was Gérard Philipe, a French leading man of the late 1940s and 1950s who glided with ease among romantic dramas, comedies and action fare and seemed to Mr. Murray thoroughly believable in every role. Mr. Murray aspired to the same versatility.

In maart 2008 werd dit gesprek met Don Murray opgetekend. Dat vond plaats in het restaurant van het Sofitel Hotel in Los Angeles. Ofschoon hij iets noordelijker woonde, nabij Santa Barbara, verbleef hij toen enkele dagen in Los Angeles waar hij op bezoek was bij zijn dochter. Hij had toen een namiddag vrij en stelde voor om het Sofitel Hotel af te spreken, want daar zou zij hem ongeveer anderhalf uur later terug komen ophalen. Dat gaf ons ruimschoots de tijd om terug te blikken op zijn rijke filmverleden.

Het werd een heel boeiende namiddag met een zeer aangename man en een boeiende verteller. Niets dan goede herinneringen.